ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΦΙΑΣΚΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΖΕΡΟΥΣ! ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΩΣΕΙ ΑΚΟΜΑ ΤΗΝ ΕΓΓΥΗΤΙΚΗ – ΠΑΡΑΜΥΘΙ Η ΜΕΙΩΣΗ ΤΙΜΩΝ ΣΤΟ ΑΕΡΙΟ.

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΦΙΑΣΚΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΖΕΡΟΥΣ! ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΩΣΕΙ ΑΚΟΜΑ ΤΗΝ ΕΓΓΥΗΤΙΚΗ – ΠΑΡΑΜΥΘΙ Η ΜΕΙΩΣΗ ΤΙΜΩΝ ΣΤΟ ΑΕΡΙΟ.

ΠΕΦΤΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΩΝ ΑΖΕΡΩΝ ΑΛΛΑ…

Ιλαροτραγωδία και με τον ΔΕΣΦΑ

Τα δώσαμε όλα και ακόμη περιμένουμε «με το χέρι ανοιχτό» την εγγυητική επιστολή

Σε ιλαροτραγωδία εξελίσσεται επί της ουσίας η πολυδιαφημισμένη αποκρατικοποίηση του ΔΕΣΦΑ, με το ΤΑΙΠΕΔ να διαβεβαιώνει ότι η υπόθεση «κλείνει», μέρα με τη μέρα, αλλά οι τελικές υπογραφές να μην πέφτουν και τα λεφτά για το αμφισβητούμενο τίμημα των 400 εκ. να…έχουν χαθεί στο δρόμο από το μακρινό Μπακού μέχρι την Αθήνα.

Έναν ολόκληρο μήνα μετά την υποβολή της δεσμευτικής προσφοράς της αζερικής Socar, στις 10 Ιουνίου, στο ΤΑΙΠΕΔ ακόμη περιμένουν τη βελτιωμένη εγγυητική επιστολή των 40 εκ., ώστε να προχωρήσει η υπογραφή της τελικής σύμβασης.

Η πολυθρύλητη «πρώτη μεγάλη ενεργειακή αποκρατικοποίηση», που αποτέλεσε το μοναδικό πολιτικό και επικοινωνιακό «σωσίβιο» για την κυβέρνηση μετά το τεράστιο ναυάγιο της ΔΕΠΑ, δείχνει να έχει κολλήσει στις «λεπτομέρειες» και τα «τεχνικά ζητήματα», όπως τα χαρακτηρίζουν οι χειριστές της υπόθεσης.
Η πραγματικότητα είναι ότι όλο αυτό το διάστημα οι Αζέροι περιμένουν να διασφαλίσουν μέχρι και την τελευταία γραμμή από το πακέτο εγγυήσεων που αξίωσαν και πήραν προκειμένου να βελτιώσουν την αρχική προσφορά τους που κινείτο στα εξευτελιστικά επίπεδα των 305 εκ. ευρώ.

Ουσιαστικά, η Socar είχε δείξει από νωρίς ότι βλέπει την εξαγορά του ΔΕΣΦΑ ως μια καθαρά «εμπορική» επένδυση και γι αυτό δεν περιλαμβάνεται, ούτε στο βελτιωμένο τίμημα, ένα λογικό ποσοστό για το σημαντικό γεωπολιτικό premium της εταιρίας, καθώς αγοράζουν «μαγαζί γωνία» που πέραν της ελληνικής αγοράς, θα τους ανοίξει το δρόμο για τα Βαλκάνια (Βουλγαρία, Ρουμανία κλπ) και την Ευρώπη.
Μόλις, μετά την αποχώρηση των Ρώσων, φάνηκε ότι «παίζουν»μόνοι τους άρχισαν να ζητούν εγγυήσεις (διαμόρφωση τιμολογίων, ανάκτηση ποσών από μελλοντικές επενδύσεις, περιστολή λειτουργικού κόστους κ.α.) για να βγάλουν γρήγορα τα λεφτά τους, που έγιναν όλες δεκτές από την ελληνική πλευρά.

Το χαμηλό τίμημα, των 400 εκ. που δεν αντιστοιχεί ούτε στο μισό των παγίων του ΔΕΣΦΑ (1,2 δις) και οι ασαφείς όροι με τους οποίους θα κυβερνήσουν το «σκάφος» προκάλεσαν πέραν των πολιτικών αντιδράσεων και «εσωτερικά ρήγματα», καθώς και τα ΕΛΠΕ (μέτοχος κατά 35%), δια του διευθύνοντος συμβούλου τους, εξέφρασαν έντονες επιφυλάξεις.

Το αποτέλεσμα είναι ότι τα δώσαμε όλα και τώρα περιμένουμε με το χέρι ανοιχτό, για το πότε θα «φιλοτιμηθούν» οι νέοι μας «σύμμαχοι» να βάλουν το χέρι στην τσέπη.

Κι όλα αυτά για μια αποκρατικοποίηση που θα φέρει στο ταμείο του ΤΑΙΠΕΔ μόλις 188 εκ. –σταγόνα στον ωκεανό της τρύπας του προγράμματος- για το 31% που πωλεί και στα ΕΛΠΕ 212 εκ.

———————

«Παραμύθι» η μείωση των τιμών του αερίου

Αυξήσεις αντί για μειώσεις στις τιμές του αερίου φέρνει το πέρασμα του ΔΕΣΦΑ στους Αζέρους. Παρ ότι τα περί μείωσης της τιμής λόγω αύξησης του ανταγωνισμού κλπ, αποτελούν βασικό επιχείρημα της κυβέρνησης και του ΤΑΙΠΕΔ για τα «σπουδαία οφέλη» από το deal, όλα δείχνουν ότι η χειμαζόμενη από την κρίση ελληνική βιομηχανία και τα νοικοκυριά δεν πρόκειται να δουν «άσπρη μέρα». Κι αυτό γιατί η βασικότερη εγγύηση που ζήτησε και πήρε η Socar είναι να διαμορφώνει ελεύθερα τα τιμολόγια χρήσης τους δικτύου του ΔΕΣΦΑ, που σημαίνει αυξήσεις οι οποίες θα περάσουν φυσικά στον τελικό καταναλωτή. Λόγω όμως της μονοπωλιακής θέσης του ΔΕΣΦΑ, τα τιμολόγια υπόκεινται και σε ευρωπαϊκούς κανονισμούς. Έτσι, το θέμα ανέλαβε να λύσει η ΡΑΕ, που εποπτεύει την αγορά και η γνωμοδότησή της αναμένεται την ερχόμενη βδομάδα. Αυτός είναι προφανώς και ο ουσιαστικός λόγος που οι Αζέροι δεν καταθέτουν την εγγυητική επιστολή των 40εκ.
Πέραν αυτού, το πέρασμα της Ελλάδας στην πλευρά του «δυτικού στρατοπέδου» στην ενεργειακή σκακιέρα αναμένεται να δυσκολέψει και τις διαπραγματεύσεις της ΔΕΠΑ με τη Gazprom για την τιμή των ήδη συμβολαιοποιημένων ποσοτήτων αερίου μέχρι το 2016 -που λήγει η σύμβαση-, όπου, ως γνωστόν, οι Ρώσοι μας ρίχνουν ήδη ένα «καπέλο» 30% σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη.