Πόσο μακριά θα φτάσει η κρίση;
Ο πρωθυπουργός μπορεί να έχει την θέληση αλλά και την πεποίθηση να κρατήσει τη σταθερότητα της κυβέρνησης, όμως αυτό δεν εξαρτάται μόνο από τον ίδιο, αλλά ευρύτερα από τον μηχανισμό που ξεκινάει από τους στενούς του συνεργάτες, μέχρι και τον συντονισμό των Υπουργείων.
Θεωρώ κομβικής σημασίας προϋπόθεση την παρέμβαση των Υπουργών πάνω στην δημιουργία πλαισίου για την ανάπτυξη, τις επενδύσεις και γενικότερα την βελτίωση των συνθηκών, ώστε να ξεκινήσει η αγορά. Όταν το οικονομικό επιτελείο δεν κάνει λόγο για την μείωση της φορολογίας σε κατηγορίες που η αγορά έχει βουλιάξει, σ’ αυτό η κύρια ευθύνη βαραίνει τις πολιτικές του Υπουργείου.
Είναι φανερό ότι τα αναχώματα και τα εμπόδια που δημιουργούνται αποτελούν έργα του ίδιου του κράτους. Η ανεπάρκεια του σε χειρισμό σοβαρών ζητημάτων έχει αποτέλεσμα να μην μπορούμε να βγούμε από την ύφεση ούτε σε 50 χρόνια, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση. Ούτε το ομόλογο των 50 ετών θα μας δώσει τη λύση που χρειάζεται για να αναπνεύσει η οικονομία της χώρας. Κάτι παρόμοιο με την Ελλάδα και την κρίση χρέους θα αντιμετωπίσουν πολύ σύντομα και άλλες χώρες της Ευρώπης, αλλά και του κόσμου. Το ζήτημα είναι πόση διορατικότητα θα έχουν οι πολιτικοί για να αποτρέψουν τις αρνητικές συνέπειες και τα κουσούρια που πρόκειται να μας αφήσει η κρίση.
Δυστυχώς, ο κ. Αντώνης Σαμαράς, όπως και ο κ. Τσίπρας δεν έχουν κατανοήσει το στόχο για να μας οδηγήσουν στην επίτευξή του και στη λύση του προβλήματος. Η λύση δεν είναι η στεγνή αποπληρωμή του χρέους και δεν μπορεί ποτέ να πραγματοποιηθεί. Η λύση είναι να τρέξει χρήμα, εύκολο χρήμα, το οποίο πρέπει να έρθει στην Ελλάδα με δύο τρόπους. Αύξηση της παραγωγής και εισροή χρήματος. Στην πρώτη περίπτωση για να επιτύχεις τους στόχους εκμηδενίζεις τα εμπόδια και τη γραφειοκρατία για την παραγωγή προϊόντων, ειδικά πρωτογενή και δευτερογενή τομέα.
Είναι μονόδρομος αυτή η λύση. Στο δεύτερο κομμάτι, αντιμετωπίζεις με σοβαρότητα αυτά που σου φέρνουν χρήματα, όπως είναι τουρισμός και παιδεία. Χρειάζεται πρωτοπορία, προτυπία, έμπνευση και φαντασία. Έχουμε εμείς σαν Ελλάδα τα εχέγγυά; Δυστυχώς, δεν υπάρχει όρεξη για οτιδήποτε όλα είναι στον αέρα. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία και φιλοσοφία η κρίση δεν πρόκειται να αποχωρήσει. Θα «καούν» τουλάχιστον άλλοι πέντε πρωθυπουργοί, θα σβηστούν από το χάρτη κόμματα και για όλα θα μας φταίνε οι ξένοι. Νομίζω πως οι ξένοι έχουν πολλές ευθύνες, όχι όμως τις κύριες και αυτό είναι λογικό ότι εμείς δεν διαμορφώσαμε το κατάλληλο πλαίσιο. Πληρώνουμε τις επιλογές μας και θα τις πληρώνουμε ες αεί. Γι’ αυτό ας μην κοροιδευόμαστε, αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία, μπορεί η κρίση να φύγει με τη μορφή που έχει, θα παραμείνει όμως η μιζέρια. Αυτό είναι το μόνο βέβαιο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου