Κι όμως αυξάνονται οι "Ζωντανοί Νεκροί" ανάμεσά μας!
του Στέλιου Συρμόγλου
Κι όμως εμείς, οι άλλοι που αίφνης ανετράπη η ποιότητα της ζωής τους κι όσοι βρέθηκαν από τη μια μέρα στην άλλη να επαιτούν για την επιβίωσή τους, αμαρτίες δεν κάναμε...
Αυτή η μόνιμη παραπονεμένη κραυγή των αθώων που πληρώνουν ενοχές άλλων, διαπερνά ανατριχιαστικά τους ακουστικούς μας πόρους και μας δημιουργεί έναν αόριστο φόβο επερχόμενου κινδύνου. Μια ψυχική ταραχή συνοδευόμενη από πελίδνωση και κέρωμα.
Η ίδια φρικαλέα κραυγή των δεινοπαθούντων, ωστόσο, προκαλεί αποστροφή και απέχθεια σ' όσους συνέβαλαν στην κατάντια της ελληνικής κοινωνίας. Ο φρικιαστικός
ήχος δεν διαταράσσει την μακάρια ευδαιμονία τους σε βάρος των αείποτε μωρών αυτού του τόπου. Και με ανάρμοστη δειλία, με θρασυδειλία, ως θερσίτες του...κερατά, επιμένουν στις πολιτικές τους και παγερά αδιαφορούν για ό,τι μεθοδεύεται, όπως ύπουλα μεθοδεύεται, για την υποδούλωση της χώρας του ήλιου, της γης της ιστορίας!..
Απέχουν ακόμη τα Χριστούγεννα, αλλά σκέφτηκα τον Ηρώδη...Δεν έφταιγαν τα 14 χιλιάδες νήπια που έσφαξε ο Ηρώδης. Οι εκτελεστές δεν εκτέλεσαν τα νήπια, αλλά τη διαταγή του Ηρώδη. Ο Ηρώδης υπηρέτησε την εξουσία. Επρεπε να πατάξει κάθε αντιποίηση Αρχής. Ετσι, τελικά, νομιμοποιήθηκε το έγκλημα των Χριστουγέννων. Οπως και το άλλο έγκλημα του Πάσχα. Δηλαδή ή σε σκοτώνουμε νήπιο, πρίν γίνεις επικίνδυνος ή σε σκοτώνουμε ώριμο, γιατί έγινες επικίνδυνος!
Ποιος μέτρησε τη διαδρομή από το φονιά στο θύμα; Ούτε το θύμα, ούτε ο φονιάς. Κι όμως, η διαδρομή δεν έπαψε να γίνεται. Και ο ελληνικός λαός δεν ευτύχησε τις τελευταίες δεκαετίες να φτάσει στο ξημέρωμα οδοιπορώντας μέσα στη νύχτα.. Το μαζικό έγκλημα σε βάρος της κοινωνίας γίνεται, ανεξάρτητα από το σημείο διαδρομής που βρισκόμαστε...Αλλά από αυτό το έγκλημα δεν εξαιρούνται ούτε οι σύγχρονοι Ηρώδες. Μόνο που ο δικός τους θάνατος θα χρεωθεί ως αυτοκτονία. Αυτό, βέβαια, δεν μας απαλλάσσει από την εσχάτη των ποινών.
Αλλο έγκλημα: Η παθητικότητα. Η χειρότερη κατάσταση που μπορεί να καταλήξει ο άνθρωπος, που επιφέρει το μεγαλύτερο κακό στις κοινωνικές εξελίξεις. Και για τις όποιες εγκληματικές ενέργειες κάποια μέτρα καταστολής ή και πρόληψης μπορεί να αναληφθούν, αν υπάρχει φυσικά η βούληση των επαιόντων και των αρμοδίων. Στην κατάσταση της παθητικότητας, ποια μέτρα να ληφθούν; Σαν να μλάς σε "ώτα μη ακουόντων" και σε "μορφές μαρμάρινες". Πολλοί οι φταίχτες και πολλά τα αίτια. Οι ευθύνες μοιράζονται στις ηγετικές τάξεις της πολιτικής, οικονομικής, πνευματικής και εκκλησιαστικής ζωής.
Από τα παλαιά, και τι δεν "κατηργάσθησαν" για να ψευτίζουν ό,τι ωραίο και καλό στις συνθήκες της κοινωνικής διαβίωσης. Με υποκρισία και νοθείες διακηρύξεων και διαστροφές ιδανικών. Το απωθητικό ξεγέλασμα για μελλοντικές ουράνιες αποκαταστάσεις των δικαίων, που σφαγιάζονται από τους παπάδες της ρουτίνας και τους δεσποτάδες, τους συμβεβλημένους με το εκάστοτε "ντοβλέτι".
Τώρα βέβαια οι συνθήκες επιτρέπουν και οι γνώσεις πλήθυναν σε μεγάλα κοινωνικά στρώματα. Ομως, αντί να αποφασίζουν να κινητοποιηθούν αποτελεσματικά και δυναμικά, αντιδρούν παθητικά. Γρήγορα περνούν από την αγανάκτηση και την οργή, στην αδράνεια. Που οδηγεί μια τέτοια κατάσταση; Πουθενά! Μάλλον οδηγεί στην εξαθλίωση της κοινωνίας!
Θα αυξάνονται οι "ζωντανοί νεκροί" ανάμεσά μας. Οι Ηρώδες έχουν τη δύναμη. Κι αυτή η δύναμη δεν τα πάει καλά με την ελευθερία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Κι όσοι ακόμη εξακολουθούν να είναι "χορτάτοι", ας το σκεφτούν: Και ένας χορτάτος σκλάβος δεν παύει να είναι σκλάβος!..Κι όσοι δεν ξεχωρίζουμε τη θεωρία από την πράξη, την αλήθεια από τη ψευδολογία, μας παραπλανούν τα μέλλοντα που δεν θα έρθουν ποτέ και μας παρασύρουν τα παρόντα, όσο κοιτάζουεε μακριά τη "γραμμή των οριζόνων" και χάνουμε αυτό που μπορούν να δουν τα μάτια μας, θα είμαστε οι επόμενοι που θα πυκνώσουμε τους "ζωντανούς νεκρούς". Και θα μας διαδεχθούν στην προτεραία θέση μας οι επόμενοι, που τους ελκύει μονίμως η αυταπάτη!
freepen.gr
του Στέλιου ΣυρμόγλουΚι όμως εμείς, οι άλλοι που αίφνης ανετράπη η ποιότητα της ζωής τους κι όσοι βρέθηκαν από τη μια μέρα στην άλλη να επαιτούν για την επιβίωσή τους, αμαρτίες δεν κάναμε...
Αυτή η μόνιμη παραπονεμένη κραυγή των αθώων που πληρώνουν ενοχές άλλων, διαπερνά ανατριχιαστικά τους ακουστικούς μας πόρους και μας δημιουργεί έναν αόριστο φόβο επερχόμενου κινδύνου. Μια ψυχική ταραχή συνοδευόμενη από πελίδνωση και κέρωμα.
Η ίδια φρικαλέα κραυγή των δεινοπαθούντων, ωστόσο, προκαλεί αποστροφή και απέχθεια σ' όσους συνέβαλαν στην κατάντια της ελληνικής κοινωνίας. Ο φρικιαστικός
ήχος δεν διαταράσσει την μακάρια ευδαιμονία τους σε βάρος των αείποτε μωρών αυτού του τόπου. Και με ανάρμοστη δειλία, με θρασυδειλία, ως θερσίτες του...κερατά, επιμένουν στις πολιτικές τους και παγερά αδιαφορούν για ό,τι μεθοδεύεται, όπως ύπουλα μεθοδεύεται, για την υποδούλωση της χώρας του ήλιου, της γης της ιστορίας!..
Απέχουν ακόμη τα Χριστούγεννα, αλλά σκέφτηκα τον Ηρώδη...Δεν έφταιγαν τα 14 χιλιάδες νήπια που έσφαξε ο Ηρώδης. Οι εκτελεστές δεν εκτέλεσαν τα νήπια, αλλά τη διαταγή του Ηρώδη. Ο Ηρώδης υπηρέτησε την εξουσία. Επρεπε να πατάξει κάθε αντιποίηση Αρχής. Ετσι, τελικά, νομιμοποιήθηκε το έγκλημα των Χριστουγέννων. Οπως και το άλλο έγκλημα του Πάσχα. Δηλαδή ή σε σκοτώνουμε νήπιο, πρίν γίνεις επικίνδυνος ή σε σκοτώνουμε ώριμο, γιατί έγινες επικίνδυνος!
Ποιος μέτρησε τη διαδρομή από το φονιά στο θύμα; Ούτε το θύμα, ούτε ο φονιάς. Κι όμως, η διαδρομή δεν έπαψε να γίνεται. Και ο ελληνικός λαός δεν ευτύχησε τις τελευταίες δεκαετίες να φτάσει στο ξημέρωμα οδοιπορώντας μέσα στη νύχτα.. Το μαζικό έγκλημα σε βάρος της κοινωνίας γίνεται, ανεξάρτητα από το σημείο διαδρομής που βρισκόμαστε...Αλλά από αυτό το έγκλημα δεν εξαιρούνται ούτε οι σύγχρονοι Ηρώδες. Μόνο που ο δικός τους θάνατος θα χρεωθεί ως αυτοκτονία. Αυτό, βέβαια, δεν μας απαλλάσσει από την εσχάτη των ποινών.
Αλλο έγκλημα: Η παθητικότητα. Η χειρότερη κατάσταση που μπορεί να καταλήξει ο άνθρωπος, που επιφέρει το μεγαλύτερο κακό στις κοινωνικές εξελίξεις. Και για τις όποιες εγκληματικές ενέργειες κάποια μέτρα καταστολής ή και πρόληψης μπορεί να αναληφθούν, αν υπάρχει φυσικά η βούληση των επαιόντων και των αρμοδίων. Στην κατάσταση της παθητικότητας, ποια μέτρα να ληφθούν; Σαν να μλάς σε "ώτα μη ακουόντων" και σε "μορφές μαρμάρινες". Πολλοί οι φταίχτες και πολλά τα αίτια. Οι ευθύνες μοιράζονται στις ηγετικές τάξεις της πολιτικής, οικονομικής, πνευματικής και εκκλησιαστικής ζωής.
Από τα παλαιά, και τι δεν "κατηργάσθησαν" για να ψευτίζουν ό,τι ωραίο και καλό στις συνθήκες της κοινωνικής διαβίωσης. Με υποκρισία και νοθείες διακηρύξεων και διαστροφές ιδανικών. Το απωθητικό ξεγέλασμα για μελλοντικές ουράνιες αποκαταστάσεις των δικαίων, που σφαγιάζονται από τους παπάδες της ρουτίνας και τους δεσποτάδες, τους συμβεβλημένους με το εκάστοτε "ντοβλέτι".
Τώρα βέβαια οι συνθήκες επιτρέπουν και οι γνώσεις πλήθυναν σε μεγάλα κοινωνικά στρώματα. Ομως, αντί να αποφασίζουν να κινητοποιηθούν αποτελεσματικά και δυναμικά, αντιδρούν παθητικά. Γρήγορα περνούν από την αγανάκτηση και την οργή, στην αδράνεια. Που οδηγεί μια τέτοια κατάσταση; Πουθενά! Μάλλον οδηγεί στην εξαθλίωση της κοινωνίας!
Θα αυξάνονται οι "ζωντανοί νεκροί" ανάμεσά μας. Οι Ηρώδες έχουν τη δύναμη. Κι αυτή η δύναμη δεν τα πάει καλά με την ελευθερία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Κι όσοι ακόμη εξακολουθούν να είναι "χορτάτοι", ας το σκεφτούν: Και ένας χορτάτος σκλάβος δεν παύει να είναι σκλάβος!..Κι όσοι δεν ξεχωρίζουμε τη θεωρία από την πράξη, την αλήθεια από τη ψευδολογία, μας παραπλανούν τα μέλλοντα που δεν θα έρθουν ποτέ και μας παρασύρουν τα παρόντα, όσο κοιτάζουεε μακριά τη "γραμμή των οριζόνων" και χάνουμε αυτό που μπορούν να δουν τα μάτια μας, θα είμαστε οι επόμενοι που θα πυκνώσουμε τους "ζωντανούς νεκρούς". Και θα μας διαδεχθούν στην προτεραία θέση μας οι επόμενοι, που τους ελκύει μονίμως η αυταπάτη!
freepen.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου