Ανταποκρίσεις από την Ήπειρο στην εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ 31-1-1913
Η ΓΙΓΑΝΤΟΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ
ΑΙ ΜΕΓΑΛΑΙ ΑΠΩΛΕΙΑΙ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ
ΕΙΣ ΜΠΙΖΑΝΙ
ΟΙ ΗΜΕΤΕΡΟΙ ΣΥΝΕΛΕΞΑΝ 2000 ΠΤΩΜΑΤΑ
Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΕΥΖΩΝΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ
ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ
ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΝ ΗΠΕΙΡΟΥ, 28 Ιανουαρίου. (1913) (Του απεσταλμένου
Συντάκτου μας).- Εἶνε γνωστὸν ἤδη εἰς τοὺς ἀναγνώστας τῆς «Πατρίδος» ἀπὸ προηγουμένας μου ἐπιστολὰς, ὅτι κατὰ τὴν γενικὴν ἐπίθεσιν τῆς 7ης, 8ης και 9ης Ἰανουαρίου τὸ Τουρκικόν στρατόπεδον τῶν Ἰωαννίνων ὑπέστη μεγάλας φθορὰς ἀπὸ τὸ εὔστοχον πῦρ τοῦ πεζικοῦ καὶ τοῦ πυροβολικοῦ μας. Αἱ τελευταῖαι ὅμως πληροφορίαι καὶ ἐξακριβώσεις ἀποδεικνύουν ὅτι αἱ ἀπώλειαι τῶν Τούρκων εἶνε πολὺ μεγαλείτςραι παρ’ ὅσον κατ’ ἀρχὰς ὑπετέθη.
Ὁ Μέραρχος τῆς 4ης μεραρχίας κ. Μοσχόπουλος καὶ ὁ στρατηγὸς κ. Σαπουντζάκης, ὅστις ὡς γνωστὸν διευθύνει τὰς ἐπιχειρήσεις τοῦ δεξιοῦ μας, ἀνέφερον προχθὲς εἰς τὸ Γενικὸν Στρατηγεῖον τὰ πορίσματα τῶν ἐξακριβώσεων των. Κατ’ αὐτὰ εἰς τὸ δεξιὸν εὑρέθησαν ἤδη καὶ ἐτάφησαν περὶ τὰ χίλια διακόσια ἐχθρικὰ πτώματα, εἰς δὲ τὸ ἀριστερὸν περὶ τὰ ὀκτακόσια. Μεταξὺ αὐτῶν ἦσαν καὶ τινες ἀνώτεροι ἐξιωματικοὶ καὶ πολλοί κατώτεροι.
Ἐκ τούτου συμπεραίνεται ὅτι αἱ ἐν γένει ἀπώλειαι τῆς φρουρᾶς τῶν Ἰωαννίνων εἰς νεκροὺς καὶ τραυματίας ὑπερβαίνουν τὰς τέσσαρας χιλιάδας. Ἀριθμὸς πολὺ μεγάλος, δεδομένου ὅτι σύμπας ὁ Τουρκικὸς στρατὸς τῆς γραμμῆς δὲν ὑπερέβαινε κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς ἐπιθέσεως τὰς εἴκοσι δύο χιλιάδας.
Ἐξ ἀντιθέτου αἱ ἀπώλειαι τῆς Ἑλληνικῆς στρατιᾶς δὲν ἦσαν μεγάλαι. Εἰς τὸ δεξιὸν μάλιστα εἴχομεν ἐλαχίστους φονευμένους καὶ τραυματίας, περισσοτέρους δὲ σχετικῶς εἰς τὸ ἀριστερὸν, τὸ ὁποῖον εἶνε ἐκτεθειμένον περισσότερον δὲ σχετικῶς εἰς τὸ ἀριστερὸν, τὸ ὁποῖον εἶνε ἐκτεθειμένον περισσότερον εἰς τὰς βολὰς τῶν πυροβολείων Ἁγ. Νικολάου καὶ ἀριστεροῦ Μπιζανίου.
ΠΩΣ ΕΞΗΓΟΥΝΤΑΙ ΑΙ ΑΠΩΛΕΙΑΙ
Ὁ γενναῖος ἀντισυνταγματάρχης κ. Ἰωάννου, φαλαγγάρχης τῶν εὐζωνικῶν ταγμάτων, μοῦ ἔδωσε τὴν ἐξῆς ἐξήγησιν τῶν Τουρκικῶν ἀπωλειῶν :
-Αἱ προφυλακαὶ τοῦ ἐχθροῦ, μοῦ λέγει, εἰς τὸ δεξιὸν, ἀπεῖχον εἰς πλεῖστα σημεῖα μόλις ἑκατὸν μέτρα. Πολλάκις οἱ εὔζωνοι μου ἔπιαναν κουβέντα μὲ τοὺς ἀντικρύ μας Τούρκους στρατιώτας. Μόλις διετάχθη ἡ ἐπίθεσις, ἡμεῖς προηλάσαμεν μὲ τοιαύτην ὁρμὴν, ὥστε οἱ ἀπέναντι μας Τοῦρκοι φεύγοντες, παρέσυρον καὶ τὰ ἐμπρὸς των ἄλλα Τουρκικὰ σώματα. Τότε ἐπεκράτησε σύγχυσις καὶ δὲν ἐδόθη εἰς αὐτοὺς καιρὸς νὰ κρατήσουν πουθενὰ γραμμὴν ἀμύνης. Τὸ πῦρ τῶν μεθ’ ὁρμῆς προελαυνόντων εὐζώνων, ἐσάρωνε διαρκῶς τοὺς ἀντιπάλους μας. Ὑπῆρξαν στιγμαὶ κατὰ τὰς ὁποίας ἐπατοῦμεν ἐπὶ Τουρκικῶν πτωμάτων. Ἐνθυμοῦμαι ὅτι εἰς μίαν μάνδραν οἱ συσσωρευθέντες εἰς αὐτὴν Τοῦρκοι, ὄχι μόνον δὲν ἠμπόρεσεν νὰ ἀμυνθοῦν, ἀλλὰ οὕτε νὰ φύγουν. Ἐκεῖ ἔγινε τέλειο μακελειό. Ὅταν ἐπέρασα ἀπ’ ἐκεῖ, εἶδα συσσωρευμένα περὶ τὰ ἑκατὸν πτώματα. Ἐκεῖ ἀπεικονίζετο τελείως ἡ καταστροφὴ καὶ ἡ φρίκη ἑνὸς πολέμου. Ἄλλοι πρηνεῖς, ἄλλοι ὕπτιοι, βουτηγμένοι εἰς τὸ αἷμα των, ἄλλοι μόλις ἀναπνέοντες ἄφιναν τὴν ζωὴν μὲ ἕνα βογγητὸ, τὸ ὁποῖον ἐπερνοῦσε τὴν καρδιά μου. Μυαλὰ κολλημένα εἰς τὸν τοῖχον, πόδια καὶ χέρια κομμένα, διότι ἐκεῖ ἔπεσαν καὶ ὀβίδες, κορμιὰ ἀκρωτηριασμένα. Σᾶς βεβαιῶ ὅτι ἦταν ἡ πρώτη φορὰ ποῦ ἐλυπήθηκα τοὺς Τούρκους. Εἶχα ἐμπρὸς μου τὴν φρικωδεστέραν εἰκόνα ἑνὸς πολέμου. Δὲν ἤμην πλέον ἀξιωματικὸς, ἤμην ἄνθρωπος καμπτόμενος πρὸ τῆς δυστυχίας καὶ τῆς καταστροφῆς.
ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΕΥΖΩΝΩΝ ΜΑΣ
Καὶ ἐξηκολούθησεν ὁ κ. Ἰωάννου :
-Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς, βαρέως τραυματισμένος, μόλις μὲ ἀντελήφθη, φωνάζει : Ἀμὰν, ἀμὰν. Τὸν πλησιάζω καὶ τοῦ δίδω ὁλίγον νερὸ καὶ κονιὰκ ποῦ εἶχα εἰς τὸ παγούρι μου. Ἡ ἀλήθεια εἶνε ὅτι οἱ εὔζωνοι μου, συμπεριφέρθησαν Χριστιανικώτατα. Εἰς ὅλους τοὺς τραυματίας παρεσχέθη ὅλη ἡ δυνατὴ περίθαλψις. Αὐτὴ εἶνε ἡ διαφορὰ ποῦ χωρίζει ἡμᾶς ἀπὸ ἐκείνους. Δι’ ἡμᾶς καὶ οἱ αἰχμάλωτοι καὶ τραυματίαι δὲν εἶναι πλέον ἐχθροὶ, εἶνε ἄνθρωποι, τὸ παρήγορον δὲ εἶναι ὅτι καὶ ἐκ τῶν παραδόσεων τῆς εὐγενοῦς φυλῆς μας καὶ ἐξ ἐμφύτου ἡ ἰδέα αὐτὴ εἶνε ἐρριζωμένη καὶ εἰς τὸν ἀγρότην Ἕλληνα καὶ εἰς τὸν ἀγρότην Ἕλληνα καὶ εἰς τὸν ὀρεσίβιον ὅπως εἰς τὸν ἐγγράματον καὶ τὸν ἄνθρωπον τῶν πόλεων. Οἱ εὔζωνοι μου, ἄνθρωποι ὀρεσίβιοι, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον γεωργοὶ καὶ ποιμένες, συμπεριεφέρθησαν πρὸς τοὺς Τούρκους αἰχμαλώτους καὶ τραυματίας ὅπως θὰ συμπεριεφέροντο Γάλλοι και Ἄγγλοι στρατιῶται. Καὶ τοῦτο καθ’ ἥν στιγμὴν ἀπέναντι μας εἴχομεν τοὺς θηριώδεις Ἀλβανοὺς, τὰ τέρατα ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα ἔσφαξαν γυναικόπαιδα, ἠτίμασαν παρθένους, ἐλήστευσαν καὶ κατέκαυσαν ὁλοκλήρους Ἑλληνικοὺς πληθυσμοὺς.
ΤΟ ΑΝΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΞΕΝΟΙ
» Τὰ ἀληθείας αὐτὰς, μοῦ λέγει ὁ φίλος ἀντισυνταγματάρχης, τὰς ἀντελήφθημεν πάντες, ξένοι καὶ μὴ, ὅσοι παρηκολουθήσαμεν ἐκ τοῦ σύνεγγυς τὸν Ἠπειρωτικὸν ἀγῶνα. Οἱ ξένοι ἀνταποκριταὶ καὶ οἱ ξένοι ἀκόλουθοι ἐν μιᾷ φωνῇ ὁμολογοῦν ὅτι ὁ Ἕλλην στρατιώτης, μαζῆ μὲ τὰς ἄλλας ἀρετὰς, ἀπέδειξεν ὅτι δικαιοῦται μεθ’ ὑπερηφανείας νὰ ὀνομάζεται πεπολιτισμένος καὶ εὐγενὴς πολίτης τῆς μεγάλης διεθνοῦς κοινωνίας, διὰ τὴν ὁποίαν τὰ διεθνῆ νόμιμα δὲν εἶνε χάρτης ἄγραφος.
Τὰ ζωντανὰ αὐτὰ παραδείγματα εἶνε ἡ καλλιτέρα ἀπάντησις εἰς τὰ ἀναίσχυντα ψεύδη τῶν Πιὲρ Λοτὶ καὶ Σίας, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται, καθ’ ὅν χρόνον καπνίζουν εἰς ἐρείπια τὰ Ἠπειρωτικὰ χωρία καὶ χιλιάδες ὁλόκληροι ζοῦν εἰς τὰ σπήλαια καὶ τὰ δάση, φεύγουσαι τὸ πῦρ καὶ τὸν σίδηρον τοῦ δημίου, ὁ ὁποῖος ὀνομάζεται Τοῦρκος, ἀγωνίζεται, λόγω, διαστρέφοντες τὰ πράγματα, νὰ παραστήσουν ἡμᾶς μὲν ὡς θηριώδεις, διψῶντας αἷμα, τοὺς δὲ Τούρκους ἀμνοὺς ἀκάκους, κοσμοπολίτας καὶ προοδευτικοὺς.
Β. ΚΑΤΩΠΟΔΗΣ
Η ΓΙΓΑΝΤΟΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ
ΑΙ ΜΕΓΑΛΑΙ ΑΠΩΛΕΙΑΙ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ
ΕΙΣ ΜΠΙΖΑΝΙ
ΟΙ ΗΜΕΤΕΡΟΙ ΣΥΝΕΛΕΞΑΝ 2000 ΠΤΩΜΑΤΑ
Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΕΥΖΩΝΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ
ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ
ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΝ ΗΠΕΙΡΟΥ, 28 Ιανουαρίου. (1913) (Του απεσταλμένου
Συντάκτου μας).- Εἶνε γνωστὸν ἤδη εἰς τοὺς ἀναγνώστας τῆς «Πατρίδος» ἀπὸ προηγουμένας μου ἐπιστολὰς, ὅτι κατὰ τὴν γενικὴν ἐπίθεσιν τῆς 7ης, 8ης και 9ης Ἰανουαρίου τὸ Τουρκικόν στρατόπεδον τῶν Ἰωαννίνων ὑπέστη μεγάλας φθορὰς ἀπὸ τὸ εὔστοχον πῦρ τοῦ πεζικοῦ καὶ τοῦ πυροβολικοῦ μας. Αἱ τελευταῖαι ὅμως πληροφορίαι καὶ ἐξακριβώσεις ἀποδεικνύουν ὅτι αἱ ἀπώλειαι τῶν Τούρκων εἶνε πολὺ μεγαλείτςραι παρ’ ὅσον κατ’ ἀρχὰς ὑπετέθη.
Ὁ Μέραρχος τῆς 4ης μεραρχίας κ. Μοσχόπουλος καὶ ὁ στρατηγὸς κ. Σαπουντζάκης, ὅστις ὡς γνωστὸν διευθύνει τὰς ἐπιχειρήσεις τοῦ δεξιοῦ μας, ἀνέφερον προχθὲς εἰς τὸ Γενικὸν Στρατηγεῖον τὰ πορίσματα τῶν ἐξακριβώσεων των. Κατ’ αὐτὰ εἰς τὸ δεξιὸν εὑρέθησαν ἤδη καὶ ἐτάφησαν περὶ τὰ χίλια διακόσια ἐχθρικὰ πτώματα, εἰς δὲ τὸ ἀριστερὸν περὶ τὰ ὀκτακόσια. Μεταξὺ αὐτῶν ἦσαν καὶ τινες ἀνώτεροι ἐξιωματικοὶ καὶ πολλοί κατώτεροι.
Ἐκ τούτου συμπεραίνεται ὅτι αἱ ἐν γένει ἀπώλειαι τῆς φρουρᾶς τῶν Ἰωαννίνων εἰς νεκροὺς καὶ τραυματίας ὑπερβαίνουν τὰς τέσσαρας χιλιάδας. Ἀριθμὸς πολὺ μεγάλος, δεδομένου ὅτι σύμπας ὁ Τουρκικὸς στρατὸς τῆς γραμμῆς δὲν ὑπερέβαινε κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς ἐπιθέσεως τὰς εἴκοσι δύο χιλιάδας.
Ἐξ ἀντιθέτου αἱ ἀπώλειαι τῆς Ἑλληνικῆς στρατιᾶς δὲν ἦσαν μεγάλαι. Εἰς τὸ δεξιὸν μάλιστα εἴχομεν ἐλαχίστους φονευμένους καὶ τραυματίας, περισσοτέρους δὲ σχετικῶς εἰς τὸ ἀριστερὸν, τὸ ὁποῖον εἶνε ἐκτεθειμένον περισσότερον δὲ σχετικῶς εἰς τὸ ἀριστερὸν, τὸ ὁποῖον εἶνε ἐκτεθειμένον περισσότερον εἰς τὰς βολὰς τῶν πυροβολείων Ἁγ. Νικολάου καὶ ἀριστεροῦ Μπιζανίου.
ΠΩΣ ΕΞΗΓΟΥΝΤΑΙ ΑΙ ΑΠΩΛΕΙΑΙ
Ὁ γενναῖος ἀντισυνταγματάρχης κ. Ἰωάννου, φαλαγγάρχης τῶν εὐζωνικῶν ταγμάτων, μοῦ ἔδωσε τὴν ἐξῆς ἐξήγησιν τῶν Τουρκικῶν ἀπωλειῶν :
-Αἱ προφυλακαὶ τοῦ ἐχθροῦ, μοῦ λέγει, εἰς τὸ δεξιὸν, ἀπεῖχον εἰς πλεῖστα σημεῖα μόλις ἑκατὸν μέτρα. Πολλάκις οἱ εὔζωνοι μου ἔπιαναν κουβέντα μὲ τοὺς ἀντικρύ μας Τούρκους στρατιώτας. Μόλις διετάχθη ἡ ἐπίθεσις, ἡμεῖς προηλάσαμεν μὲ τοιαύτην ὁρμὴν, ὥστε οἱ ἀπέναντι μας Τοῦρκοι φεύγοντες, παρέσυρον καὶ τὰ ἐμπρὸς των ἄλλα Τουρκικὰ σώματα. Τότε ἐπεκράτησε σύγχυσις καὶ δὲν ἐδόθη εἰς αὐτοὺς καιρὸς νὰ κρατήσουν πουθενὰ γραμμὴν ἀμύνης. Τὸ πῦρ τῶν μεθ’ ὁρμῆς προελαυνόντων εὐζώνων, ἐσάρωνε διαρκῶς τοὺς ἀντιπάλους μας. Ὑπῆρξαν στιγμαὶ κατὰ τὰς ὁποίας ἐπατοῦμεν ἐπὶ Τουρκικῶν πτωμάτων. Ἐνθυμοῦμαι ὅτι εἰς μίαν μάνδραν οἱ συσσωρευθέντες εἰς αὐτὴν Τοῦρκοι, ὄχι μόνον δὲν ἠμπόρεσεν νὰ ἀμυνθοῦν, ἀλλὰ οὕτε νὰ φύγουν. Ἐκεῖ ἔγινε τέλειο μακελειό. Ὅταν ἐπέρασα ἀπ’ ἐκεῖ, εἶδα συσσωρευμένα περὶ τὰ ἑκατὸν πτώματα. Ἐκεῖ ἀπεικονίζετο τελείως ἡ καταστροφὴ καὶ ἡ φρίκη ἑνὸς πολέμου. Ἄλλοι πρηνεῖς, ἄλλοι ὕπτιοι, βουτηγμένοι εἰς τὸ αἷμα των, ἄλλοι μόλις ἀναπνέοντες ἄφιναν τὴν ζωὴν μὲ ἕνα βογγητὸ, τὸ ὁποῖον ἐπερνοῦσε τὴν καρδιά μου. Μυαλὰ κολλημένα εἰς τὸν τοῖχον, πόδια καὶ χέρια κομμένα, διότι ἐκεῖ ἔπεσαν καὶ ὀβίδες, κορμιὰ ἀκρωτηριασμένα. Σᾶς βεβαιῶ ὅτι ἦταν ἡ πρώτη φορὰ ποῦ ἐλυπήθηκα τοὺς Τούρκους. Εἶχα ἐμπρὸς μου τὴν φρικωδεστέραν εἰκόνα ἑνὸς πολέμου. Δὲν ἤμην πλέον ἀξιωματικὸς, ἤμην ἄνθρωπος καμπτόμενος πρὸ τῆς δυστυχίας καὶ τῆς καταστροφῆς.
ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΕΥΖΩΝΩΝ ΜΑΣ
Καὶ ἐξηκολούθησεν ὁ κ. Ἰωάννου :
-Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς, βαρέως τραυματισμένος, μόλις μὲ ἀντελήφθη, φωνάζει : Ἀμὰν, ἀμὰν. Τὸν πλησιάζω καὶ τοῦ δίδω ὁλίγον νερὸ καὶ κονιὰκ ποῦ εἶχα εἰς τὸ παγούρι μου. Ἡ ἀλήθεια εἶνε ὅτι οἱ εὔζωνοι μου, συμπεριφέρθησαν Χριστιανικώτατα. Εἰς ὅλους τοὺς τραυματίας παρεσχέθη ὅλη ἡ δυνατὴ περίθαλψις. Αὐτὴ εἶνε ἡ διαφορὰ ποῦ χωρίζει ἡμᾶς ἀπὸ ἐκείνους. Δι’ ἡμᾶς καὶ οἱ αἰχμάλωτοι καὶ τραυματίαι δὲν εἶναι πλέον ἐχθροὶ, εἶνε ἄνθρωποι, τὸ παρήγορον δὲ εἶναι ὅτι καὶ ἐκ τῶν παραδόσεων τῆς εὐγενοῦς φυλῆς μας καὶ ἐξ ἐμφύτου ἡ ἰδέα αὐτὴ εἶνε ἐρριζωμένη καὶ εἰς τὸν ἀγρότην Ἕλληνα καὶ εἰς τὸν ἀγρότην Ἕλληνα καὶ εἰς τὸν ὀρεσίβιον ὅπως εἰς τὸν ἐγγράματον καὶ τὸν ἄνθρωπον τῶν πόλεων. Οἱ εὔζωνοι μου, ἄνθρωποι ὀρεσίβιοι, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον γεωργοὶ καὶ ποιμένες, συμπεριεφέρθησαν πρὸς τοὺς Τούρκους αἰχμαλώτους καὶ τραυματίας ὅπως θὰ συμπεριεφέροντο Γάλλοι και Ἄγγλοι στρατιῶται. Καὶ τοῦτο καθ’ ἥν στιγμὴν ἀπέναντι μας εἴχομεν τοὺς θηριώδεις Ἀλβανοὺς, τὰ τέρατα ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα ἔσφαξαν γυναικόπαιδα, ἠτίμασαν παρθένους, ἐλήστευσαν καὶ κατέκαυσαν ὁλοκλήρους Ἑλληνικοὺς πληθυσμοὺς.
ΤΟ ΑΝΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΞΕΝΟΙ
» Τὰ ἀληθείας αὐτὰς, μοῦ λέγει ὁ φίλος ἀντισυνταγματάρχης, τὰς ἀντελήφθημεν πάντες, ξένοι καὶ μὴ, ὅσοι παρηκολουθήσαμεν ἐκ τοῦ σύνεγγυς τὸν Ἠπειρωτικὸν ἀγῶνα. Οἱ ξένοι ἀνταποκριταὶ καὶ οἱ ξένοι ἀκόλουθοι ἐν μιᾷ φωνῇ ὁμολογοῦν ὅτι ὁ Ἕλλην στρατιώτης, μαζῆ μὲ τὰς ἄλλας ἀρετὰς, ἀπέδειξεν ὅτι δικαιοῦται μεθ’ ὑπερηφανείας νὰ ὀνομάζεται πεπολιτισμένος καὶ εὐγενὴς πολίτης τῆς μεγάλης διεθνοῦς κοινωνίας, διὰ τὴν ὁποίαν τὰ διεθνῆ νόμιμα δὲν εἶνε χάρτης ἄγραφος.
Τὰ ζωντανὰ αὐτὰ παραδείγματα εἶνε ἡ καλλιτέρα ἀπάντησις εἰς τὰ ἀναίσχυντα ψεύδη τῶν Πιὲρ Λοτὶ καὶ Σίας, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται, καθ’ ὅν χρόνον καπνίζουν εἰς ἐρείπια τὰ Ἠπειρωτικὰ χωρία καὶ χιλιάδες ὁλόκληροι ζοῦν εἰς τὰ σπήλαια καὶ τὰ δάση, φεύγουσαι τὸ πῦρ καὶ τὸν σίδηρον τοῦ δημίου, ὁ ὁποῖος ὀνομάζεται Τοῦρκος, ἀγωνίζεται, λόγω, διαστρέφοντες τὰ πράγματα, νὰ παραστήσουν ἡμᾶς μὲν ὡς θηριώδεις, διψῶντας αἷμα, τοὺς δὲ Τούρκους ἀμνοὺς ἀκάκους, κοσμοπολίτας καὶ προοδευτικοὺς.
Β. ΚΑΤΩΠΟΔΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου