«Το ρεπορτάζ αυτό εύχομαι να μην γραφόταν ποτέ. θα σήμαινε πως οι θεσμοί λειτουργούν, η δημοσιογραφία κάνει τη δουλειά της και το παρακράτος είναι μια έννοια εγκυκλοπαιδική που αναφέρεται στη δεκαετία του ’60 Δυστυχώς όμως το 2012 μας παρακολουθούν. Οι εντολείς είναι φορείς της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας». Οι γραμμές αυτές είχαν γραφτεί τον Ιούνιο του 2012, στο τεύχος 6 του HOT DOC. Μόλις τρεις μήνες μετά την έκδοση του περιοδικού, μια σειρά από ενδείξεις αλλά και πληροφορίες μας είχε οδηγήσει στο συμπέρασμα πως κάποιοι μας παρακολουθούν. Καταλαβαίναμε πως επρόκειτο για κάτι πάρα πολύ σοβαρό, αλλά τώρα πια καταλαβαίνουμε πως στην πραγματικότητα είχαμε άγνοια κινδύνου. Και εχθρών, που είχαμε...
δημιουργήσει σε μερικές μόλις μέρες κυκλοφορίας.
Του Κώστα Βαξεβάνη
Οσα θα διαβάσετε στις επόμενες σελίδες έχουν δύο σοβαρά μειονεκτήματα. Το πρώτο είναι ότι αναφέρονται σε εμάς τους ίδιους. Άρα είναι εκτεθειμένα απέναντι στην κακόπιστη κριτική που τα βλέπει ως περιαυτολογία ή ακόμη και διαφήμιση. Εμείς όμως δεν σας κρύψαμε ποτέ τίποτα, ακόμη και όταν τα συμφέροντα προσπαθούν να μας φιμώσουν με υπέρογκες αγωγές και μηνύσεις. Το δεύτερο είναι πως πρόκειται για τερατώδη πράγματα, τα οποία είναι περισσότερο συμβατά με τη φαντασία και το σενάριο παρά με την πραγματικότητα σε μια Δημοκρατία. Ποιος και πώς μπορεί να πιστέψει πως μια μικρή ομάδα δημοσιογράφων μπήκε στο στόχαστρο παρακυβερνητικών και παρακρατικών μηχανισμών, μισθοφόρων μυστικών υπηρεσιών, πλαστογράφων και πληρωμένων φονιάδων, γιατί απλώς λειτουργεί δημοσιογραφικά;
Το θέμα όμως δεν είναι για μας επικοινωνιακό, ώστε να αναζητήσουμε τον τρόπο που αυτό μπορεί να γίνει πιστευτό. Ο μοναδικός τρόπος είναι να πούμε τα στοιχεία μας, για μια έρευνα που αυτή τη φορά δεν αφορά άλλους, αλλά εμάς. Δυστυχώς, είναι πιο δύσκολο απ” ό,τι φαντάζεται κάποιος. Η έρευνα αυτή δεν θα αναπαραχθεί πουθενά, όπως δεν έχει αναπαραχθεί καμία από αυτές που κάναμε στα 26 τεύχη που εκδώσαμε στον ένα χρόνο λειτουργίας μας, και ας αφορά την απειλή ζωής ανθρώπων. Φαντάζομαι από τώρα τα πόσα αποπροσανατολιστικά και υποτιμητικά θα γραφτούν. Αλλά δεν είναι όλος ο Τύπος πουλημένος.
Υπάρχουν ελεύθερες φωνές και θα είναι τραγικό να αναγνωρίσουμε παντοδυναμία στη σαπίλα.
Το πλεονέκτημα των απατεώνων είναι πως δεν χρειάζεται να αποδεικνύουν τίποτα, μόνο να δημιουργούν εντυπώσεις. Οι έντιμοι, και κυρίως οι έντιμοι δημοσιογράφοι, πρέπει να αποδεικνύουν τα πάντα. Τον ένα χρόνο που πέρασε δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν όσα αποκαλύψαμε. Έτσι επιστράτευσαν αρχικά την ψιθυρολογία: «ποιος τον πληρώνει για να χτυπά τους άλλους;», «ξέρουμε τώρα ποιος του τα χώνει», «είναι όργανο του Σύριζα και του Καμμένου», «γιατί ξαφνικά μας το παίζει Ρομπέν των Δασών». Πολλοί από τους ψιθύρους αναπαράγονταν σχεδόν «λογικά» από ανθρώπους που έχουν συνηθίσει ο Τύπος να είναι πάντα εξαρτημένος και «πληρωμένος». Τα κέντρα όμως δρούσαν με σχέδιο.
Το πράγμα στη συνέχεια αγρίεψε. Έβγαλαν «αποδείξεις» ότι πληρώνομαι από μυστικές υπηρεσίες, μπούκαραν στο σπίτι μου ξημερώματα (για να κλέψουν, είπε η Αστυνομία), εξαπέλυσαν διώξεις που έκαναν ρεζίλι τη χώρα γιατί κάναμε τη δουλειά μας, έκαναν συντονισμένη λυσσαλέα επίθεση ακόμη και μέσα στην Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής με μειωτικούς χαρακτηρισμούς και συκοφαντίες. Αυτοί που έκρυψαν επί 3 χρόνια 2.ο62 άτομα της λίστας Λαγκάρντ και μαζί ο Τύπος που αποκρύπτει χιλιάδες θέματα και σκάνδαλα της ελληνικής πραγματικότητας, κατηγόρησαν εμένα ότι δήθεν έκρυψα ένα! Δεν είναι ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι. Απλώς είναι επικίνδυνοι.
Ανθίζει ένα παρακράτος που ποτίζεται από κυβερνητικό χρήμα και απλώνει τις ρίζες του στην κοπριά του μιντιακού συστήματος. Τα λεφτά είναι πολλά. Μπίζνες, τράπεζες, μίζες, μαύρο χρήμα. Μια πραγματικότητα που κυριαρχούσε χρόνια, όχι μόνο άνομη αλλά και κακομαθημένη απ” το γεγονός ότι δεν την απείλησε ποτέ κανένας λέγοντας έστω και τα αυτονόητα, απειλείται από την πραγματική δημοσιογραφία. Αυτό δηλώνει πόσο ισχυρή και αποτελεσματική μπορεί να είναι η ανεξάρτητη δημοσιογραφία. Το θέμα είναι πως όλα αυτά δεν είναι πια για μας ένα φιλοσοφικό θέμα για να αναλύσουμε, αλλά μια απειλή. Απειλείται η φυσική μας υπόσταση. Παράλληλα με την έρευνα μας, ενημερώσαμε τις Αρχές και τους δώσαμε το χρονικό περιθώριο να δράσουν. Δεν ξέρουμε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα. Ξέρουμε πολύ καλά πως πρέπει για λόγους προστασίας να δημοσιοποιήσουμε όσα έχουν συμβεί. Η έρευνα μας δεν είναι σε θέση να αποδείξει αν ο εντολοδόχος είναι πραγματικά αυτός που κατονομάζεται. Αυτή είναι δουλειά της Δικαιοσύνης. Μπορούμε, ωστόσο, να αποδείξουμε ότι αυτή η ομάδα είναι που οργάνωσε την ηθική και φυσική μου εξόντωση. Πλαστογράφοι, ΚΥΠατζήδες, κυβερνητικοί σύμβουλοι, τραπεζίτες, μια ομάδα με κοινή στόχευση, σχεδιασμένα μεθόδευσαν την καταστροφή. Ξέρουμε ότι συνεχίζουν. Όσα γράφουμε θα κοινοποιηθούν σε διεθνείς οργανισμούς στο εξωτερικό. Αλλά πάντα η μεγαλύτερη προστασία είναι ο κόσμος που ξέρει. Εσείς.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ
Η έρευνα αυτή ξεκίνησε στις 17 Σεπτεμβρίου 2012. Εννιά μέρες αφότου μια ομάδα 5 ατόμων εντοπίστηκε στον κήπο του σπιτιού μου, σε μια ενέδρα που τελικά απέτυχε. Κάποια άγνωστη γυναίκα έφτασε στα γραφεία του Hot Doc, υποστηρίζοντας πως ανήκει σε ομάδα που είχε πάρει εντολή να με δολοφονήσει, χρησιμοποιώντας εκτελεστές από τα Σκόπια. Η ίδια ομάδα είχε διοχετεύσει μερικούς μήνες πριν σε blogs και «φιλικούς» δημοσιογράφους πλαστή απόδειξη που με εμφάνιζε ως μισθωτό της ΕΥΠ. Μέλη της ομάδας ήταν πράκτορες της ΕΥΠ με εντολοδόχο τραπεζίτη,ενώ στο παιχνίδι αποδόμησής μου συμμετείχαν για πολιτικούς λόγους άνθρωποι που ανήκαν στο περιβάλλον του ίδιου του πρωθυπουργού.
Η διήγηση της άγνωστης γυναίκας ήταν πολύ απειλητική για να την δεχτούμε. Η έρευνα όμως κάθε μέρα έφερνε στοιχεία που την επιβεβαίωναν. Ανάμεσα σε αυτά και μαγνητοφωνημένες συνομιλίες στις οποίες περιγράφεται ο σχεδιασμός. Το τελευταίο στοιχείο της έρευνας μας ήρθε την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές. Όλα τα στοιχεία δόθηκαν με μυστικότητα στη Δικαιοσύνη. Ελπίζουμε απλώς να κάνει τη δουλειά της, αν και καταλαβαίνουμε πως η ευθύνη που πέφτει στις πλάτες της με τόσα «ονόματα» ηθικούς αυτουργούς είναι μεγάλη. Αν τα καταφέρει, δεν θα έχει προσφέρει στην απόδοση δικαιοσύνης, αλλά στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
Στις 24 Μαΐου 2012 κυκλοφόρησε το 3ο τεύχος του νεαρού Ηot Doc:. Το κύριο θέμα ήταν η λειτουργία και τα σκάνδαλα των τραπεζών στην Ελλάδα, με τίτλο «Οι Άγιες Τράπεζες». Δεν ήταν μια έρευνα για την πολιτική των τραπεζών, αλλά για τα σκάνδαλα των ιδιοκτητών τους. Για κρυφές offshore εταιρίες που είχαν στην κατοχή τους τραπεζίτες, τις δανειοδοτούσαν και μετά έσβηναν τα δάνεια, για άλλες οoffshore που αγόραζαν ακίνητα και τα μεταπωλούσαν στις τράπεζες σε συνεννόηση με τα ΔΣ, για δάνεια χωρίς εγγυήσεις και άλλα πολλά και σκανδαλώδη. Από τις 22 Μαΐου το τεύχος είχε σταλεί στα δημοσιογραφικά γραφεία για ενημέρωση των δημοσιογράφων.
Στις 23 Μαΐου το blog Fimotro δημοσίευσε μια απόδειξη, στην οποία εμφανιζόταν πως στις 15 Ιουνίου 2011 εισέπραξα από την ΕΥΠ 50.000 ευρώ για υπηρεσίες που παρείχα το πρώτο εξάμηνο του 2011. Κάτω από την απόδειξη υπήρχε μια υπογραφή που βέβαια καμία σχέση δεν είχε με τη δική μου. Το δημο σίευμα άρχισε να αναπαράγετα από ανώνυμα πάντα blogs που ήταν σαφές πως έπαιζαν τον ρόλο «πιστολερο». Ήθελαν να αποδομήσουν αυτόν που αποκάλυπτε ό,τι αποκάλυπτε την επόμενη μέρα για τις τράπεζες. Το συμπέρασμα δεν προέκυπτε μόνο από το γεγονός ότι αυτά τα blogs συστηματικά προέβαλαν τις «επιτυχίες» συγκεκριμένων τραπεζιτών όταν η Ελλάδα βοούσε για τη σκανδαλώδη λειτουργία τους, αλλά και από τον ρόλο που είχαν παίξει και πάλι σε σχέση με μια μεγάλη έρευνα για τις τράπεζες.
Ο δημοσιογράφος του Reuters Στίβεν Γκρέι είχε φτάσει στην Ελλάδα, ετοιμάζοντας μια έρευνα για τις ελληνικές τράπεζες. Τα blogs αυτά τον είχαν εμφανίσει ως «πράκτορα», ο οποίος έχει έρθει για να καταστρέψει την ελληνική οικονομία με τα δημοσιεύματα του για τις τράπεζες. Υπάρχει ένα ακόμη πολύ ενδιαφέρον στοιχείο στην υπόθεση του Στίβεν Γκρέι. Στα κείμενα των blogs υπήρχαν φωτογραφίες του δημοσιογράφου, που ήταν εμφανές πως είχαν τραβηχτεί κατά τη διάρκεια παρακολούθησης (φωτογραφίες με κόκο, από μεγάλη απόσταση, σε μέρα με δυνατό φωτισμό).
Στις 2ο Ιουνίου η ομάδα του Reuters, κατά τη διάρκεια ενός ραντεβού στο ξενοδοχείο «Ηλέκτρα» στην Αθήνα, εντόπισε και συνέλαβε κάποιον, ο οποίος τους παρακολουθούσε και τους φωτογράφιζε. Τα ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης δεν είπαν κουβέντα για το περιστατικό, όπως άλλωστε και για τις αποκαλύψεις για τις τράπεζες.
Μετά τη δημοσίευση της πλαστής απόδειξης, ως δημοσιογραφική ομάδα απευθυνθήκαμε μέσω του site μας στον κόσμο και καταγγείλαμε τι συμβαίνει. Η επόμενη κίνηση ήταν νομική. Προχώρησα σε μήνυση κατά του δημοσιογράφου Γιάννη Παπαγιάννη, διαχειριστή του blog fimotro. Μια παλιά δικογραφία, στην οποία ο Παπαγιάννης είχε κατηγορηθεί για εκβιασμό, περιείχε στοιχεία πως αυτός είναι ο διαχειριστής του blogs. Περιέργως η Εισαγγελία δεν αποδέχτηκε ως βέβαιο αυτό το στοιχείο και ζήτησε εκ νέου ταυτοποίηση. Η Google απάντησε πως δεν μπορούσε να δώσει στοιχεία ταυτοποίησης, γιατί το έγκλημα δεν ήταν κακούργημα. Έτσι ο Παπαγιάννης συνέχισε να κυκλοφορεί ελεύθερος. Δυστυχώς γι” αυτόν, πριν από μερικές ώρες παρείχε ο ίδιος την ταυτοποίηση του στο fimotro. Επειδή κατηγορήθηκε από τον υπουργό Σίμο Κεδίκογλου για εκβιασμό, ο Παπαγιάννης με ανακοίνωση του στο fimotro δηλώνει πως «Στο Σίμο Κεδίκογλου ετέθη το θέμα να βοηθηθώ με καταχώριση διαφημίσεων στο blogs Fimotro, εκείνος όμως δεν ασχολήθηκε με το θέμα». Κάνει λοιπόν την παραδοχή πως δικό του είναι το fimotro που δημοσίευσε την πλαστή και συκοφαντική απόδειξη της ΕΥΠ.
Μετά τις απειλές οι… κηπουροί
Την εποχή εκείνη οι τράπεζες διεκδικούσαν τεράστια ποσά από την ανακεφαλαιοποίηση. Δισεκατομμύρια θα δίνονταν με τις ευλογίες της Τράπεζας της Ελλάδος σε τραπεζίτες που βαρύνονταν με σκάνδαλα που ποτέ δεν ερεύνησε η Κεντρική τράπεζα, όπως όφειλε, ούτε οι δημοσιογράφοι δυστυχώς. Οι εφημερίδες ήταν γεμάτες από διαφημίσεις τραπεζών αντί για ρεπορτάζ και έρευνες γι” αυτές. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, οι αποκαλύψεις του Ηot Doc ήταν πολύ ενοχλητικές. Διάφορες τράπεζες προθυμοποιήθηκαν να μας δώσουν διαφήμιση για να εισπράξουν ως απάντηση τη θέση του περιοδικού από την πρώτη ημέρα κυκλοφορίας του: «Δεν δεχόμαστε διαφήμιση από τράπεζες και δημόσιο».
Μετά από αυτή την άρνηση άρχισαν να έρχονται οιαπειλές. Φίλοι και καλοθελητές μετέφεραν μηνύματα «να κάτσετε στα αβγά σας», «δεν ξέρετε με ποιους τα βάζετε», «είναι πολύ επικίνδυνο αυτό που κάνετε και θα μπλέξετε».
Το περιοδικό συνέχισε να δημοσιεύει, έρευνες για τις τράπεζες, έχοντας ήδη μία σειρά από ενδείξεις, αλλά και πληροφορίες, ότι μας παρακολουθούν. Τον Ιούλιο του 2012 δημοσιεύσαμε μια έρευνα, στην οποία δημοσιοποιούσαμε όλα τα στοιχεία που είχαμε στη διάθεση μας. Δημοσιεύαμε πως μια ομάδα επίορκων πρακτόρων της ΕΥΠ δουλεύει για επιχειρηματικά συμφέροντα και τραπεζίτες, προσπαθώντας να μας εξοντώσει. Η ομάδα αυτή είχε και ίδιο συμφέρον, αφού πρόκειται για άτομα που οι αποκαλύψεις μας στο παρελθόν τους είχαν οδηγήσει στον Εισαγγελέα. Η δημοσίευση αυτή, όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, είχε καθοριστική σημασία για τις εξελίξεις.
Τα ξημερώματα της 9ης Σεπτεμβρίου 2012 ένα τυχαίο «ατύχημα» και ο σκύλος μου ήταν η αιτία να εντοπίσω 4 άτομα που βρίσκονταν στο σπίτι μου. Προφανώς και δεν ήταν κηπουροί. Το απόγευμα της προηγούμενης μέρας η μηχανή με την οποία κυκλοφορούσα έπαθε λάστιχο. Την πήγα λοιπόν σε κάποιο κοντινό στο σπίτι μου βουλκανιζατέρ, το οποίο ήταν κλειστό. Στη συνέχεια πήγα με τα πόδια, μέσα από στενά, σε εστιατόριο όπου είχα ραντεβού με φίλους. Το βράδυ με πήγε στο σπίτι κάποιος φίλος με το αυτοκίνητο του. Μερικά μέτρα από το σπίτι μου δύο αυτοκίνητα ήταν παράδοξα σταθμευμένα με αναμμένα φώτα. Αλλάξαμε διαδρομή και τελικά μπήκα στο σπίτι αποφεύγοντας τα.
Τα ξημερώματα ξύπνησα από τα γαβγίσματα του σκύλου μου. Γάβγιζε έντονα και παράξενα έξω από την πόρτα μου χωρίς να απομακρύνεται. Βγήκα στον κήπο και εντόπισα ένα άτομο κρυμμένο σε σημείο πίσω από την εξωτερική πόρτα του κήπου. Ένας άνθρωπος δηλαδή περίμενε να μπω ερχόμενος με τη μηχανή, αγνοώντας προφανώς πως είμαι ήδη μέσα. Μπήκα ξανά στο σπίτι και τηλεφώνησα αρχικά στην αστυνομία και στη συνέχεια σε γείτονα, τον οποίο ενημέρωσα πως κάποιος είναι στον κήπο μου. Του ζήτησα να είναι σε ετοιμότητα. Μετά από ώρα, ενώ ήμουν στο σπίτι απροστάτευτος, άκουσα ανθρώπους να τρέχουν προς το μέρος μου. Από το παράθυρο είδα 4 ανθρώπους να τρέχουν προς την κάτω μεριά του οικοπέδου μου, προσπαθώντας να βγουν. Άνοιξα την πόρτα και άρχισα να φωνάζω, προσπαθώντας να κινητοποιήσω τους γείτονες. Η φυγή είχε προκληθεί από την άφιξη της αστυνομίας, η οποία είχε φτάσει με ένα ετοιμόρροπο συμβατικό αυτοκίνητο αναζητώντας το σπίτι μου, αλλά τέσσερα σπίτια μακριά από μένα, γιατί όπως είπαν τους έδωσαν λάθος νούμερο από το Κέντρο Επιχειρήσεων. Ήταν ένα από τα πολλά παράξενα που ακολούθησαν.
Σιωπή και ψίθυροι
Δύο ώρες μετά το περιστατικό μια ομάδα αντρών της Ασφάλειας έφτασε στο σπίτι, ζητώντας μου να καταθέσω για το τι συνέβη. Ενώ ήταν σε εξέλιξη η κατάθεση μου, ένας αξιωματικός μπήκε στο σπίτι και μου είπε πως δεν έπρεπε να ανησυχώ γιατί δεν ήταν τίποτε άλλο από μια απλή απόπειρα διάρρηξης. Για να επιβεβαιώσει τη θεωρία του, είπε πως είχαν βρει ίχνη διάρρηξης σε γειτονικό σπίτι. Είπα στον αξιωματικό πως δεν μπορεί να βγάζει τόσο εύκολα συμπεράσματα σε μια έρευνα και πως αν κάποιος ήθελε να με δολοφονήσει θα σκηνοθετούσε μια τρομοκρατική ενέργεια, ένα αυτοκινητιστικό ή μια ληστεία στην οποία ατυχώς βρέθηκα τη λάθος στιγμή.
Η ανησυχία μου μάλλον δεν πάρθηκε σοβαρά. Την ίδια μέρα δύο εργαζόμενοι στην ταβέρνα όπου βρισκόμουν με ενημέρωσαν πως τους είχε κάνει εντύπωση ένας αναβάτης μηχανής την προηγούμενη ημέρα, ο οποίος πέρναγε από την ταβέρνα ελέγχοντας τον χώρο. Είχαν κουβεντιάσει μεταξύ τους για το θέμα. Ο γείτονας μου με ενημέρωσε επίσης πως είχε εντοπίσει ένα αυτοκίνητο «με μυστήριους τύπους» έξω από το σπίτι τις προηγούμενες ημέρες. Επίσης, εγώ ο ίδιος, ώρες πριν από το συμβάν, είχα εντοπίσει ένα ζευγάρι να ελέγχει το σπίτι μου στο σημείο απ” όπου τελικά διέφυγαν αυτοί που μου έστησαν ενέδρα. Ανέφερα τα περιστατικά αυτά στην αστυνομία, αλλά δεν μου ζητήθηκαν καν τα ονόματα των μαρτύρων. Μόνο όταν μετά από δύο ημέρες έγινε θέμα η ενέδρα από τα πολιτικά κόμματα στη Βουλή και κλήθηκε να απαντήσει η κυβέρνηση, μου ζήτησαν από την αστυνομία να δώσω τα ονόματα των μαρτύρων.
Σε αυτή την υπόθεση είναι εντυπωσιακή η στάση των ΜΜΕ. Τα κανάλια που εμφάνιζαν ως είδηση οτιδήποτε πετούσε ή κολυμπούσε στα νερά της θεαματικότητας, δεν είπαν το παραμικρό για τη «διάρρηξη», έστω, στο σπίτι κάποιου επώνυμου. Κανένας δεν με πήρε τηλέφωνο να με ρωτήσει τι έγινε. Αντίθετα, μέσα στη σιωπή των πάντων ακούγονταν κάποιοι ψίθυροι για «υπερβολές», «επιχείρηση αυτοπροβολής», «μυθεύματα» και άλλα πολλά.
Το εκπληκτικότερο όλων ήταν πως την επόμενη ημέρα το Μega έπαιξε ρεπορτάζ από την περιοχή μου, όπου κάποιες γριούλες διαμαρτύρονταν για τις συχνές διαρρήξεις στην περιοχή. Το συμπέρασμα λοιπόν ήταν πως στη γειτονιά μου γίνονταν διαρρήξεις.
Είμαι σε θέση να γνωρίζω πως μερικές εκατοντάδες δημοσιογράφοι, ανάμεσα τους και ο Παπαγιάννης με υποδικίες για εκβιασμούς, έχουν στη διάθεση τους αστυνομικούς για φύλαξη. Ακόμη και εκδότες εφημερίδων των 10 φύλλων. Σε όλη αυτή την περιπέτεια ουδέποτε η αστυνομία, παρά τις δημόσιες απειλές εναντίον μου, μου πρότεινε να λάβει μέτρα για τη φύλαξη μου. Η αστυνομία δεν είχε προτείνει φύλαξη ούτε όταν επίσημα της καταγγέλθηκαν όσα θα διαβάσετε παρακάτω.
Για να λύσω μια απορία προκαταβολικά. Όλο το φωτογραφικό υλικό που βλέπετε να συνοδεύει την έρευνα δεν το έχουμε από επαγγελματική διαστροφή, αλλά από την πεποίθηση εδώ και μήνες πως κάτι πολύ σοβαρό συμβαίνει. Δυστυχώς, για μεγάλο διάστημα φωτογράφιζα όποιο αυτοκίνητο ή μηχανή έμενε πάνω από δέκα λεπτά πίσω από το δικό μου.
Στις 17 Σεπτεμβρίου 2012 μια γυναίκα τηλεφώνησε στα γραφείο του περιοδικού και είπε πως θέλει να συναντηθεί μαζί μου γιατί πρόκειται για ένα θέμα ζωής και θανάτου. Τέτοια τηλεφωνήματα δεν είναι σπάνια και έτσι οι συνάδελφοι προσπάθησαν τουλάχιστον να εκμαιεύσουν για τι πράγμα πρόκειται. Τότε η γυναίκα είπε να μου μεταφέρουν πως «κινδυνεύει από τους τραπεζίτες». Η φράση που χρησιμοποίησε ήταν καθοριστική για να κλείσουμε ραντεβού. Έφτασε στα γραφεία του περιοδικού στους Αμπελόκηπους, συστήθηκε ως Μαρία. Ήταν αγχωμένη, έδειχνε να φοβάται και ήταν δύσκολο να διακρίνουμε αν ήταν ένας πραγματικός φόβος ή ένα δημιούργημα της. Ο λόγος της ήταν γρήγορος, είχε συνοχή, και αν όσα μας έλεγε ήταν ένα φτιαχτό σενάριο, τότε ήταν ένας καλός σεναριογράφος. Όσα περιέγραφε η Μαρία έδεναν πλήρως το παζλ των στοιχείων που είχαμε από καιρό. Αλλά είναι δύσκολο για έναν δημοσιογράφο, ο οποίος ακούει πως υπάρχει συμβόλαιο εκτέλεσης του, να διαλέξει εκείνη την ώρα ανάμεσα στον ρόλο του θύματος και του επαγγελματία. Πόσο μάλλον όταν αυτός που το λέει ομολογεί πως ανήκει στην ομάδα που σχεδίαζε την εξόντωση του.
Η Μαρία περιέγραφε γεγονότα που είχαν ως πρωταγωνιστές ανθρώπους που ξέραμε πως λειτουργούν εναντίον μας. Αλλά ήταν δύσκολο, ή μάλλον δεν ήθελα να πιστέψω έναν άνθρωπο που έλεγε πως θέλουν να με σκοτώσουν. Έτσι η μόνη λύση ήταν να την αφήσουμε να περιγράψει τα γεγονότα. Και τα γεγονότα ήταν συγκλονιστικά. Σύμφωνα με τη Μαρία, υπήρχε συμβόλαιο εκτέλεσης μου με πληρωμένους φονιάδες από τα Σκόπια. Η ίδια η Μαρία ήταν αυτή που είχε πλαστογραφήσει την απόδειξη που με εμφάνιζε ως έμμισθο της ΕΥΠ, όπως και μια άλλη αντίστοιχη με θύμα τον υποψήφιο βουλευτή των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Βασίλη Χήτο.
Η πλαστή απόδειξη είχε δημοσιευτεί προεκλογικά στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος και του στοίχισε την εκλογή του. Η ομάδα που σχεδίαζε όλα αυτά είχε εντολέα έναν τραπεζίτη, ο οποίος τους είχε αναθέσει επίσης την αποστολή να συκοφαντήσουν τον βασικό μάρτυρα κατηγορίας σε υπόθεση εναντίον του. Άλλος στόχος που έπρεπε να συκοφαντηθεί ήταν ο δημοσιογράφος Τάσος Τέλλογλου, ο οποίος είχε κάνει επίσης δημοσιεύματα εναντίον του τραπεζίτη. Η Μαρία αποκάλυψε ένα ακόμη στοιχείο, το οποίο ήταν αυτό που μας έκανε να την θεωρήσουμε αξιόπιστη. Είπε πως η ομάδα αυτή είχε σχέδιο να διαρρήξει γραφείο δημοσιογράφου του Reuters για να πάρει αποδεικτικά στοιχεία για μια σοβαρή υπόθεση που αφορούσε πάλι τράπεζα. Η διάρρηξη αυτή είχε ήδη γίνει στις 30 Μαΐου, αλλά είχε κρατηθεί μυστική. Κάποιοι είχαν διαρρήξει το γραφείο του δημοσιογράφου Νίκου Λεοντόπουλου και πήραν τον σκληρό δίσκο του υπολογιστή του και σημαντικά έγγραφα. Αλλά όχι πολύτιμα αντικείμενα. Αυτό ακριβώς ήταν το καμπανάκι για να συνεχίσουμε. Η Μαρία περιέγραφε ένα περιστατικό που ήταν αδύνατον να ξέρει αν δεν ανήκε σε αυτούς που το πραγματοποίησαν.
Επιχείρηση «αυτόγραφα» και το Μαξίμου
Η Μαρία είχε προσληφθεί σε μια εταιρία η οποία στην πραγματικότητα ανήκε σε μια ομάδα ανθρώπων πουσυνεργάζονταν με την ΕΥΠ. Ο ιδιοκτήτης της εταιρίας, Σ.Κ., είχε μάλιστα ταυτότητα της ΕΥΠ, την οποία χρησιμοποίησε για να την πείσει να συνεργαστεί σε όσα ακολούθησαν και τα οποία τα εμφάνισε ως «εθνικά αναγκαία». Μέλη της ομάδας ήταν ο πράκτορας της ΕΥΠ Κ.Α. καθώς και διάφοροι ποινικοί και μπράβοι. Η σύζυγος του ιδιοκτήτη της επιχείρησης είναι υπάλληλος της ΕΥΠ και ο αδελφός της, σύμφωνα με τον Σ.Κ., δούλευε στο Μέγαρο Μαξίμου.
Στις αρχές του 2012, όταν είχε ξεκινήσει μεγάλη έρευνα από «το Κουτί της Πανδώρας» για τις τράπεζες, στη Μαρία παραδόθηκε μια σειρά από λευκές αποδείξεις της ΕΥΠ, με τις οποίες ξεκίνησαν την «επιχείρηση αυτόγραφα». Σε αυτές τις αποδείξεις η Μαρία συμπλήρωσε το όνομα «Κώστας Βαξεβάνης», το ποσό πληρωμής «50.000» και τα στοιχεία μιας υπαλλήλου της ΕΥΠ και του διοικητή Κώστα Μπίκα. Η Μαρία υπέγραψε με μια υπογραφή που της υπέδειξαν και που υποτίθεται ήταν δικιά μου. Στη συνέχεια της δόθηκαν και άλλες αποδείξεις για πλαστογράφηση, τις οποίες συνθηματικά αποκαλούσαν «αυτόγραφα». Μία από αυτές ήταν με το όνομα του Βασίλη Χήτου, η οποία χρησιμοποιήθηκε προεκλογικά για να τον πλήξει. Τα ονόματα 14 δημοσιογράφων μπήκαν σε ισάριθμες αποδείξεις. Κριτήριο για το ποιοι θα συκοφαντηθούν ήταν ποιοι στρέφονταν με δημοσιεύματα τους εναντίον του τραπεζίτη ή ποιοι είχαν γράψει για τις υποδικίες του Κ.Α. Πρόκειται για πράκτορα, για τον οποίο είχαμε αποκαλύψει με δημοσιεύματα μας πως μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες είχε στήσει ιδιωτική ομάδα παρακολούθησης. Είναι υπόδικος για δύο ακόμη υποθέσεις, ανάμεσα σε άλλα και για κατασκοπία.
Οι πλαστές αποδείξεις δόθηκαν σε «φιλικούς» προς την ομάδα δημοσιογράφους για να προωθηθούν (στη διάθεση μας είναι όλα τα ονόματα τους). Κάποιοι από αυτούς πληρώθηκαν, ενώ ένα σετ αποδείξεων αγοράστηκε από εκδοτικό συγκρότημα στον Ταύρο. Το σύνολο των αποδείξεων ταχυδρομήθηκε επίσης στα συνδικαλιστικά δημοσιογραφικά όργανα (ΕΣΗΕΑ και ΠΟΕΣΥ), για να δοθεί εντολή για έρευνα και να αξιοποιηθεί ο θόρυβος που θα δημιουργούνταν. Οι αποδείξεις με τα ονόματα «Κώστας Βαξεβάνης» και «Βασίλης Χήτος» δόθηκαν επίσης από την ομάδα συκοφάντησης σε άτομα από την επικοινωνιακή ομάδα της Συγγρού, σε συνάντηση που έγινε στο εμπορικό κέντρο Cosmopolitis στην Κηφισίας. Παρών ήταν και κάποιος blogers, ο οποίος θα φρόντιζε για την προώθηση του «θέματος». Λίγο πριν από τις εκλογές ο πράκτορας Κ.Α. έκανε εμφανίσεις στα γραφεία της ΝΔ στη Συγγρού, γεγονός που είχαμε μάλιστα δημοσιεύσει, θέτοντας δημόσια το ερώτημα στον Αντώνη Σαμαρά «τι δουλειά έχει ένας επίορκος πράκτορας στη Συγγρού;».
Η εμπλοκή ανθρώπων από τη ΝΔ στην επιχείρηση «αυτόγραφα» αποκαλύφθηκε σε μένα από ξένο δημοσιογράφο, ο οποίος με συνάντησε μετά τη σύλληψη μου για τη δημοσιοποίηση της λίστας Λαγκάρντ. Ο δημοσιογράφος μου δήλωσε έκπληκτος ότι σε συνάντηση που είχε με σύμβουλο του πρωθυπουργού, όταν τον ρώτησε για όσα συνέβαιναν στην Ελλάδα, ο σύμβουλος έβγαλε από το σακάκι του την πλαστή απόδειξη και του την έδωσε ως αποδεικτικό του «ύποπτου ρόλου» μου. Άλλωστε η ΝΔ ήταν το μόνο κόμμα που δεν εξέδωσε ανακοίνωση όταν έγινε εναντίον μου η συκοφαντική επίθεση στο blogs fimotro από τον Γιάννη Παπαγιάννη, ο οποίος ήταν ένας από τους παραλήπτες της απόδειξης.
Επιχείρηση «Θέμα» και μια δολοφονία
Μετά την επιχείρηση «αυτόγραφα», η ομάδα πήρε εντολή από τον «μεγάλο», όπως αποκαλούσε τον τραπεζίτη, να αχρηστεύσει μία αντίπαλο του, πρώην υπάλληλο της τράπεζας του. Η γυναίκα αυτή είχε στη διάθεση της στοιχεία που συσχέτιζαν τον τραπεζίτη με οικογε¬νειακές ΟΓΓΒΪΙΟΓΘ εταιρίες, οι οποίες δανειοδοτούνταν από την τράπεζα και στη συνέχεια δεν τα αποπλήρωναν. Η διαδικασία αυτή ουσιαστικά ήταν ένας τρόπος να κλέβει τους άλλους μετόχους. Έτσι, αν υπήρχε οποιαδήποτε νομική εξέλιξη με βάση τα ντοκουμέντα, όπως πιθανή άσκηση ποινικής δίωξης του τραπεζίτη, η υπάλληλος του έπρεπε να είναι μια αναξιόπιστη μάρτυρας. Έτσι δόθηκε εντολή για την επιχείρηση «θέμα» ή «πιάτο».
Η ομάδα της Μαρίας θα αναλάμβανε να τοποθετήσει ναρκωτικά σε κατάστημα που είχε η πρώην υπάλληλος της τράπεζας σε κάποιο νησί. Στη συνέχεια θα ενημέρωνε από κινητό μιας χρήσης κάποιον στα Σκόπια. Ο Σκοπιανός θα ενημέρωνε με τηλεφώνημα από τα Σκόπια την ελληνική αστυνομία ως ριγμένος συνεργάτης και θα γινόταν έφοδος στο μαγαζί. Κατά τη διάρκεια της εφόδου μια κάμερα θα κατέγραψε τα πάντα και θα διοχέτευε το υλικό στα κανάλια. Η επιχείρηση αυτή δεν προχώρησε ως το τέλος, αν και υπάρχουν, όπως θα δείτε στη συνέχεια, τα αποδεικτικά στοιχεία.
Οι λόγοι ήταν δύο. Μεταξύ των μελών της ομάδας υπήρξε αντιπαλότητα όταν ανακάλυψαν πως κάποιος που είχε πάρει 35.000 από τον «μεγάλο», έναντι συνολικού ποσού 50.000 για την επιχείρηση, έφαγε τα χρήματα. Καθοριστική όμως ήταν η δολοφονία ενός σκοπιανού πράκτορα στα Σκόπια. Ο πράκτορας Γιάντσε Γκρούεφσκι δολοφονήθηκε μέσα στο γραφείο του και φαίνεται να ήταν ο σύνδεσμος γι” αυτή την επιχείρηση. Ο Γκρούεφσκι είχε δουλέψει στο παρελθόν με την ομάδα. Οι πράκτορες Κ. Α. και Σ.Κ. είχαν εμφανίσει στην ΕΥΠ ένα πρόγραμμα κατασκοπίας στα Σκόπια, σύμφωνα με το οποίο θα έφτιαχναν Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών που θα αποτελούσαν καλυμμένες επιχειρήσεις της υπηρεσίας. Ως δικό τους άνθρωπο εμφάνιζαν τον Γκρούεφσκι. Όταν στην ΕΥΠ άρχισαν να αντιλαμβάνονται πως μάλλον πρόκειται για ξεκοκάλισμα μυστικών κονδυλίων, το πρόγραμμα τερματίστηκε.
Η δολοφονία του Γκρούεφσκι, παρότι τρομοκράτησε την ομάδα, αξιοποιήθηκε κατάλληλα. Διοχέτευσαν στον Τύπο πως ο Γκρούεφσκι ήταν διπλός πράκτορας των Ελλήνων και τον σκότωσαν επειδή αποκάλυψαν τον ρόλο του. Έτσι αμέσως έδιναν υπόσταση αλήθειας στις δήθεν επιχειρήσεις της ομάδας στα Σκόπια. Στα ίδια δημοσιεύματα ο Σ.Κ. εμφανίζεται ως ο σύγχρονος Τζέιμς Μποντ που κάποιοι δεν είχαν αξιολογήσει σωστά. Μια ομάδα δημοσιογράφων, στην υπηρεσία των πρακτόρων της παραΕΥΠ, φροντίζει με δημοσιεύματα να τους εξυπηρετεί. Είτε δημοσιεύοντας συκοφαντικές αποδείξεις είτε δημιουργώντας άλλοθι και «ηρωικές ενέργειες» γι” αυτούς.
Συμβόλαιο εκτέλεσης
Μόλις η επιχείρηση «αυτόγραφα» απέτυχε, η ομάδα παράλληλα με την επιχείρηση «θέμα» σχεδίαζε, σύμφωνα με τη Μαρία, δύο ακόμη. Η μία ήταν η συκοφαντική εξόντωση του δημοσιογράφου Τάσου Τέλλογλου που θα τον εμφάνιζαν ως ύποπτο πράκτορα και άλλα πολλά. Η δεύτερη ήταν συμβόλαιο εκτέλεσης μου που θα υλοποιούσε η ομάδα των Σκοπίων. Όταν στις 9 Σεπτεμβρίου έγινε γνωστή η ενέδρα στο σπίτι μου, η Μαρία κατάλαβε πως πρόκειται για τις συζητήσεις περί συμβολαίου που είχε ακούσει. Τότε πίστεψε πως όταν τελείωνε η επιχείρηση ίσως σκότωναν και εκείνη. “Αρχισε να δημιουργεί προσχήματα προκειμένου να απομακρυνθεί, πράγμα το οποίο δεν ήταν δυνατόν. Τότε πήρε την απόφαση να με συναντήσει για να αποκαλύψει όσα συνέβαιναν.
Το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνουμε ήταν να ελέγξουμε την αξιοπιστία της και τα γεγονότα που εκθέτει. Της ζητήσαμε να μείνει στην ομάδα για να μπορέσουμε να δράσουμε με ασφάλεια. Όταν είχαμε στη διάθεση αρκετά στοιχεία, πήγαμε μυστικά σε εισαγγελέα και ζητήσαμε να υπάρξει και επίσημη έρευνα.
Η δική μας έρευνα κράτησε επτά μήνες Εκτός από φωτογραφίες, συνεντεύξεις και στοιχεία διασταύρωσης, περίέχει συνομιλίες που έφτασαν στο περιοδικό οι οποίες εμφανίζουν την ομάδα να σχεδιάζει τις επιχειρήσεις.
Οι αποδείξεις και οι κινήσεις μας
Στους επτά μήνες της έρευνας, υπήρξαν φορές που ακόμη και τα αποδεικτικά στοιχεία για την υπόθεση, που εμφανίζονταν για να επιβεβαιώσουν αυτά που μας έλεγε π Μαρία, ήταν δύσκολο να γίνουν αποδεκτά. Μπορούσε να λειτουργεί μια ευρωπαϊκή χώρα έτσι απέναντι σε δημοσιογράφους; Πολλές φορές αισθανθήκαμε πως μπορεί να ήταν ένα παιχνίδι στο οποίο δεν θα τα βγάλουμε πέρα, με κόστος και ίσως χωρίς επιστροφή. Ομάδες της ΕΥΠ, επιχειρηματίες, παρακράτος. Πώς θα βρίσκαμε άκρη;Μέχρι που αποφασίσαμε να βρούμε με τον τρόπο που κάναμε συνήθως. Με έρευνα. Ακόμη και την ώρα που αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σε δημοσίευση είχαμε ενδοιασμούς για το πώς θα φανούν στους άλλους όλα αυτά που ζήσαμε. Στα γενέθλια του περιοδικού έμελλε οι επιθέσεις να κορυφωθούν. Είναι βέβαιο πως θέλουν να μην υπάρχουμε, όπως και κάθε ανεξάρτητη φωνή. Δεν τηρούν ούτε τα προσχήματα. Μοναδικό όπλο λοιπόν είναι η δημοσιοποίηση. Και με αυτή την πεποίθηση ξεκινήσαμε να ψάχνουμε από την αρχή. Χωρίς να ξέρουμε αν μπορούμε να στηριχτούμε σε Δικαιοσύνη, Αστυνομία ή θεσμούς.
Το πρώτο πράγμα που επιλέξαμε να κάνουμε μετά τη γνωστοποίηση των απειλών από τη Μαρία ήταν να πάω σε έναν συμβολαιογράφο την ίδια μέρα και να καταθέσω ένα κείμενο με όλη την υπόθεση όπως μας την διηγήθηκε. Τα έγγραφα σφραγίστηκαν και δόθηκε εντολή στον συμβολαιογράφο να αποσφραγιστούν δημόσια σε περίπτωση θανάτου μου ή αν δώσω εντολή. Πέντε αντίγραφα δόθηκαν επίσης σε ισάριθμα άτομα εμπιστοσύνης. Αποφασίσαμε να μην πάμε αμέσως στις αρχές για τρεις λόγους. Πρώτον, η Μαρία ήθελε εγγυήσεις και προστασία ώστε να καταθέσει για την εγκληματική δράση της ομάδας. Δεύτερον, δεν ξέραμε ειλικρινά ποιον να εμπιστευτούμε σε μια Δικαιοσύνη και μια αστυνομία που είναι διαβρωμένες,όπως και η δημοσιογραφία άλλωστε. Πόσο μάλλον όταν οι δράστες είναι κομμάτι από τις ίδιες τις αρχές. Και τρίτον, πιστεύαμε ότι, όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, μπορούσαμε να φτάσουμε στην αποκάλυψη πολύ πιο γρήγορα από αυτούς.
Το δεύτερο που κάναμε ήταν να ενημερώσουμε τον συνάδελφο Τάσο Τέλλογλου ότι είχαμε καταγγελία για σχέδιο συκοφάντησής του. Ο δημοσιογράφος είχε ήδη δεχτεί απειλές λίγο πριν τον ενημερώσουμε. Μετά από κάποιο δημοσίευμα του για τράπεζα, ζήτησε να τον δει ο τραπεζίτης. Στη διάρκεια της κουβέντας τους ο τραπεζίτης του είπε με νόημα «να προσέχεις γιατί γίνονται ατυχήματα». Για να δείξει μάλιστα την ισχύ του, του ανακοίνωσε πως για τον εισαγγελέα Πεπόνη που ερευνά υποθέσεις του ξέρει τα πάντα.«Ακόμη και πού βάζει το πουλί του», είπε με νόημα. Ο δημοσιογράφος είχε ενημερώσει τον εισαγγελέα Πεπόνη ότι πιθανόν να βρίσκεται και ο ίδιος υπό παρακολούθηση. Ο εισαγγελέας είχε αντιδράσει λέγοντας πως τον πιέζουν και τον απειλούν και είχε υποβάλει την παραίτηση του μαζί με τον συνάδελφο του Σπύρο Μουζακίτη.
Η γραφολογική εξέταση μιλάει
Η Μαρία μάς παρέδωσε κάποιες χειρόγραφες σημειώσεις στις οποίες αναφέρονταν τα ονόματα των ατόμων της ομάδας, καθώς και τα αυτοκίνητα που χρησιμοποίησαν σε διάφορες επιχειρήσεις. Τα χειρόγραφα αυτά τα παραδώσαμε σε πραγματογνώμονα γραφολογο, χωρίς να το γνωρίζει η ίδια, προκειμένου να ελέγξουμε την αξιοπιστία της. Αν δηλαδή ήταν, όπως ισχυριζόταν, ο πλαστογράφος των χαρτιών της ΕΥΠ. Ο πραγματογνώμονας εξεταστής εγγράφων Ιωάννης Μακρής, πρώην υποδιοικητής της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών της ΕΛΑΣ, εξέτασε τις σημειώσεις σε σχέση με την πλαστή απόδειξη που είχε δημοσιευτεί στο blog fimotro και μας ενημέρωσε πως το άτομο αυτό κατά πάσα πιθανότητα ήταν ο συγγραφέας των πλαστών αποδείξεων. Προκειμένου να μπορέσει να αποφανθεί με βεβαιότητα η επιστημονική έρευνα, έπρεπε η Μαρία να δεχτεί να δώσει μπροστά του δείγμα γραφής και μάλιστα με βάση συγκεκριμένη μεθοδολογία που απαιτείται. Τον Δεκέμβριο του 2012 η μάρτυρας δέχτηκε να δώσει τα απαιτούμενα δείγματα, καταλαβαίνοντας πως αυτό είναι ένα ισχυρό στοιχείο που αποδεικνύει σ” εμάς αλλά ενδεχομένως και στη Δικαιοσύνη αργότερα την αξιοπιστία της. Στα γραφεία του Ηot Doc στους Αμπελόκηπους, ο Ιωάννης Μακρής πήρε δείγματα γραφής της Μαρίας.
Η Μαρία έγραψε σε συγκεκριμένα χαρτιά-φόρμες το όνομα της, έβαλε την υπογραφή της και στη συνέχεια έγραψε κείμενα που της υπαγορεύτηκαν. Στο επόμενο βήμα αντέγραψε τις λέξεις της απόδειξης αρκετές φορές και μηχανικά. Από την πρώτη στιγμή, ακόμη και πριν τη λεπτομερή εξέταση των κειμένων, ήταν εμφανές πως επρόκειτο για το άτομο που έφτιαξε τις πλαστές αποδείξεις. Το εντυπωσιακό ήταν πως η μάρτυρας, χωρίς να της δοθεί κάποιο δείγμα, αναπαρήγαγε τις υπογραφές που είχε βάλει στο παρελθόν κάτω από τις αποδείξεις της ΕΥΠ. Δηλαδή τη δική μου, του Βασίλη Χήτου και των δημοσιογράφων τους οποίους εμφάνισαν να είναι έμμισθοι της ΕΥΠ. Ο πραγματογνώμονας πήρε επίσης δικά μου δείγματα γραφής και υπογραφών, προκειμένου να τα συγκρίνει με την υπογραφή που ήταν κάτω από την απόδειξη της ΕΥΠ. Στις 21 Δεκεμβρίου ο πραγματογνώμονας Ιωάννης Μακρής μάς κοινοποίησε το πόρισμα του μετά και τον αναλυτικό εργαστηριακό έλεγχο. Στο πόρισμα του με σαφήνεια διευκρινίζει πως «η γραφή όλως των χειρόγραφων στοιχείων συμπλήρωσης της απόδειξης σχετίζεται αναμφισβήτητα με τη δειγματική γραφή της Μαρίας… βάσει των πολλών και ουσιαστικών ομοιοτήτων των επιμέρους γραφικών τους στοιχείων». Επίσης «η υπογραφή της απόδειξης που φέρεται να προέρχεται από τον Κωνσταντίνο Βαξεβάνη δεν σχετίζεται γραφικά με τις δικές του υπογραφές, αφού παρατηρήθηκαν πολλές θεμελιώδεις διαφορές, ορατές και κατανοητές ακόμη και από μη ειδικό». Η γραφολογική εξέταση μας έδωσε έναν σοβαρό λόγο για να δώσουμε βάση σε όσα μας αποκάλυπτε η Μαρία. Τα στοιχεία όμως έπρεπε να είναι όσο το δυνατόν περισσότερα για να μπορέσουμε να απευθυνθούμε στη Δικαιοσύνη χωρίς τον κίνδυνο να αντιμετωπιστούν όλα αυτά ως σενάριο που δεν μπορούσε να απασχολεί τις αρχές.
Η γιάφκα
Η Μαρία μας είχε αποκαλύψει πως το κέντρο επιχειρήσεων της ομάδας ήταν τα γραφεία μιας καλυμμένης επιχείρησης στο Χαλάνδρι. Το κτίριο αυτό ήταν στην οδό Ρίζαρείου και απείχε μόλις 100 μέτρα από το σημείο που βρίσκονταν τα γραφεία του Ηot Doc εκείνη την εποχή.
Στα γραφεία παρακολουθούνταν όλα τα δημοσιεύματα που ήταν εχθρικά προς την τράπεζα και κυρίως ό,τι έγραφε το Hot Doc ή το koutipandoras.gr, Σε διάφορα σημεία των γραφείων υπήρχαν μυστικές κρύπτες, όπου θα φυλάσονταν τα επικίνδυνα υλικά σε περίπτωση εφόδου κάποιων ανεπιθύμητων. Οι κρύπτες αυτές φαίνονταν εξωτερικά ως αεροστεγοί βιδωμένοι στον τοίχο. Όταν κάποιος τραβούσε τον αεραγωγό προς τα πάνω και στη συνέχεια προς τα έξω τότε η περσίδα απελευθερωνόταν και άνοιγε η κρύπτη.
Αποφασίσαμε να πάμε στην οδό Ρίζαρείου για να ελέγξουμε αν στον συγκεκριμένο αριθμό υπήρχε πριν από μήνες μια τέτοια εταιρία. Πραγματικά διαπιστώσαμε πως η καλυμμένη εταιρεία στεγαζόταν εκεί, ενώ σε αυτή τη διεύθυνση αντιστοιχούσαν και τα τηλ που είχαμε στη διάθεση μας. Το κτίριο ήταν υπό ενοικίαση και ζητήσαμε δούμε. Ήταν διαρρυθμισμένο ακριβώς όπως το είχε περιγράψει η Μαρία. Σε δυο σημεία των τοίχων υπήρχαν πραγματικά περσίδες δύο αεραγωγών, οι οποίοι ήταν ψεύτικοι. Κάνοντας την απαιτούμενη κίνηση στις περσίδες, αυτές πραγματικά άνοιγαν και εμφανιζόταν η κρύπτη. Το συμπέρασμα ήταν πως η Μαρία περιέγραφε έναν χώρο που πραγματικά υπήρχε, με ενοικιαστή ένα από τα μέλη της ομάδας. Επίσης κανένας δεν θα έφτιαχνε σε ένα κανονικό γραφείο έναν ψεύτικο αεραγωγό για να τον χρησιμοποιεί ως κρύπτη.
Φωτογραφίες παρακολούθησης
Όσο η Μαρία μάς μετέφερε πληροφορίες για τη δράση της ομάδας, ήταν σε εξέλιξη η επιχείρηση «θέμα». Η επιχείρηση τοποθέτησης ναρκωτικών στο εστιατόριο και την καφετέρια της μάρτυρα κατηγορίας εναντίον του τραπεζίτη. Πολλές φορές η Μαρία συνομιλούσε μπροστά μας με την ομάδα και είχαμε πειστεί πως την πίεζαν για να προχωρήσει η επιχείρηση, την οποία έπρεπε να κάνει η ίδια με δικούς της ανθρώπους. Μας δήλωνε πως φοβόταν να το κάνει, γιατί μετά μπορεί να ήταν το τέλος. Στους ίδιους όμως εμφανιζόταν δυσαρεστημένη για χρήματα, τα οποία της χρωστούσαν από προηγούμενες επιχειρήσεις.
Ζητήσαμε από τη Μαρία να μας δώσει ό,τι αποδεικτικά στοιχεία είχε στη διάθεση της για την υπόθεση αυτή. Μας παρέδωσε υλικό παρακολούθησης, το οποίο της είχε δώσει η ομάδα προκειμένου να ολοκληρώσει την επιχείρηση. Όπως μας είπε, στις 29 Μαρτίου 2012 ο πράκτορας Κ.Α. ταξίδεψε στο νησί όπου βρίσκεται η μάρτυρας με τζιπ Πόρσε Καγιέν και φωτογράφισε όλους τους στόχους. Δηλαδή δύο καταστήματα της, αυτοκίνητα, το σπίτι της, καθώς και δρόμους διαφυγής. Αυτό το φωτογραφικό υλικό η Μαρία το παρέλαβε μαζί με άλλα έγγραφα, που ήταν οι φορολογικές δηλώσεις της μάρτυρα και της οικογένειας της, κατάλογος με τηλέφωνα με τα οποία είχε κάνει επικοινωνίες και μια φωτοτυπία φωτογραφίας. Υπήρχαν επίσης όλα τα στοιχεία από σπίτι στην Αθήνα που νοίκιαζε η κόρη της μάρτυρα. Αυτό το σπίτι θα χρησιμοποιούνταν εναλλακτικά για το σχέδιο, αν δεν κατάφερναν να βάλουν ναρκωτικά στα καταστήματα.
Η Μαρία μας παρέδωσε επίσης φωτογραφίες από δεύτερο ταξίδι στο νησί που είχε κάνει η ίδια και η ομάδα της προκειμένου να προχωρήσει στην επιχείρηση, στις 2ο Αυγούστου.
Το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να ελέγξουμε αν ένα αυτοκίνητο Πόρσε Καγιέν με πινακίδα ΙΟΜ… πέρασε στις 29 Μαρτίου στο νησί. Από τα αρχεία των εταιριών βρήκαμε πραγματικά πως το αυτοκίνητο πέρασε εκείνη την ημέρα, με εισιτήριο στο όνομα του πράκτορα Κ.Α. Στη συνέχεια ήρθαμε σε επαφή με τη μάρτυρα μέσω τρίτου ατόμου και την ενημερώσαμε πως υπάρχει ένα πολύ σοβαρό θέμα για το οποίο έπρεπε να συναντηθούμε. Η μάρτυρας ήρθε στην Αθήνα και πριν την ενημερώσουμε για το τι συμβαίνει της δείξαμε τις φωτογραφίες από την παρακολούθηση της. Αναγνώρισε με έκπληξη και φόβο το σπίτι της, τα καταστήματα της, το αυτοκίνητο της κόρης της, αλλά και μερικά ξενοδοχεία των οποίων οι ιδιοκτήτες είχαν διαφορές με την τράπεζα. Στη συνέχεια της δείξαμε τη φωτογραφία που είχε στη διάθεση της η Μαρία και μας είπε πως είναι η φωτογραφία της που υπήρχε στον εταιρικό της φάκελο, δηλαδή της τράπεζας. Δεν μπορούσε κανένας άλλος πέρα από την τράπεζα να την έχει στη διάθεση της.
Όταν της δώσαμε τον κατάλογο με τα τηλέφωνα, από μια λεπτομέρεια που αφορούσε τηλεφώνημα σε ένα καθαριστήριο όπου για μία και μοναδική φορά είχε τηλεφωνήσει, κατάλαβε πως επρόκειτο για συνομιλίες που έγιναν συγκεκριμένη περίοδο και μάλιστα την περίοδο που μετά την αντιδικία της με την τράπεζα ο τραπεζίτης την είχε καταγγείλει για εκβιασμό και είχε γίνει άρση του απορρήτου των τηλεφωνικών της συνομιλιών. Δηλαδή ουσιαστικά τα έγγραφα αυτά προέρχονταν από απόρρητη δικογραφία και ήταν αδικαιολόγητο να τα έχει τρίτος. Η μάρτυρας έδειξε να τρομοκρατείται με όλα αυτά και της εξηγήσαμε πως είχαμε γίνει αποδέκτες πληροφοριών για πιθανή προβοκάτσια εναντίον της. Της προτείναμε να πάρει όλα τα μέτρα εκείνα που θα την προστάτευαν σε περίπτωση που κάτι γινόταν.
Στον εισαγγελέα
Όταν καταλάβαμε πως τα στοιχεία επαλήθευαν όσα έλεγε η Μαρία, θεωρήσαμε πως είναι η ώρα να απευθυνθούμε στην Εισαγγελία. Καταθέσαμε τις μαρτυρίες μας, αλλά και τα στοιχεία που είχαμε συλλέξει έως τότε, και δώσαμε όλα τα τηλέφωνα επικοινωνιών της ομάδας. Ζητήσαμε από την Εισαγγελία να κινηθεί γρήγορα, φοβούμενοι πως μπορεί να γίνει η επιχείρηση και να μην έχουν εντοπιστεί οι δράστες. Η Εισαγγελία, απ” όσο γνωρίζουμε, ανέθεσε σε αρμόδιο τμήμα της αστυνομίας να κάνει τις σχετικές έρευνες.
Η Μαρία μάς ενημέρωσε πως υπήρχε και άλλος άνθρωπος που θα μας έστελνε στοιχεία για την υπόθεση. Μια μέρα παραλάβαμε στο γραφείο έναν φάκελο με που περιείχαν συνομιλίες των μελών της ομάδας μεταξύ τους. Στις συνομιλίες αυτές ακούγονται να συζητούν τις λεπτομέρειες των επιχειρήσεων, να μιλούν για τον «μεγάλο» της τράπεζας, κατονομάζοντας τον, και πολλές φορές να διαφωνούν για το ποσό που πρέπει να πάρει ο καθένας ως αμοιβή. Οι συνομιλίες αυτές, για λόγους ασφάλειας, έχουν παραδοθεί σε συναδέλφους στο εξωτερικό, μαζί με εξουσιοδότηση να τις χρησιμοποιήσουν αφού αποδεικνύουν τον σχεδιασμό εγκληματικής ενέργειας, και το νομικό καθεστώς στις χώρες τους τους επιτρέπει μια τέτοια χρήση, σε αντίθεση με την Ελλάδα που το νομικό σύστημα, στο όνομα των προσωπικών ελευθεριών, βοηθά αρκετές φορές να διαφεύγουν δράστες κακουργηματικών πράξεων.
Ένας κακός δικηγόρος και μια σύμπτωση
Όταν η Μαρία κατάλαβε πως η υπόθεση παίρνει σοβαρή διάσταση και αρχίζει να στοιχειοθετείται από την έρευνα, ζήτησε να συναντηθούμε παρουσία δύο δικηγόρων της. Η συνάντηση έγινε στα γραφεία ενός από αυτούς και είχε αντικείμενο πώς η Μαρία θα μπορούσε να προστατευτεί νομικά. Ουσιαστικά, ωστόσο, ο ένας από τους δικηγόρους επέμενε να μάθει αν θα κάνουμε δημοσίευμα. Του απαντήσαμε πως θα κάναμε όταν θα έπρεπε να το κάνουμε. Μετα την αποχώρηση μας, ο ίδιος δικηγόρος επέπληξε τη Μαρία γιατί, ενώ «μπορούσαμε να πάρουμε λεφτά από τον τραπεζίτη, εσύ πήγες και τα είπες στον Βαξεβάνη, που δεν καταλαβαίνει απ” αυτά». Η Μαρία τερμάτισε τη συνεργασία της με τον δικηγόρο αυτόν, αλλά είναι σχεδόν βέβαιο πως αυτό που πρότεινε να κάνει η Μαρία το έκανε ο ίδιος. Λίγο καιρό νωρίτερα, η δολοφονία του σκοπιανού πράκτορα, φερόμενου ως συνεργού στην υπόθεση με τα ναρκωτικά, ανέστειλε την επιχείρηση. Η Μαρία θεώρησε καλό πως έπρεπε για κάποιο διάστημα να εγκαταλείψει την Αθήνα, φοβούμενη πως αν διέρρεε πως μας είχε μιλήσει θα μπορούσαν και να την σκοτώσουν. Συνέχισε ωστόσο να έχει τηλεφωνικές επαφές με την ομάδα.
Ο «Σέργος» και η παγίδα
Στις αρχές Δεκεμβρίου του 2012 ένας νεαρός άντρας εμφανίστηκε στα γραφεία του περιοδικού και ζήτησε επιτακτικά να με συναντήσει. Συστήθηκε ως «Σέργος» και ζήτησε να μου μεταφέρουν πως θέλει να μου δώσει πληροφορίες «για πάρα πολλά πράγματα, που θα ταρακουνήσουν την Ελλάδα. Και αν μιλήσει και ο «άλλος» τότε θα την φέρουν τούμπα. Γιατί τα δημοσιεύματα σας δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που ξέρουμε για τις τράπεζες».
Το ίδιο βράδυ συναντηθήκαμε με τον «Σέργο» σε ένα μπαρ στους Αμπελόκηπους. Μας μιλούσε αόριστα για πράγματα που ξέρει από την «υπηρεσία» με την οποία συνεργαζόταν. Όταν απαιτήσαμε να μιλήσει συγκεκριμένα, γιατί δεν μας έλεγε κάτι ουσιαστικό, μας είπε πως κάποιοι ετοίμαζαν και πάλι κάποια χαρτιά για να με ενοχοποιήσουν μέσω Μυστικών Υπηρεσιών Σκοπίων και Σερβίας. Θεώρησα πως ο «Σέργος» είχε σταλθεί για να μας ψαρέψει και του είπα πως ξέρουμε τα πάντα για τα «αυτόγραφα», τον Κ.Α. και τον Σ.Κ.
Αιφνιδιάστηκε και είπε πως ο Σ.Κ. δεν είχε καμία σχέση με όλα αυτά, και πως ήταν διατεθειμένος να μας μιλήσει. Του απαντήσαμε πως θα το σκεφτούμε. Από τις κάμερες ασφαλείας του κτιρίου μας απομονώσαμε το πρόσωπο του «Σέργου» και ρωτήσαμε τη Μαρία αν τον αναγνωρίζει. Αυτή αναγνώρισε αμέσως ένα μέλος της ομάδας, τον Γ.Δ., ο οποίος ήταν το δεξί χέρι του Σ.Κ. Καταλάβαμε πως η επίσκεψη του Σέργου ενδεχομένως να ήταν μια προσπάθεια ενός κομματιού της ομάδας να ενοχοποιήσει το υπόλοιπο, μετά τη διαπίστωση πως ξέραμε πολλά πράγματα από όσα έκαναν. Ενημερώσαμε την ομάδα της αστυνομίας που είχε ασχοληθεί με την υπόθεση.
Την επόμενη ημέρα ο Σέργος μάς τηλεφώνησε και ζήτησε να βρεθούμε με τον ίδιο και τον Σ.Κ. Η συνάντηση έγινε αφού ενημερώσαμε την αστυνομία. Πραγματικά ο Σ.Κ. προσπάθησε να εμφανιστεί ως ένας επιχειρηματίας που συνεργάστηκε με την ΕΥΠ για το «καλό του έθνους» και δεν είχε καμιά σχέση ο ίδιος με την επιχείρηση εξόντωσης μου. Έλεγε μάλιστα συνεχώς πως ήταν αυτός που είχε διαφωνίες στο να προχωρήσουν αυτές οι μεθοδεύσεις εναντίον μου. Η συνάντηση ήταν σχεδόν επεισόδιακή και έληξε λέγοντας του πως αν ήθελε πραγματικά να καταθέσει εναντίον όσων κατηγορεί μπορούσε να το κάνει. Τις επόμενες μέρες μάς πήρε ξανά τηλέφωνο να βρεθούμε, αλλά αρνηθήκαμε. Δεν είχε κανένα νόημα να συνεχίζουμε αυτές τις επαφές. Αφήσαμε την υπόθεση στην αστυνομία και δώσαμε στις Αρχές όλο το χρονικό περιθώριο να δράσουν.
Γιατί τώρα;
Το Ηot Doc βρίσκεται στο στόχο συμφερόντων. Με αυτή την έννοια το σχέδιο εξόντωσης δεν είναι κάτι θεωρούμε παράξενο. Αλλά είναι κάτι που θεωρούμε και θα θεωρούμε ανεπίτρεπτο για μια Δημοκρατία. Εμπιστευόμαστε λειτουργούς της Δικαιοσύνης και της αστυνομίας, αλλά δεν εμπιστευόμαστε ούτε τη Δικαιοσύνη ούτε την αστυνομία. Η Δικαιοσύνη μάς έσυρε με τον πιο τρόπο σε δίκη γιατί κάναμε αποκάλυψη, της Λίστας Λαγκάρντ. Έκτοτε μια δεκάδα από λίστες με προσωπικά δεδομένα έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες. Καμιά δίωξη ανάλογη αυτής που έγινε σε εμάς δεν άσκησε η Εισαγγελία. Αποφασίσαμε όσο μπορούμε να ξεκαθαρίσουμε μόνοι μας αυτή την υπόθεση και το κάναμε. Ευχόμαστε να έχει και τη νομική τροπή που πρέπει. Μοναδική μας όμως ασφάλεια είναι η δημοσιοποίηση και ο κόσμος. Γι” αυτό αποφασίσαμε να σας ενημερώσουμε.
Δυστυχώς οι συνειδήσεις δεν δημιουργούνται από δικαστικές αποφάσεις, αλλά από την αλήθεια και τη γνώση ή το ψέμα με τα οποία έρχονται σε επαφή οι άνθρωποι. Οι επιθέσεις θα γίνουν πιο έντονες οι εχθροί περισσότεροι. Δεν φοβόμαστε να κάνουμε εχθρούς, αν δικαίως τους κάνουμε. Αλλά πρέπει να προστατευτούμε. Το κράτος δεν παρέχει θεσμική προστασία όταν οι ίδιοι οι έλληνες βουλευτές μέσα στην Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής επιτίθενται σε έναν δημοσιογράφο επειδή αποκαλύπτει. Ξέρουμε πολύ καλά τι έρχεται και είμαστε έτοιμοι. Απλώς θέλουμε να ξέρετε.
• Ηχητικό ντοκουμέντο 
