ANOIKTH ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ
Σταυρούλα Ξουλίδου
ANOIKTH ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ
Γονείς και συνάδελφοι, είστε;
Τα παιδιά, οι μαθητές μας στα σχολειά είναι σε σύγχυση, αγριεμένα, έσκασε η φούσκα τόσων χρόνων. Τόσα χρόνια το Δημόσιο Σχολείο συνδέθηκε αποκλειστικά με την Αγορά και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Οι γονείς και οι καθηγητές που είχαν οικονομικό συμφέρον ή ακολουθούσαν την πεπατημένη, δασκαλεύανε τους νέους να στοχεύουν ΜΟΝΟ στην εισαγωγή σε ΑΕΙ και ΤΕΙ και μάλιστα όχι για απόκτηση μόρφωσης, γνώσεων αλλά για να τακτοποιηθούν επαγγελματικά.
Εγκλήματα έχουν γίνει 20 χρόνια στο Δημόσιο σχολείο. Παιδιά που δεν το επιθυμούσαν έμπαιναν σε σχολές που επέλεγαν οι γονείς τους και οι φροντιστηριάρχες ή το επέλεγαν τα ίδια κάτω απ΄ τη στρεβλή καθοδήγηση για μια δουλειά φραγκάτη, εύκολη, αλλά χωρίς πραγματικά να τους αρέσει.
Έγκλημα το σχολειό το συνδεδεμένο με την Αγορά.
Καταρχήν αποδομεί τον κύριο ρόλο του σχολείου που είναι να μάθει ο νέος άνθρωπος να συμβιώνει με το άλλο, το διαφορετικό, να είναι μέλος μιας ομάδας, της οποίας την σύνθεση δεν επέλεξε ο ίδιος, όπως άλλωστε είναι και η κοινωνία των ανθρώπων.
Η σύνδεση των σχολειών με την Αγορά, πέρα απ΄ την απαξίωση μαθημάτων "άχρηστων" -έλα μωρέ , τι να την κάνουμε την Ιστορία, το Δίκαιο,την Λογοτεχνία, την Κοινωνιολογία, τα Θρησκευτικά- είναι και επαγγελματικά έωλη, καθώς η ειδίκευση του σήμερα είναι το άχρηστο του αύριο.
Και φτάσαμε στο σήμερα. Ούτε τα πτυχία έχουν πια αξία. Αγρίεψαν τα παιδιά και αναρωτιούνται γιατί έρχονται στο σχολείο, αφού γι αυτά σχολείο είναι ο προθάλαμος των ΑΕΙ ή της δουλειάς, αλλά δουλειά δεν φαίνεται να υπάρχει για κανέναν.
Ρομαντικό αυτό που θα πω αλλά, νομίζω, έφτασε η ώρα το σχολείο να ξαναγίνει αυτό που πρέπει.
Ένα κομμάτι που να γεμίζει τη ζωή των νέων, να μιλά στην καρδιά και την ευαισθησία τους, να τους μιλά για Ποίηση και Ιστορία,τα μαγικά Μαθηματικά, την Βιολογία,τη Φυσική του σύμπαντος, να τους δίνει γενικές εγκύκλιες γνώσεις, αλλά κυρίως να τους γεννά ερωτήματα και να τους δίνει κίνητρα από μόνοι τους να ψάξουν "να μάθουν και να πάθουν από τους σπουδαγμένους" , απ΄ όπου μπορούν.
Μη μιλάτε στα παιδιά πια για τα Πανεπιστήμια ως προθαλάμους μάνατζερς, ιατρών ή δικηγόρων, εμφυσήστε τους φίλοι συνάδελφοι, την ανάγκη και την αγωνία της Γνώσης και όχι της Πληροφορίας και οδηγείστε τους στο μαγικό μονοπάτι του να διδάσκεις και να διδάσκεσαι από μόνος σου όλη σου τη Ζωή.
Τώρα, που το δημόσιο σχολείο κινδυνεύει να γίνει για λίγους, τους έχοντες πολλά ευρώ ή να το ελέγχουν ναζί, τώρα πρέπει να προλάβουμε να ενσπείρουμε στα παιδιά το μικρόβιο της μαγείας της Γνώσης, της Έρευνας, της Αμφισβήτησης.
Μεγαλύτερη ευκαιρία δεν θα βρούμε .
Θα δώσουμε και νόημα στην ζωή των παιδιών που είναι απελπισμένα, παρατημένα και εύκολη λεία στον κάθε τυχάρπαστο.
Είστε;
Γονείς και συνάδελφοι, είστε;
ANOIKTH ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ
Γονείς και συνάδελφοι, είστε;
Τα παιδιά, οι μαθητές μας στα σχολειά είναι σε σύγχυση, αγριεμένα, έσκασε η φούσκα τόσων χρόνων. Τόσα χρόνια το Δημόσιο Σχολείο συνδέθηκε αποκλειστικά με την Αγορά και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Οι γονείς και οι καθηγητές που είχαν οικονομικό συμφέρον ή ακολουθούσαν την πεπατημένη, δασκαλεύανε τους νέους να στοχεύουν ΜΟΝΟ στην εισαγωγή σε ΑΕΙ και ΤΕΙ και μάλιστα όχι για απόκτηση μόρφωσης, γνώσεων αλλά για να τακτοποιηθούν επαγγελματικά.
Εγκλήματα έχουν γίνει 20 χρόνια στο Δημόσιο σχολείο. Παιδιά που δεν το επιθυμούσαν έμπαιναν σε σχολές που επέλεγαν οι γονείς τους και οι φροντιστηριάρχες ή το επέλεγαν τα ίδια κάτω απ΄ τη στρεβλή καθοδήγηση για μια δουλειά φραγκάτη, εύκολη, αλλά χωρίς πραγματικά να τους αρέσει.
Έγκλημα το σχολειό το συνδεδεμένο με την Αγορά.
Καταρχήν αποδομεί τον κύριο ρόλο του σχολείου που είναι να μάθει ο νέος άνθρωπος να συμβιώνει με το άλλο, το διαφορετικό, να είναι μέλος μιας ομάδας, της οποίας την σύνθεση δεν επέλεξε ο ίδιος, όπως άλλωστε είναι και η κοινωνία των ανθρώπων.
Η σύνδεση των σχολειών με την Αγορά, πέρα απ΄ την απαξίωση μαθημάτων "άχρηστων" -έλα μωρέ , τι να την κάνουμε την Ιστορία, το Δίκαιο,την Λογοτεχνία, την Κοινωνιολογία, τα Θρησκευτικά- είναι και επαγγελματικά έωλη, καθώς η ειδίκευση του σήμερα είναι το άχρηστο του αύριο.
Και φτάσαμε στο σήμερα. Ούτε τα πτυχία έχουν πια αξία. Αγρίεψαν τα παιδιά και αναρωτιούνται γιατί έρχονται στο σχολείο, αφού γι αυτά σχολείο είναι ο προθάλαμος των ΑΕΙ ή της δουλειάς, αλλά δουλειά δεν φαίνεται να υπάρχει για κανέναν.
Ρομαντικό αυτό που θα πω αλλά, νομίζω, έφτασε η ώρα το σχολείο να ξαναγίνει αυτό που πρέπει.
Ένα κομμάτι που να γεμίζει τη ζωή των νέων, να μιλά στην καρδιά και την ευαισθησία τους, να τους μιλά για Ποίηση και Ιστορία,τα μαγικά Μαθηματικά, την Βιολογία,τη Φυσική του σύμπαντος, να τους δίνει γενικές εγκύκλιες γνώσεις, αλλά κυρίως να τους γεννά ερωτήματα και να τους δίνει κίνητρα από μόνοι τους να ψάξουν "να μάθουν και να πάθουν από τους σπουδαγμένους" , απ΄ όπου μπορούν.
Μη μιλάτε στα παιδιά πια για τα Πανεπιστήμια ως προθαλάμους μάνατζερς, ιατρών ή δικηγόρων, εμφυσήστε τους φίλοι συνάδελφοι, την ανάγκη και την αγωνία της Γνώσης και όχι της Πληροφορίας και οδηγείστε τους στο μαγικό μονοπάτι του να διδάσκεις και να διδάσκεσαι από μόνος σου όλη σου τη Ζωή.
Τώρα, που το δημόσιο σχολείο κινδυνεύει να γίνει για λίγους, τους έχοντες πολλά ευρώ ή να το ελέγχουν ναζί, τώρα πρέπει να προλάβουμε να ενσπείρουμε στα παιδιά το μικρόβιο της μαγείας της Γνώσης, της Έρευνας, της Αμφισβήτησης.
Μεγαλύτερη ευκαιρία δεν θα βρούμε .
Θα δώσουμε και νόημα στην ζωή των παιδιών που είναι απελπισμένα, παρατημένα και εύκολη λεία στον κάθε τυχάρπαστο.
Είστε;
Γονείς και συνάδελφοι, είστε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου