Προαναγγελία θανάτου... Το Βήμα τελειώνει το ΠΑΣΟΚ
Το θέλει κανείς το ΠαΣοΚ ή μήπως τού έχουν γυρίσει όλοι την πλάτη; Ιστορικά στελέχη, που διετέλεσαν υπουργοί, που τρίβονταν στις πρωθυπουργικές πορφύρες και άλλοι, πιο χαμηλότονοι, φέρονται σαν συγγενείς ασθενούς στην εντατική. Αναμένουν το μοιραίο. Εχουν συμβιβαστεί με την κατηφορική πορεία του κόμματος. Ιστορικά στελέχη στοιχηματίζουν για το τέλος, για τον τρόπο με τον οποίο θα επέλθει. Δυο σενάρια: θα απορροφηθεί ή θα εξαφανιστεί.
Το πρώτο σενάριο αφορά την επιμήκυνση της ζωής με διασωλήνωση. Το ΠαΣοΚ θα κατέλθει στις ευρωεκλογές με τους «58» για να διασώσει την υπόληψή του, να δείξει ότι συμμορφώνεται με...
την ανάγκη της εποχής για συνεργασίες, να αισθανθεί την ασφάλεια στον ίσκιο μιας «ελιάς» . Το δεύτερο σενάριο αφορά την ανεξάρτητη υποψηφιότητα, με κίνδυνο να μην εκλεγεί ούτε ένας εκπρόσωπος στις Βρυξέλλες, δηλαδή να μην πιάσει το όριο του 4,5%. Ορατός κίνδυνος, υπάρχει δημοσκόπηση που καταγράφει τέτοια πιθανότητα.
Σε αυτό το πλαίσιο εμφανίζονται οι πρόδρομοι, οι βαπτιστές. Οι «58» θέλουν και το ΠαΣοΚ υπό τη σκέπη της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης που τώρα συγκροτείται. Λέγει ομιλητής τους: «η παράταξη ή θα σηματοδοτήσει το νέο και θα σώσει τον χώρο ή το παλιό θα μας πάρει όλους μαζί του προς τα κάτω». Κι απαντά η Χαριλάου Τρικούπη: «Το ΠΑΣΟΚ αξιώνει σεβασμό στην ιστορική του διαδρομή και στον σημερινό του ρόλο για τη σταθερότητα της χώρας».
Αυτό που είχαμε καταλάβει για τους «58» είναι ότι επιχειρούσαν πραγματικά να στηρίξουν το νέο. Πλην όμως μέχρι τώρα επιδίδονται στην ανακύκλωση του παλαιού. Προσελκύουν πρώην από εδώ, πρώην από εκεί_ σε κάθε περίπτωση μεταχειρισμένους. Ο μέσος όρος ηλικίας των συμμετεχόντων παραπέμπει σε τρίτη ηλικία. Αυτό από μόνο του δεν λέει τίποτε: οι επιφανείς νέοι τους είναι συνταξιούχοι του πολιτικού οπορτουνισμού. Πέρα από τα πρόσωπα υπάρχει και το ζήτημα των θέσεων. Εκτός από την κριτική του παρελθόντος, θα ακούσουμε καμιά πρόταση για το μέλλον;
Στο δια ταύτα: ο θάνατος του παλαιού έρχεται. Τα γεννητούρια αναβάλλονται για το απώτερο μέλλον. Η κεντροαριστερά πάει στις ευρωεκλογές με ανεμογκάστρι.
Το πρώτο σενάριο αφορά την επιμήκυνση της ζωής με διασωλήνωση. Το ΠαΣοΚ θα κατέλθει στις ευρωεκλογές με τους «58» για να διασώσει την υπόληψή του, να δείξει ότι συμμορφώνεται με...
την ανάγκη της εποχής για συνεργασίες, να αισθανθεί την ασφάλεια στον ίσκιο μιας «ελιάς» . Το δεύτερο σενάριο αφορά την ανεξάρτητη υποψηφιότητα, με κίνδυνο να μην εκλεγεί ούτε ένας εκπρόσωπος στις Βρυξέλλες, δηλαδή να μην πιάσει το όριο του 4,5%. Ορατός κίνδυνος, υπάρχει δημοσκόπηση που καταγράφει τέτοια πιθανότητα.
Σε αυτό το πλαίσιο εμφανίζονται οι πρόδρομοι, οι βαπτιστές. Οι «58» θέλουν και το ΠαΣοΚ υπό τη σκέπη της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης που τώρα συγκροτείται. Λέγει ομιλητής τους: «η παράταξη ή θα σηματοδοτήσει το νέο και θα σώσει τον χώρο ή το παλιό θα μας πάρει όλους μαζί του προς τα κάτω». Κι απαντά η Χαριλάου Τρικούπη: «Το ΠΑΣΟΚ αξιώνει σεβασμό στην ιστορική του διαδρομή και στον σημερινό του ρόλο για τη σταθερότητα της χώρας».
Αυτό που είχαμε καταλάβει για τους «58» είναι ότι επιχειρούσαν πραγματικά να στηρίξουν το νέο. Πλην όμως μέχρι τώρα επιδίδονται στην ανακύκλωση του παλαιού. Προσελκύουν πρώην από εδώ, πρώην από εκεί_ σε κάθε περίπτωση μεταχειρισμένους. Ο μέσος όρος ηλικίας των συμμετεχόντων παραπέμπει σε τρίτη ηλικία. Αυτό από μόνο του δεν λέει τίποτε: οι επιφανείς νέοι τους είναι συνταξιούχοι του πολιτικού οπορτουνισμού. Πέρα από τα πρόσωπα υπάρχει και το ζήτημα των θέσεων. Εκτός από την κριτική του παρελθόντος, θα ακούσουμε καμιά πρόταση για το μέλλον;
Στο δια ταύτα: ο θάνατος του παλαιού έρχεται. Τα γεννητούρια αναβάλλονται για το απώτερο μέλλον. Η κεντροαριστερά πάει στις ευρωεκλογές με ανεμογκάστρι.
Κέζα Λώρη από Το Βήμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου