«Siemens Über Alles», ρεπορτάζ του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου
«Άδωνις Γεωργιαδης: Ζωή σαν (ακροδεξιό) παραμύθι», ρεπορτάζ της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου και του Spy- Jungle Report
«Το χρήμα πάει στο χρήμα: Η μεταφορά του πλούτου από το Νότο στον Βορρά της Ευρώπης», ρεπορτάζ του Αδάμ Γιαννίκου
«Ή βιώσιμο χρέος ή βιώσιμος λαός», ρεπορτάζ του Νίκου Μπογιόπουλου
«Το “Ιερόν Κατάστημα”: Η Μεγαλόχαρη της Τήνου και η κατασκευή της λατρείας» - Μέρος Α΄, ρεπορτάζ τουΑυγουστίνου Ζενάκου
«Εκκλησία Α.Ε.: “Ιερές επενδύσεις” με απαίτηση της ιεραρχίας», ρεπορτάζ του ειδικού συνεργάτη Κώστα Γυφτοδήμου
«Ποιοι αγόρασαν τα ασφάλιστρα κινδύνου του ΤΤ που σήμερα αξίζουν 27 δις δολάρια;», ρεπορτάζ του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου
«Το κόμμα των μελών και η πάλη των τάσεων», άρθρο τηςΈφης Γιαννοπούλου
«Οι επενδύσεις, οι εθνικισμοί και ο θεός της Ελλάδας», άρθρο του Αυγουστίνου Ζενάκου
«Το τρίτο στάδιο του κοινωνικού αυτοματισμού», άρθρο του Διονύση Ελευθεράτου
«Χρονιά των εξεγέρσεων το 2013», άρθρο του Λεωνίδα Βατικιώτη
«Τουρισμός: Ραντεβού στην ετεροτοπία», άρθρο του Δημήτρη Πλάντζου
«Οικονομική ή οικολογική κρίση;» - Μέρος Β΄, ρεπορτάζ της Νέλλης Ψαρρού
«Η τρομερή επιμονή· κι ο τρόπος της», άρθρο του Δημήτρη Παπανικολάου
«Το θέατρο του πουρμπουάρ: Κρίση στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών», ρεπορτάζ του Παναγιώτη Φραντζή.
Οι στήλες του UNFOLLOW:
«Τεχνηέντως» του Αυγουστίνου Ζενάκου, «Κόκκινη γραμμή» του Νίκου Μπογιόπουλου, «Lapsus Calami» της Έφης Γιαννοπούλου,«Μεσαιωνικά» του Θεόφιλου Τραμπούλη, «Αυθάδειες» της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου, «Ανάβαλε για λίγο το θάνατό σου» του Old Boy,«Ερωτοπραξίες» του George Le Nonce, «Infowar» του Άρη Χατζηστεφάνου, «Διάπλασις των παίδων» του Πιτσιρίκου, «Αδέσποτη» του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου, «Πρακτικά» του Παναγιώτη Φραντζή και η έκτακτη στήλη «Κέντρο Υποδοχής» την οποία αυτό το μήνα γράφει ο Διονύσιος Καλιντέρης.
Τα θέματα του UNFOLLOW 20, αναλυτικά:
«Οι επενδύσεις, οι εθνικισμοί και ο θεός της Ελλάδας», άρθρο του Αυγουστίνου Ζενάκου. Σε μια Ευρώπη όπου το ιδεολόγημα της «ενοποίησης» υποχωρεί και η προβολή εθνικής ισχύος – ιδιαίτερα της γερμανικής- αναζωπυρώνεται, η ελληνική κυβέρνηση προστρέχει σε έναν εσωστρεφή εθνικισμό, που συγκαλύπτει την υποτέλεια της χώρας προς το εξωτερικό και διευκολύνει τον αυταρχισμό στο εσωτερικό, θολώνοντας τα όρια μεταξύ «επιχειρηματικότητας» και υποκόσμου.
«Το κόμμα των μελών και η πάλη των τάσεων», άρθρο της Έφης Γιαννοπούλου. Με το πρώτο και ιδρυτικό του συνέδριο ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε το μεγάλο βήμα του μετασχηματισμού του σε ενιαίο κόμμα. Αν και η διάλυση των συνιστωσών έφερε την πάλη των τάσεων, ο Αλέξης Τσίπρας βγήκε από το συνέδριο ενισχυμένος, επαναδιατυπώνοντας το κρίσιμο δίλημμα της συγκυρίας: «μνημόνιο ή Δημοκρατία».
«Το τρίτο στάδιο του κοινωνικού αυτοματισμού», άρθρο του Διονύση Ελευθεράτου. Ο κοινωνικός αυτοματισμός έχει εξελιχθεί από την πρώιμη εποχή της πρωθυπουργίας Σημίτη, όταν ο όρος λανσαρίστηκε από τα χείλη του τότε κυβερνητικού εκπροσώπου Δημήτρη Ρέππα, ως προειδοποίηση για τους αγρότες που έκαναν μπλόκα στις εθνικές οδούς. Κάποτε απειλούσε μόνο κινητοποιούμενους και «απείθαρχους», αλλά στην εποχή των μνημονίων ανέβηκε δυο σκαλοπάτια…
«Τουρισμός: Ραντεβού στην ετεροτοπία», άρθρο του Δημήτρη Πλάντζου. Η «πλουσιότερη χώρα του κόσμου», το φλέγον ζήτημα της κρουαζιέρας, οι κινέζοι χριστιανοί, η «τουριστική συνείδηση» των ελλήνων, και το σύνδρομο του «βολικού ιθαγενούς»…
«Χρονιά των εξεγέρσεων το 2013», άρθρο του Λεωνίδα Βατικιώτη. Σε όλον τον κόσμο εκατομμύρια άνθρωποι βγαίνουν στον δρόμο, έρχονται σε σύγκρουση με τις κυβερνήσεις τους και διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Αιτία που το 2013 αναγορεύεται σε «χρονιά των επαναστάσεων», ακόμη και από τον βρετανικό Economist, είναι η οικονομική κρίση που οδηγεί την ανεργία και τη φτώχεια στα ύψη.
«Το χρήμα πάει στο χρήμα: Η μεταφορά του πλούτου από το Νότο στον Βορρά της Ευρώπης», ρεπορτάζ του Αδάμ Γιαννίκου. Πώς οι ευρωπαϊκές ελίτ βρήκαν τον τρόπο να επωφεληθούν από την οικονομική κρίση και να μαζέψουν όλο τον πλούτο στα χέρια τους, μετατρέποντας ολόκληρες χώρες σε αποικίες χρέους…
«Siemens Über Alles», ρεπορτάζ του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου. Στο γερμανικό προτεκτοράτο που λέγεται Ελλάδα, η εταιρεία Siemens, η οποία προκάλεσε ένα από τα μεγαλύτερα μεταπολεμικά σκάνδαλα στη χώρα, με την συνδρομή των κυβερνήσεων και των συγκυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, απολαμβάνει ασυλία και προνόμια νεοαποικιακού τύπου. Ένα ειδικό καθεστώς που της δίνει το «δικαίωμα» να μην έχει πληρώσει τίποτε για τη ζημιά που προκάλεσε στο ελληνικό δημόσιο…
«Ή βιώσιμο χρέος ή βιώσιμος λαός», ρεπορτάζ του Νίκου Μπογιόπουλου. Η «βιωσιμότητα του χρέους» για την οποία πανηγυρίζουν Μέρκελ, Σαμαράς, Βενιζέλος, ΔΝΤ, σημαίνει έναν ελληνικό λαό που θα πληρώνει στο διηνεκές τα παλιότερα και τα νεότερα δάνεια της πλουτοκρατίας χωρίς ποτέ να ξεχρεώνει. Η μία και μοναδική απάντηση είναι: «Δεν πληρώνω». Απάντηση κοφτή, αδιαπραγμάτευτη, και –ναι!- μονομερής.
«Ποιοι αγόρασαν τα ασφάλιστρα κινδύνου του ΤΤ που σήμερα αξίζουν 27 δις δολάρια;», ρεπορτάζ του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου. Όσοι αγόρασαν τα ασφάλιστρα κινδύνου του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου μπορεί να κερδίσουν εκατομμύρια ευρώ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τεράστια πακέτα με ευρώ μέσα σε λίγες εβδομάδες άλλαξαν χέρια με κερδισμένα κάποια επενδυτικά funds και τους μετόχους τους. στην ελληνική Βουλή τουλάχιστον πέντε φορές έχει κατατεθεί ερώτηση από βουλευτές διαφορετικών κομμάτων για το ποιοι απέκτησαν τα ασφάλιστρα κινδύνου. Απάντηση δεν δόθηκε ποτέ.
«Άδωνις Γεωργιαδης: Ζωή σαν (ακροδεξιό) παραμύθι», ρεπορτάζ της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου και του Spy- Jungle Report. Ένας ακραίος δεξιός που ξεπλένεται αρχικά από τα lifestyle ΜΜΕ και στην πορεία από τα λεγόμενα «σοβαρά», για να φτάσει από τηλεπλασιέ βιβλίων να γίνει υπουργός και να κουνάει το δάχτυλο περί νομιμότητας, μολονότι ο ίδιος, μέσω της επιχείρησής του, είναι έκθετος απέναντι στο νόμο αλλά χαίρει πλήρους ασυλίας.
«Το “Ιερόν Κατάστημα”: Η Μεγαλόχαρη της Τήνου και η κατασκευή της λατρείας- Μέρος Α’», ρεπορτάζ του Αυγουστίνου Ζενάκου. Το προσκύνημα της εικόνας του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην Τήνο δεν είναι απλώς μια διάσημη θρησκευτική τελετουργία. Είναι ένα περίπλοκο φαινόμενο που αποκαλύπτει τη σχέση της θρησκείας με το εμπόριο, την επίδραση της εκκλησίας στην τοπική οικονομία και την εμπλοκή της με την κρατική πολιτική, αλλά και τον τρόπο που συγκροτήθηκε η νεότερη ελληνική εθνική ταυτότητα.
«Εκκλησία Α.Ε.: “Ιερές επενδύσεις” με απαίτηση της ιεραρχίας», ρεπορτάζ του ειδικού συνεργάτη Κώστα Γυφτοδήμου. Τη δυνατότητα να λειτουργούν η Εκκλησία της Ελλάδας και η Εκκλησία της Κρήτης ως ανώνυμες εταιρείες, προκειμένου να προχωρήσουν στην «αξιοποίηση» της εκκλησιαστικής περιουσίας, δίνει ο νέος επενδυτικός νόμος χαρακτηρίζοντας τα εκκλησιαστικά ακίνητα ως «ιδιωτικά», που μπορούν να υπαχθούν στα «ειδικά σχέδια χωρικής ανάπτυξης στρατηγικών επενδύσεων». Ο δρόμος για νέα Βατοπέδια άνοιξε.
«Οικονομική ή οικολογική κρίση; Μέρος Β’», ρεπορτάζ της Νέλλης Ψαρρού. Η ύπαρξη οικολογικής κρίσης δεν αναιρεί ασφαλώς την ύπαρξη της οικονομικής. Επειδή όμως τα δύο έχουν συχνά τεθεί αντιπαραθετικά, στη λογική ότι, μεσούσης της οικονομικής κρίσης, είναι πλεονασμός να αναπτύσσουμε οικολογικούς προβληματισμούς και επιφυλάξεις, ας ρωτήσουμε: ποιοι είναι οι βασικοί συντελεστές παραγωγής και, κατά συνέπεια, οικονομικής ευμάρειας;
«Η τρομερή επιμονή∙ κι ο τρόπος της», άρθρο του Δημήτρη Παπανικολάου. Δεν μιλάμε απλώς για «καινούριους χώρους που κατακτώνται για τον πολιτισμό» ή για απλές σκηνικές προσπάθειες φυγής από την πεπατημένη. Μιλάμε για τις προσωπικές διαδρομές των ανθρώπων – των καλλιτεχνών που βγαίνουν έξω και κατακτούν νέους χώρους, των θεατών που τους βρίσκουν και καλούνται να αναλογιστούν και τη σημασία τους. θέμα έτσι γίνονται εκ των πραγμάτων και οι πολιτικές του χώρου, οι αποκλεισμοί, ο εγκλεισμός και η καταστολή, ο έλεγχος, η στρατηγικές των περιορισμών αλλά και η δυνατότητα υπέρβασής τους.
«Το θέατρο του πουρμπουάρ: Κρίση στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών», ρεπορτάζ του Παναγιώτη Φραντζή. Η νέα διοίκηση του ΣΕΗ δεν κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη των ηθοποιών και να τους φέρει κοντά στο σωματείο. Ο κάθετος ταξικός λόγος του ΠΑΜΕ αντικαταστάθηκε από τον οριζόντιο συναινετικό λόγο των Ενωμένων Ηθοποιών. Τις εξελίξεις στο χώρο καθορίζει η μεγάλη ανεργία, η κατάργηση της συλλογικής σύμβασης και κυρίως η κινητικότητα που επικρατεί.
Στο UNFOLLOW 20 διαβάστε ακόμη:
«Ο έντιμος ενεχειροδανειστής», διήγημα του Βαγγέλη Μπέκα
«Επεισόδιο ΙV» ποίημα της Δήμητρας Κωτούλα
«Μουσείο»: Το UNFOLLOW φιλοξενεί έργο της Ειρήνης Ευσταθίου
«Πρόχειρο». Γράφουν: Μαρινίκη Αλεβιζοπούλου, Λεωνίδας Βατικιώτης, Αδάμ Γιαννίκος, Ροντιόν Ρομάνοβιτς. Φωτογραφία: Στεφανία Μιζάρα. Σχέδια: Ντίνος Διμολάς
«Ανακόλουθα». Γράφουν: Old Boy, Έφη Γιαννοπούλου, Θεόφιλος Τραμπούλης
«Florilegium». Πολιτιστικές προτάσεις από όλη την ομάδα του UNFOLLOW
και… «Πουτάνες», κόμικ του Σπύρου Δερβενιώτη
Φωτογραφία εξωφύλλου: Χρήστος Τερζής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου