Αρχή του τέλους της γερμανικής ηγεμονίας
Γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας
Η ελληνική κυβέρνηση και τα κόμματα που την συναπαρτίζουν έχουν – από επιλογή ή «ανάγκη» τους – δέσει τη χώρα στο γερμανικό άρμα. Η αποτίμηση αυτής της επιλογής, προφανώς θα γίνει λαμβάνοντας υπόψη το αποτέλεσμα του «πολέμου» που διεξάγει η Γερμανία διεκδικώντας το ρόλο της στο παγκόσμιο παιχνίδι. Κι αν η Γερμανία χάσει τον «πόλεμο»;
Οι Αμερικανοί, πάντως, θεωρούν ότι ήδη έχουν κερδίσει (και) αυτόν τον πόλεμο. Το γνωστό αμερικανικό ινστιτούτο στρατηγικής πρόβλεψης (stratfor) μιλά για μια νέα εποχή που ανατέλλει με τα εξής χαρακτηριστικά:
Πρώτον: οι Ηνωμένες Πολιτείες παραμένουν κυρίαρχη δύναμη στον κόσμο σε όλες τις διαστάσεις ενεργώντας με προσοχή αναγνωρίζοντας την κρίσιμη διαφορά ανάμεσα υπεροχή και παντοδυναμία.
Δεύτερον, η Ευρώπη επιστρέφει στην κανονική της κατάσταση των πολλών ανταγωνιστικών εθνών-κρατών αφήνοντας την Γερμανία να ονειρεύεται μια Ευρώπη στην οποία μπορεί να γράφει/ ελέγχει τους προϋπολογισμούς των μικρότερων κρατών. Ωστόσο το παράδειγμα της Κύπρου πιθανότατα θα οδηγήσει πολλά κράτη μέλη της ΕΕ να επιλέξουν την πτώχευση από το να απολέσουν την κυριαρχία τους.
Τρίτον, η Ρωσία επανεμφανίζεται στο προσκήνιο αξιοποιώντας τους φυσικούς τους πόρους για να διευρύνουν την πολιτική τους επιρροή.
Τέταρτον, η Κίνα γίνεται όλο και περισσότερο εσωστρεφής στην προσπάθειά της να διαχειριστεί τις νέες οικονομικές πραγματικότητες που συνεπάγονται οι ολοένα και χαμηλότεροι ρυθμοί ανάπτυξης σε έναν πληθυσμό που –κάποια τμήματά του– άρχισε να αγγίζει το όνειρο των κοινωνιών της κατανάλωσης
Πέμπτον, μια σειρά από νέες χώρες (στη Λατινική Αμερική, και την Αφρική) εμφανίζονται να παραλαμβάνουν τη σκυτάλη της Κίνας και να διεκδικούν το μοντέλο της ραγδαίας ανάπτυξης (βασισμένο σε μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας)
Σύμφωνα με τους Αμερικανούς αναλυτές του stratfor (οι οποίοι προφανώς περιγράφουν και τους μύχιους πόθους της Ουάσιγκτον) ο κατακερματισμός της Ευρώπης και η αποδυνάμωση της Κίνας σημαίνει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες βγαίνουν πιο ισχυρές από αυτή τη μεταβατική φάση και εξακολουθούν να διατηρούν την αυτοκρατορική της θέση στη νέα εποχή που ανατέλλει. Η Ευρώπη (Γερμανία) και η Κίνα δεν καταφέρνουν να αντιμετωπίσουν την αμερικανική ισχύ διότι εσφαλμένα πίστευαν ότι η πραγματική εξουσία ήταν οικονομική δύναμη.
Όμως, η πραγματική δύναμη έχει άμεση συνάρτηση με τη στρατιωτική ισχύ. Και υπό αυτήν την έννοια μια κατακερματισμένη πολιτικά Ευρώπη δεν έχει καμία πιθανότητα να αμφισβητήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες. Όσο για την Κίνα, θα χρειαστεί πολλά χρόνια ακόμη μέχρι να μπορέσει να ανταγωνιστεί την στρατιωτική ισχύ της Αμερικής.
Συμπέρασμα: Οι Αμερικανοί έχουν προεξοφλήσει τον πολιτικό κατακερματισμό της Ευρώπης. Μένει, λοιπόν, να δούμε με ποιον τρόπο και ποιες πρωτοβουλίες θα εξελιχθεί αυτή η διαδικασία. Με πιο απλά λόγια, μένει να δούμε πως και με ποιες πολιτικές δυνάμεις θα αρχίσει ο συνασπισμός του ευρωπαϊκού νότου κατά της ηγεμονίας του Βερολίνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου