Πρώτη κατοικία, τελευταία ευκαιρία

Πρώτη κατοικία, τελευταία ευκαιρία



Η άρση των πλειστηριασμών στην πρώτη κατοικία θα μπορούσε με κάποιες προϋποθέσεις να ισοδυναμεί με μια τελευταία ευκαιρία για την Ελλάδα.

του Στρατή Μαζίδη

Και λέω κάποιες για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι αν υπάρχει ακόμη χρόνος ή ευκαιρία για τη χώρα και ο δεύτερος αν η πτώση αυτού του κοινωνικού κάστρου στη χώρα προκαλέσει επιτέλους κάποια αντίδραση του ελληνικού λαού.

Διότι δεν είναι μόνο το γεγονός πως η Ελλάδα είναι το κράτος με το μεγαλύτερο ποσοστό ιδιοκατοίκησης (80%) στην Ε.Ε., γεγονός που για πολλούς δικαιολογεί τη μέχρι τώρα απάθεια υπό το πρίσμα ότι “έχω ακόμη το σπίτι μου” αλλά και το πως μεταφράζεται αυτή.

Όταν μεγάλο τμήμα της κοινωνίας απέκτησε σπίτι με τεράστιο στεγαστικό δάνειο, μακράν απέχει αυτού που λέμε ΙΔΙΟ-κατοίκηση αλλά η απόσταση από το να κοιμάται τις νύχτες στα πάρκα, τις στοές και τα πεζοδρόμια είναι πάρα πολύ μικρή.

Γνωρίζω ανθρώπους που ελαφρά τη καρδία ζήτησαν (και τους χορηγήθηκαν) δάνεια ύψους € 225.000,00 – 250.000,00 για αγορά πρώτης κατοικίας. Το γεγονός ότι ήταν ιδιωτικοί υπάλληλοι, πως ανα πάσα στιγμή κινδύνευαν να βρεθούν στο δρόμο και ότι πρακτικά απαγορευόταν να πεθάνουν για να επιστρέψουν στην τράπεζα είναι πολύ μεγαλύτερο ποσό από το κεφάλαιο που τους δόθηκε, ήταν μάλλον ασήμαντη λεπτομέρεια στα χρόνια της ισχυρής Ελλάδας του ευρώ. Άπλωναν το πόδι τους αρκετά μακρύτερα από εκεί που μπορούσε να φτάσει.

Και να που ήρθαν τα πάνω κάτω. Και τώρα όλοι αυτοί οι άνθρωποι άλλοι στο 1/3, άλλοι στο μισό και άλλοι στα 3/4 της διαδρομής της αποπληρωμής, με πετσοκομμένους μισθούς, με απώλεια της εργασίας τους, με με με, αδυνατούν να ανταποκριθούν για να αποπληρώσουν το δάνειο για ένα σπίτι που πλέον δεν αξίζει ούτε τα μισά σε σχέση με όταν το απέκτησαν.

Υπάρχει κόσμος που πέρα από την απώλεια των χρημάτων του να πληρώνει όλα αυτά τα χρόνια, κινδυνεύει πλέον να βρεθεί με τα παιδιά του στο δρόμο. Και δεν είναι λίγος.

Δεν είναι τυχαίο ότι έστω και λαϊκίστικα αυτό το ΠΑΣΟΚ αντιδρά ή ότι η Βούλτεψη μιλά για εμφύλιο. Ξέρουν ότι πέρα από το πολιτικό τους κεφάλι, διακυβεύεται και το πραγματικό τους.

Το σπίτι είναι το τελευταίο καταφύγιο. Κάποιοι έβαλαν υποθήκη τη ζωή τους για να αποκτήσουν ένα κεραμίδι το οποίο θα έμενε στα παιδιά τους. Το σοβαρότατο ενδεχόμενο να βρεθεί κανείς στο δρόμο αποτελεί μια πολύ καλή αφορμή για να αντιδράσει.