Mέρες ντροπής και μνήμης για την Ελλάδα

Mέρες ντροπής και μνήμης για την Ελλάδα

Σταυρούλα Ξουλίδου

  
6 Απριλίου...ημέρα εισβολής των Γερμανών κατακτητών στην Αθήνα.

...σκεφτόμουνα τι να πω, ποιά επιχειρήματα να επικαλεστώ... Πως να προτρέψω... Η Κυβέρνηση (δεν έχω όρεξη ούτε τους χαρακτηρισμούς που αρμόζουν να δώσω) περνάει με κατεπείγουσα διαδικασία το νόμο που θα μας φέρει στην Ελλάδα πριν από την Επανάσταση
του 1909...
...και ακούω γύρω μου: Δεν έχει νόημα! Εγώ θα δουλέψω...
Τι να πω; Ο ραγιαδισμός μας έγινε δεύτερη φύση... Η Ελλάδα της Αντίστασης, της "βαθιάς ψυχής" είναι άραγε παρελθόν;
...κι εμείς οι γονείς πως θα κοιτάμε πια τα παιδιά μας στα μάτια; Τι θα τους πούμε σε δέκα - είκοσι χρόνια στα ερείπια μιας Ελλάδας που παραδώσαμε στις Δυνάμεις Κατοχής ;
Κάποτε ακόμη κι ένας δικτάτορας είχε αναγκαστεί θέλοντας και μη να πει το ΟΧΙ. Σήμερα τα ανδρείκελα -που κάποιοι, αρκετοί, τα
ψηφίσατε (!!!) δίνουν χωρίς δισταγμό γη και ύδωρ.
...κάποτε η Ιστορία θα γράψει πως ήταν τα "χρόνια της ντροπής"... Κάποτε...
Το θέμα είναι ΕΜΕΙΣ τι κάνουμε!
Εδώ σ' αυτή την ίδια χώρα, σε περίοδο Γερμανικής Κατοχής ο λαός της Αθήνας τόλμησε να βγει άοπλος μπροστά στις σιδερόφραχτες δυνάμεις. Σε αυτή τη διαδήλωση που ο Ελύτης με το Άξιον Εστί της χάρισε την αθανασία.
Η Μεγάλη Έξοδος: "Τις ημέρες εκείνες, έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά και αποφάσισαν να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει, μια παλάμη τόπο κάτω από το ανοιχτό πουκάμισο με τις μαύρες τρίχες και το σταυρουδάκι του ήλιου, όπου είχε κράτος και εξουσία η Άνοιξη..."
Το έβαλα να το ακούσουμε με τα παιδιά. Η φωνή του Μάνου Κατράκη γέμισε το σπίτι. Μια ανατριχίλα... Να προσπαθείς να εξηγήσεις στα παιδιά. Τι δύσκολο...
...και συνεχίζω να σκέφτομαι... Δεν θέλουν μόνο να μας πάρουν τα λεφτά, θέλουν αν μας τσακίσουν. Να μη σηκώσουμε κεφάλι για χρόνια... να μας πάρουν την ψυχή. Ας μην τους την χαρίσουμε... Μετά κοιτάξτε τα παιδιά σας στα μάτια και σκεφθείτε το μέλλον στο οποίο είσαστε συνένοχοι...