Ξύλο, βιασμοί, πείνα: Σε σπίτια-φυλακές οι μετανάστες «κοιτούν» προς την Ευρώπη

Ξύλο, βιασμοί, πείνα: Σε σπίτια-φυλακές οι μετανάστες «κοιτούν» προς την Ευρώπη

Φυλακισμένοι μήνες ολόκληρους από τους διακινητές, στοιβαγμένοι σε ένα σπίτι μαζί με δεκάδες άλλους μετανάστες στη Λιβύη, υπομένουν ξυλοδαρμούς, βιασμούς, πλήρη εξευτελισμό, πείνα. Μέσα σε ένα σπίτι-φυλακή χωρίς να βλέπουν το φως του ήλιου. Περιμένουν τη στιγμή που οι διακινητές θα τους επιβιβάσουν στα πλοιάρια για το επικίνδυνο πέρασμα στην Ιταλία. Θέλουν να φύγουν με κάθε κόστος, έστω κι αν δεν φτάσουν ποτέ.

Μαρτυρίες-γροθιά στις συνειδήσεις για το εμπόριο ελπίδας, την εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου και του αγώνα επιβίωσης απεγνωσμένων ανθρώπων.

Δύο μετανάστες με καταγωγή από την Ερυθραία, που περιμένουν στη Λιβύη για το πέρασμα στην Ευρώπη, μίλησαν στην οργάνωση Save the Children για τις τραγικές συνθήκες υπό τις οποίες ζουν στα χέρια των διακινητών.

Ο 22χρονος Γιοσέφ είναι ένας από τους 86 μετανάστες που ζουν στοιβαγμένοι μέσα σε ένα σπίτι στην Τρίπολη της Λιβύης που ελέγχεται από τους διακινητές. Ανάμεσά τους βρίσκονται 37 γυναίκες και παιδιά, οκτώ είναι μικρής ηλικίας ή νεογέννητα. Υπάρχουν πολλοί έφηβοι μόνοι.

Ο Γιοσέφ λέει ότι όλον αυτό τον καιρό μέσα στο σπίτι-φυλακή έχει δει γυναίκες να κακοποιούνται σεξουαλικά μπροστά στα μάτια των παιδιών τους. Τουλάχιστον τέσσερις γυναίκες έχουν γεννήσει υπό άθλιες συνθήκες χωρίς καμία ιατρική υποστήριξη.

Βιασμοί και ξυλοδαρμοί είναι στην «ρουτίνα» των διακινητών, οι οποίοι υποχρεώνουν τους μετανάστες να πληρώνουν ενοίκιο για την περίοδο της διαμονής τους μέχρι να μπουν σε κάποιο πλοιάριο για την Ευρώπη.

Όσοι έχουν δεν έχουν άλλα χρήματα να δώσουν εκδιώκονται από το σπίτι και κανείς δεν ακούει πια νέα τους.

Ο Γιοσέφ έχει «κολλήσει» στη Λιβύη καθώς του τελείωσαν τα χρήματα για να μπει στα πλοία των διακινητών. Στην Τρίπολη κατάφερε να φτάσει από το Σουδάν με χρήματα του θείου του.

«Δεν βλέπουμε το φως του ήλιου, είμαστε μόνοι» λέει ο 22χρονος. Αυτό δεν είναι το πραγματικό του όνομα, είναι το όνομα που «δανείζεται» για να προστατεύσει την ταυτότητά του.

Στην Save the Children μίλησε και η «Σάλμα», η οποία επίσης κατάγεται από την Ερυθραία. Μαζί της έχει την τετράχρονη κόρη της. «Εάν μας δώσουν τροφή, θα φάμε. Αλλιώς κοιμάται πεινασμένη» λέει.

«Ακούμε τις βόμβες να σκάνε γύρω μας» αναφέρει η «Σάλμα». Η ίδια λέει πως ο άνδρας της στρατολογήθηκε από το στρατό στην Ερυθραία, η ίδια δεν μπορούσε να επιβιώσει και δεν είχε άλλη επιλογή από το να φύγει.

Με τη Λιβύη βυθισμένη σε εμφύλιο πόλεμο και ανομία τέσσερα χρόνια μετά την πτώση του καθεστώτος Καντάφι, μετανάστες από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή συρρέουν στις ακτές αναζητώντας διακινητές, τους οποίους πληρώνουν χιλιάδες ευρώ για να περάσουν τη Μεσόγειο και να φθάσουν στην Ιταλία.

Η Save the Children αναφέρει ότι οι μετανάστες στο σπίτι του Ζοζέφ και της Σάλμα δεν μπορούν να βγουν από το σπίτι, δεν βλέπουν το φως του ήλιου. Κοντά βρίσκονται άλλα σπίτια διακινητών, στο ένα μένουν 180 μετανάστες που περιμένουν να περάσουν στην Ιταλία, σε ένα άλλο περιμένουν 300.

«Δεν πιστεύω ότι οι γυναίκες εδώ κινδυνεύουν από τους άνδρες που κατάγονται από την Ερυθραία. Κινδυνεύουν όμως από τους ντόπιους. Εδώ είναι ένα μέρος που όχι μόνο οι γυναίκες, αλλά και οι άνδρες πέφτουν θύματα βιασμού» λέει ο Ζοζέφ.

Η Σάλμα αναφέρει ότι ίδια δεν έχει δεχθεί επίθεση: «Ήμουν τυχερή, επειδή είχα παιδί δεν ήρθαν για μένα. Υπάρχουν όμως άλλες γυναίκες που έχουν υποστεί πολύ κακές καταστάσεις». Σε κάποιους άνδρες οι διακινητές έσπασαν τα χέρια επειδή προσπάθησαν να προστατεύσουν τις γυναίκες τους, αναφέρει.

«Φυσικά φοβάμαι, αλλά δεν έχω άλλη επιλογή. Πρέπει να πάρω το ρίσκο. Εάν το θελήσει ο Θεός θα πάω με την κόρη μου και θα τα καταφέρω. Εάν όχι, αποδέχομαι τι θα συμβεί σε εμένα και την κόρη μου» απαντά η Σάλμα για τον κίνδυνο να χαθεί στα νερά της Μεσογείου στις αλλεπάλληλες προσφυγικές τραγωδίες που αποτελούν μαύρη κηλίδα στη συνείδηση της Ευρώπης.