Δεν βρήκαν κανένα τρόπο να αντιδράσουν, ή να αντεπιχειρηματολογήσουν στην ομιλία της Έλενας Κουντουρά με θέμα "Η εφαρμογή μίας εγκληματικής πολιτικής σε βάρος της Ελλάδας και οι προοπτικές για μία πραγματική ανάπτυξη"

Δεν βρήκαν κανένα τρόπο να αντιδράσουν, ή να αντεπιχειρηματολογήσουν στην ομιλία της Έλενας Κουντουρά με θέμα "Η εφαρμογή μίας εγκληματικής πολιτικής σε βάρος της Ελλάδας και οι προοπτικές για μία πραγματική ανάπτυξη"

Δεν βρήκαν κανένα τρόπο να αντιδράσουν, ή να

αντεπιχειρηματολογήσουν στην ομιλία της Έλενας Κουντουρά με θέμα "Η εφαρμογή μίας εγκληματικής πολιτικής σε βάρος της Ελλάδας και οι προοπτικές για μία πραγματική ανάπτυξη" την οποία έκανε στο Greek Economic Forum / "Συζήτηση Στρογγυλής Τράπεζας για την Ελλάδα στις Βρυξέλλες στις 28/2/2014, διάφοροι κυβερνητικοί βουλευτές και στελέχη οι οποίοι επίσης συμμετείχα, όπως και διάφοροι άλλοι Ευρωπαίοι πολιτικοί οι οποίοι τάσσονται υπέρ της νεοφιλελεύθερης και φιλοφεντεραλιστικής άποψης. Όπως ομολόγησαν μάλιστα στο περιθώριο της εκδήλωσης (η οποία ήταν αναβαθμισμένη μέσω της παρέμβασης του κορυφαίου Αμερικανού διανοητή Νόαμ Τσόμσκυ αλλά και διαφόρων άλλων προσωπικοτήτων), δεν αντέδρασαν απλά και μόνο διότι τα στοιχεία, τα επιχειρήματα και η συνολική τοποθέτηση της βουλευτού των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ δεν επιδέχονταν καμιά αμφισβήτηση.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας, το οποίο αξίζει πραγματικά να διαβάσετε:

"Η εφαρμογή μίας εγκληματικής πολιτικής σε βάρος της Ελλάδας
και οι προοπτικές για μία πραγματική ανάπτυξη"
ΟΜΙΛΙΑ GREEK ECONOMIC FORUM, ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ,
ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ 28/2/2014

Το τι έχει συμβεί στην Οικονομία και το λαό της Ελλάδας τα τελευταία τέσσερα χρόνια, περιγράφεται στην έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το ρόλο της Τρόϊκα στη χώρα
μου, στην Πορτογαλία, στην Ιρλανδία και στην Κύπρο. Μία έκθεση, η οποία εγκρίθηκε από την αρμόδια Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων.

Ένα βασικό στοιχείο που αναδεικνύεται στην έκθεση, είναι η έκρηξη της ανεργίας, ειδικά στους νέους ανθρώπους. Σημειώνω ότι η τελευταία επίσημη μέτρηση φέρνει τη γενική ανεργία στο 28%. Των νέων ανθρώπων ειδικότερα, κοντά στο 60%.
Επίσης στην έκθεση δίνεται έμφαση στο ασταμάτητο κλείσιμο μικρομεσαίων επιχειρήσεων, (οι οποίες ήταν ανέκαθεν η ραχοκοκαλιά της Ελληνικής Οικονομίας) ως αποτέλεσμα της ύφεσης. Το Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΙΚΑ) της Ελλάδας, κάνει λόγο για πάνω από 100.000 λουκέτα και 400.000 εργαζόμενους που διαγράφτηκαν από τα μητρώα ασφαλισμένων.
Σε απόλυτους αριθμούς, η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία παρουσιάζει τους ανέργους περίπου στο 1,35 εκατομμύριο. Όμως όλοι ξέρουμε ότι μαζί με τους αδήλωτους ανέργους, καθώς και μαζί με τους επιχειρηματίες και τους ελεύθερους επαγγελματίες που έχουν μείνει κι αυτοί χωρίς δουλειά, ο πραγματικός αριθμός των ανέργων εκτοξεύεται στα 2 εκατομμύρια. Το Ινστιτούτο Εργασίας της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος (ΓΣΕΕ) με έρευνες που έχει κάνει εδώ και καιρό, έχει προειδοποιήσει για άνοδο του πραγματικού ποσοστού ανεργίας στο 35%.
Εκτός από τα 2 εκατομμύρια ανέργους, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας και τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα που μένουν απλήρωτοι για διάστημα από ένα μήνα μέχρι ένα χρόνο, λόγω αδυναμίας που δηλώνουν οι εργοδότες. Αυτοί, υπολογίζονται επισήμως σε άλλο 1 εκατομμύριο περίπου.
Τέλος, υπάρχουν οι συνταξιούχοι που έχουν καταθέσει φακέλους για τη σύνταξή τους, αλλά δεν τους έχεις εγκριθεί. Είναι πάνω από 350.000 χιλιάδες και αυτοί.
Αν κάνουμε ένα άθροισμα στα παραπάνω, ο πληθυσμός των ανέργων, των απλήρωτων εργαζομένων και των συνταξιούχων χωρίς σύνταξη τείνει στα 3,5 εκατομμύρια. Σε μία χώρα 10,8 εκατομμυρίων κατοίκων.

Που οδηγούμαστε πρακτικά; Στο ότι αυτή τη στιγμή, ο ελληνικός λαός υποφέρει από βαριά και βαθιά φτώχεια. Αυτό το συμπέρασμα, αναδεικνύεται επίσης και στην έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου η οποία αφορά στην Τρόικα. Και έτσι ακριβώς έχει και η πραγματικότητα!
Στον πίνακα που έχει εκδώσει η Eurostat υπό τον τίτλο «Η φτώχεια στην Ευρωζώνη το 2012», η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη θέση. Το 34,6% του πληθυσμού της χώρας μου, δηλαδή παραπάνω από 1 στους 3 Έλληνες, βρίσκεται στα όρια της φτώχειας. Που ορίζεται όμως το όριο της φτώχειας για το 2012; Στα 12.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα, για μία οικογένεια με δύο παιδιά. Τυπικά δηλαδή, φτωχή είναι η οικογένεια που με λιγότερα από 1.000 το μήνα μπορεί και πληρώνει πάγια έξοδα του σπιτιού, τροφή, ρούχα και να μεγαλώνει και δύο παιδιά. Αυτό είναι αδύνατον να συμβεί όπως καταλαβαίνετε! Επομένως, το πραγματικό όριο της φτώχειας, αν θέλουμε να μιλάμε ρεαλιστικά, υπερβαίνει τα 1.000 ευρώ ανά μήνα για μία οικογένεια με δύο παιδιά και συνεπώς, το πραγματικό ποσοστό φτώχειας δεν είναι 34,6%, αλλά πολύ μεγαλύτερο.
Σκεφτείτε μόνο ότι το 20% των ελληνικών νοικοκυριών στερείται σήμερα βασικά είδη διαβίωσης, όπως είναι για παράδειγμα η θέρμανση το χειμώνα. Στοιχείο από τη Eurostat είναι κι αυτό!
Σκεφτείτε μόνο ότι ένας αριθμός 150.000 μαθητών έχει ανάγκη καθημερινής δωρεάν σίτισης μέσα από σχολικά συσσίτια, καθώς δεν φέρνουν κολατσιό από το σπίτι, ούτε κι έχουν λεφτά να πάρουν κάτι από την καντίνα.
Σκεφτείτε επίσης ότι σε μία χώρα που δεν είχε ποτέ αστέγους, σήμερα στην Αθήνα μόνο υπάρχουν πάνω από 20.000 καταγεγραμμένοι άστεγοι.
Σκεφτείτε ότι υπάρχουν άνεργοι και ανασφάλιστοι που έχουν καρκίνο ή άλλες βαριές ασθένειες και πεθαίνουν δίχως βοήθεια από το Εθνικό Σύστημα Υγείας, καθώς το γεγονός ότι κατέχουν ένα σπίτι, τους στερεί το δικαίωμα για βιβλιάριο απόρου. Σας αναφέρω εδώ ότι πρόσφατα επισκέφθηκε την Ελλάδα ομάδα οκτώ εθελοντών γιατρών από τη Γερμανία και η άποψη που διαμόρφωσαν είναι ότι η κατάσταση της Δημόσιας Υγείας στην Ελλάδα θυμίζει εμπόλεμη ζώνη, περίπου όπως στο Ιράκ και στη Συρία. Και αυτό φυσικά, λόγω των πολιτικών του μνημονίου.
Τέλος, σκεφτείτε ότι πάνω στην απόγνωσή τους εμπρός στα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζαν, 6.000 Έλληνες (οικογενειάρχες οι περισσότεροι) έχουν δώσει τέλος στη ζωή τους. Και αυτός είναι ο επίσημος αριθμός, όχι ο πραγματικός, καθώς πάρα πολλές αυτοκτονίες δεν δηλώνονται ή δε γίνονται γνωστές, για κοινωνικούς και θρησκευτικούς λόφους, ενώ τα περιστατικά που νοσηλεύονται σε νοσοκομεία και καταλήγουν μετά από βδομάδες, επίσης δεν δηλώνονται ως αυτοκτονίες.

Παρουσιάζοντας τη σχετική έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο ευρωβουλευτής των σοσιαλιστών Alejandro Cercas (Αλεχάνδρο Σέρκας) δε δίστασε να πει ότι η Τρόικα έχει λειτουργήσει όχι ως ένας χειρουργός που γνωρίζει από ανατομία σώματος, αλλά ως χασάπης! Η αλήθεια δεν απέχει καθόλου από την παρομοίωση που έκανε ο κ. Cercas. Αυτή την εικόνα, μίας χώρας που σφαγιάζεται, σας περιέγραψα εξάλλου πριν. Η Ελλάδα διέρχεται ανθρωπιστική κρίση λόγω της σκληρής λιτότητας που της έχει επιβληθεί. Τον περασμένο Ιούνιο το πρακτορείο Bloomberg έγραφε ότι από την εποχή της Μεγάλης Ύφεσης, καμιά άλλη χώρα σε καιρό ειρήνης δεν έχει περάσει τα δεινά που έχει περάσει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.
Ορισμένοι εντός κι εκτός Ελλάδας λένε ότι οι θυσίες δεν πηγαίνουν χαμένες. Δεν ισχύει αυτό! Η λιτότητα που εφαρμόζεται δεν οδηγεί πουθενά αλλού, παρά μόνο σε ακόμη μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική καταστροφή. Διότι η συνεχής λιτότητα φέρνει και συνεχή κατάρρευση των εισοδημάτων. Η κατάρρευση των εισοδημάτων φέρνει περαιτέρω κρίση στην αγορά και στην πραγματική Οικονομία, ακόμη περισσότερα λουκέτα και ακόμη περισσότερες απολύσεις. Η συνταγή της λιτότητας δηλαδή προκαλεί το φαινόμενο του φαύλου κύκλου της αυτοτροφοδοτούμενης ύφεσης και της ανεργίας. Είναι το «λάθος φάρμακο, που αντί να κάνει καλά τον ασθενή, τον σκοτώνει», όπως έλεγε και ο νυν πρωθυπουργός της Ελλάδας, ακόμη και λίγη ώρα πριν παραλάβει τη σκυτάλη της διακυβέρνησης. Αμέσως μετά, έκανε στροφή 180 μοιρών υπέρ της εφαρμοζόμενης πολιτικής των μνημονίων.

Όλη αυτή η πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα μήπως είναι ένα λάθος, το οποίο δεν έχει γίνει αντιληπτό ως τέτοιο και γι’ αυτό το λόγο συνεχίζεται; Σε καμία περίπτωση! Από πέρυσι κιόλας, ο επιστημονικός επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Olivier Blanchard (Ολιβιέ Μπλανσάρ) φώναζε ότι τα πάντα σε σχέση με την Ελλάδα είναι υπολογισμένα λάθος. Και ότι με την αλλαγή στα μοντέλα οικονομικών υπολογισμών μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, ήταν στην πραγματικότητα διαφορετικός o πολλαπλασιαστής των επιπτώσεων της μείωσης εισοδημάτων, της αύξησης των φόρων και της μείωσης των κοινωνικών παροχών του κράτους, πάνω στο δίπτυχο ύφεση-ανεργία. Αλλά και αν πάμε πιο πίσω χρονικά, θα δούμε ότι ο εκπρόσωπος της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο την εποχή που έγινε η προσφυγή (Παναγιώτης Ρουμελιώτης το όνομά του), έχει ομολογήσει δημοσίως ότι όλοι ήξεραν ότι το μίγμα πολιτικής που αποφασίστηκε για την Ελλάδα δεν ήταν προορισμένο να αποδώσει ποτέ. Είχε δίκιο. Η Ελλάδα διέρχεται το έβδομο έτος ύφεσης. Οι Έλληνες έχουν υποστεί επί τέσσερα χρόνια δύο μνημόνια και πάμε για το τρίτο. Το εισόδημά τους έχει μειωθεί κατά 50% με 60%, αν συμπεριλάβουμε μειώσεις σε μισθούς-συντάξεις, αύξηση της φορολόγησης, περικοπές στις κοινωνικές παροχές του κράτους. Και φως στην άκρη του τούνελ ΔΕΝ βλέπουμε.

Μιλώντας για φόρους, ανοίγω μία παρένθεση γιατί θέλω να σταθώ στα ακίνητα, που είναι το τελευταίο καταφύγιο της ελληνικής οικογένειας. Γενεές επί γενεών έχουν δουλέψει οι Έλληνες, για να εξασφαλίσουν στην οικογένειά τους μία στέγη. Είναι μέρος της κουλτούρας και της παράδοσης του λαού μας. Και τώρα έρχονται τα μνημόνια και οι κυβερνήσεις που τα υπηρετούν, να επταπλασιάσουν τους φόρους ακινήτων μέσα σε τέσσερα με πέντε χρόνια. Το 2009 οι ιδιοκτήτες πλήρωναν φόρους 105 ευρώ το χρόνο κατά μέσο όρο. Φέτος θα πληρώσουν 715. Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες αδυνατούν να ανταποκριθούν σε αυτούς τους φόρους. Όπως εξάλλου και στις δόσεις στεγαστικών δανείων, για τα οποία οι τράπεζες δεν βοηθούν όσο θα έπρεπε. Σημειώστε ότι από τα 250 δις βοήθειας στην Ελλάδα, ένα τεράστιο ποσό έχει πάει στις τράπεζες. Αν προσθέσουμε σε αυτό τη στήριξη που έχει δώσει συνολικά από το 2008 και το ελληνικό κράτος, το συνολικό ποσό υπερβαίνει τα 300 δις. Κυβέρνηση, Τρόικα και τράπεζες χτυπούν λοιπόν τους Έλληνες σε ότι τους έχει απομείνει, τα ακίνητά τους κάποια εκ των οποίων είναι κληρονομικά. Πρόκειται για ένα ακόμη ολέθριο πλήγμα ενάντια στην Ελληνική Οικογένεια και την Ελληνική Κοινωνία.

Ανακεφαλαιωτικά, η Ελλάδα και οι Έλληνες έχουν περάσει μέσα από μία κόλαση και αυτό χωρίς να σημειώνεται μείωση του χρέους μας σε απόλυτους αριθμούς. Στα 320 δις ευρώ βρισκόταν το 2009, στα 330 δις πήγε το 2013. Που πήγαν άραγε τα 250 δις της βοήθειας; Και όσο για το περίφημο PSI, το κούρεμα των 150 δις έγινε στα ομόλογα τα οποία κατείχαν τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, τα ελληνικά πανεπιστήμια, τα ελληνικά νοσοκομεία και οι Έλληνες μικροομολογιούχοι. Και εδώ υπήρχε δόλος, διότι ενώ ήδη σχεδιαζόταν το κούρεμα των ελληνικών -και μόνο- ομολόγων, ο πρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδας αντί να τα κάνει έντοκα γραμμάτια , πήρε το ζεστό χρήμα από τα αποθεματικά και τα έκανε ομόλογα. Ενώ ήξερε ότι θα κουρευτούν. Σήμερα λοιπόν, τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν πτωχεύσει, πανεπιστήμια και νοσοκομεία έχουν καταρρεύσει οικονομικά και οι μικροομολογιούχοι χάσανε όλη τους την περιουσία και τους κόπους μίας ζωής.
Με ένα χρέος αμετάβλητο και το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν να καταρρέει, ήταν αναμενόμενο να φτάσουμε και σε ποσοστά της τάξης του 175%. Είναι αυτό το χρέος βιώσιμο; Με αυτό θα βγούμε στις αγορές να δανειστούμε από ιδιώτες, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση; Σε καμιά περίπτωση! Επομένως πάμε σε νέα δάνεια, νέα μνημόνια και το μαρτύριο αυτής της ομηρείας δεν τελειώνει.
Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι αυτή η πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα μοιάζει προσαρμοσμένη πάνω μία τέτοια ακριβώς επιδίωξη, δηλαδή να είμαστε μονίμως χρεωμένοι, δανεισμένοι και όμηροι. Υπάρχουν γεγονότα άλλωστε, που επιβεβαιώνουν ότι λίγα πράγματα έχουν συμβεί εδώ τυχαία, ή από αστοχία. Παράδειγμα; Οι παλιότερες αποκαλύψεις του Dominique Strauss Kahn (Ντομινίκ Στρος Καν) σε ντοκιμαντέρ του γαλλικού καναλιού Canal+ (Canal plus) ότι ο Γιώργος Παπανδρέου του είχε μιλήσει για προσφυγή στο ΔΝΤ από το Δεκέμβριο του 2009, δηλαδή 9 μήνες πριν ορκιστεί πρωθυπουργός. Εκτελώντας οδηγίες που του είχαν δοθεί από αρχηγό μεγάλου ευρωπαϊκού κράτους (σημείωση: πρόκειται για την Άγκελα Μέρκελ), όπως ομολόγησε εμμέσως ο ίδιος αργότερα σε ομιλία του στο London School of Economics. Υπάρχουν επίσης στοιχεία μέσα από εκθέσεις του ΔΝΤ ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είχε αρνηθεί το κούρεμα που του είχε προτείνει αρχικά ο Dominique Strauss Kahn, δίνοντας χρόνο σε ξένους ιδιώτες πιστωτές να ξεφορτωθούν τα ελληνικά ομόλογα, τα οποία σήμερα έχουν περιέλθει στην κατοχή του επίσημου τομέα ευρωπαϊκών κρατών. Όπως είπε και ο Alejandro Cercas (Αλεχάνδρο Σέρκας) η Ευρώπη λειτούργησε ως Ένωση Πιστωτών, όχι κρατών. Μην ξεχνάμε επιπλέον ότι η τότε κυβέρνηση, πολιτική συνέχεια της οποίας είναι η τωρινή, είχε … «κατορθώσει» να μετατρέψει μία κρίση χρέους σε κρίση δανεισμού, διαλαλώντας σε Ευρώπη και αλλού ότι η Ελληνική Οικονομία ήταν «Τιτανικός» και η Ελλάδα μία διεφθαρμένη χώρα με διεφθαρμένους κατοίκους. Να σημειώσω εδώ ότι το ποιοι διαφθείρουν ποιους, έχει φανεί από την εμπλοκή μεγάλων ξένων και ευρωπαϊκών ομίλων στην ελληνική αγορά δίνοντας τεράστια ποσά δωροδοκιών σε κυβερνητικούς και υπηρεσιακούς παράγοντες, προκειμένου να κερδίζουν δουλειές. Το κόμμα μου τα έχει καταγγείλει όλα αυτά πρώτο και μόνο και όσο περνά ο καιρός, επιβεβαιώνεται ολοένα και περισσότερο.

Τι λύση προτείνουμε ως ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ; Σίγουρα όχι ότι τα δανεικά, πληρώνονται με δανεικά για μία ολόκληρη αιωνιότητα. Ούτε και δεχόμαστε να εφαρμοστεί άλλη λιτότητα. Αρκετά ως εδώ!

Οι προτάσεις μας είναι η ακόλουθες:

1ον. Διεθνής λογιστικός έλεγχος του δημοσίου χρέους.

Ένα μεγάλο μέρος του χρέους αφορά σε τόκους από επιτόκια που είναι παράνομα, διότι απέχουν τεράστια απόσταση από τα επιτόκια που δανείζονταν οι ιδιώτες τραπεζίτες πιστωτές. Πάνω στο χρέος μας έχει επίσης προστεθεί και ολόκληρο το κόστος της διαφθοράς από κρατικές υποθέσεις και προμήθειες, στις οποίες έχουν εμπλακεί μέσω δωροδοκιών ξένοι όμιλοι.

2ον. Διαγραφή του επαχθούς και επονείδιστου κομματιού του χρέους.

Και αν δεν γίνει κατόπιν συμφωνίας, θα γίνει μονομερώς.

3ον. Καταγγελία των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων και κατάργηση των νόμων που θεσπίστηκαν σε εκτέλεσή τους.

Οι δανειακές συμβάσεις μαζί με τα μνημόνια ελέγχονται ευθέως ως προς τη νομιμότητά τους. Καταρχήν το Μνημόνιο 1 δεν ψηφίστηκε από τη Βουλή, μολονότι εκχώρησε μεγάλο μέρος της άσκησης της εθνικής μας κυριαρχίας. Παράλληλα, είναι άκρως αντισυνταγματικά, όπως υποστηρίζουν και κορυφαίοι συνταγματολόγοι. Παράδειγμα; Οι περισσότεροι Έλληνες καλούνται αυτή τη στιγμή να επωμιστούν βάρη εντελώς δυσανάλογα ως προς τις πραγματικές δυνατότητές τους. Το ελληνικό κράτος επίσης, δεν καλύπτει κατά προτεραιότητα (όπως είναι υποχρεωμένο) τις ανάγκες του ελληνικού λαού, αλλά επιδίδεται κατά κύριο λόγο στην ικανοποίηση των απαιτήσεων των δανειστών. Ακόμη και βάσει συμβάσεων του ΟΗΕ (λ.χ. σύμβαση της Βιέννης), η Ελλάδα ως Κράτος και ως Κοινωνία δεν είναι υποχρεωμένες να κάνουν εκτελεστές υποχρεώσεις στις οποίες είναι εντελώς αδύνατο να ανταποκριθούν και που τους επιβλήθηκαν κατά τρόπο παράνομο και οριακά βίαιο.

4ον. Διεκδίκηση του κατοχικού δανείου και των πολεμικών επανορθώσεων.

Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι κατοχικές δυνάμεις του Άξονα επέβαλαν στην Ελλάδα να παραχωρήσει αναγκαστικό δάνειο. Για τον ίδιο λόγο, μεταπολεμικά, άλλα κράτη έχουν εξοφληθεί στο ακέραιο. Γιατί όχι η χώρα μου; Ιταλία και Βουλγαρία έχουν ξοφλήσει την Ελλάδα στο δικό τους μερίδιο του δανείου. Γιατί όχι και η Γερμανία; Μείζον ζήτημα υπάρχει ακόμη ανοικτό αναφορικά με τις πολεμικές επανορθώσεις έναντι της Ελλάδας από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

5ον. Ανακήρυξη της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Τιτλοποίηση κερδών από τα μελλοντικά βεβαιωμένα έσοδα από την εκμετάλλευση του πλούτου της Ελλάδας σε κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Προχωράμε σε όλα αυτά σε συνεργασία με μεγάλους ξένους εταίρους, όχι μόνο Ευρωπαίους αλλά και τρίτες χώρες. Εδώ να σημειώσω ότι οι δανειστές μας εμφανίζονται να πιέζουν για επενδύσεις ή αποκρατικοποιήσεις, αλλά όποτε η Ελλάδα ανοίγει τις επαφές και συνεργασίες της προς εταιρείες όπως για παράδειγμα η ρωσική Gazprom, ή η κινεζική Cosco, δημιουργούνται προσκόμματα από ευρωπαϊκά κέντρα, θεσμικά και μη. Επισημαίνω επίσης ότι επί σειρά ετών κάποιοι αποσιωπούσαν τα επιστημονικά ευρήματα για ύπαρξη υδρογονανθράκων, ή και διέψευδαν όπως είχε κάνει ο Γιώργος Παπανδρέου σε μία συνέντευξή του και ξαφνικά εμφανίζουν την Ελλάδα ως χώρα πλούσια σε κοιτάσματα.

6ον. Στοχευμένες αποκρατικοποιήσεις με τα έσοδα να πηγαίνουν στην Ανάπτυξη και στη ρευστότητα στην αγορά.

Μιλώντας για αποκρατικοποιήσεις, σας επισημαίνω ότι το κυβερνητικό μας πρόγραμμα περιέχει ισχυρές θέσεις υπέρ των επενδύσεων και του ιδιωτικού τομέα. Είμαστε όμως ενάντια στο ξεπούλημα. Ειδικά στο ξεπούλημα δημοσίων εταιρειών στρατηγικής σημασίας. Η ιδιωτικοποίηση του νερού για παράδειγμα, είναι μία υπόθεση που έχει ήδη αποδειχθεί λάθος σε πολλά κράτη, ακόμη και ευρωπαϊκά. Και όμως σε ότι αφορά την Ελλάδα, οι δανειστές μας και η κυβέρνηση επιμένουν. Και σε ότι αφορά τα έσοδα από τις κινήσεις του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (του γνωστού ΤΑΙΠΕΔ), αυτά προορίζονται για να πληρώσουν μόνο τους τόκους των δανείων και όχι το κεφάλαιο. Πάνε δηλαδή σε μία μαύρη τρύπα.
Εμείς λέμε τα χρήματα από την αξιοποίηση (και όχι το ξεπούλημα) της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου να πηγαίνουν στην Ανάπτυξη και στην τόνωση της ρευστότητας της αγοράς. Να δοθεί δηλαδή μία ουσιαστική ανάσα στην Οικονομία. Έχουμε μιλήσει επανειλημμένως για ένα νέο σχέδιο Marshall. Να δοθεί μία παράταση στην πληρωμή των οφειλών μας επί του πραγματικού χρέους. Χρειαζόμαστε μία περίοδο χάριτος κάποιων ετών, για να σταθούμε όρθιοι ξανά στα πόδια μας. Και στη συνέχεια, να μπει ρήτρα ανάπτυξης. Κάτι το οποίο γνωρίζει καλά η Γερμανία από το 1953, όταν οι χώρες στις οποίες χρωστούσε της έδωσαν την απαραίτητη περίοδο χάριτος. Ούτως ώστε να μπορέσει στη συνέχεια να πληρώνει τις οφειλές της, μέσα από τα κέρδη που είχε αποκομίσει από την ανάπτυξη και τις επενδύσεις, για τις οποίες και πάλι βοήθησαν τα περισσότερα κράτη.

7ον. Παραγωγική ανασυγκρότηση.

Επιβάλλεται να επαναπατρίσουμε την ελληνόκτητη Ναυτιλία, επενδύοντας στην φιλοπατρία των εφοπλιστών μας, αλλά δίνοντάς τους και θετικά επιχειρηματικά κίνητρα, τα οποία θα κινούνται εντός των ορίων του θεμιτού και του αποδεκτού. Ενίσχυση του Τουρισμού, στη βάση της ισορροπίας ανάμεσα στη σύγχρονη επιχειρηματικότητα και το μοντέλο της πατροπαράδοτης ελληνικής φιλοξενίας, ανάμεσα στις μεγάλες επενδύσεις και την ταυτόχρονη προστασία της μικρομεσαίας επιχείρησης. Ολική Επανεκκίνηση της πρωτογενούς μας παραγωγής, διότι εκεί η Ελλάδα είναι που η Ελλάδα ανέκαθεν είχε και εξακολουθεί να έχει συγκριτικό πλεονέκτημα ως προς την ποιότητα και την αυθεντικότητα των προϊόντων της. Διαμόρφωση ενός σταθερού φορολογικού συστήματος μεγάλου χρονικού ορίζοντα, με χαμηλούς συντελεστές φορολόγησης αντίστοιχους των γειτονικών κρατών και καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, προκειμένου να καταστεί η χώρα μας πόλος έλξης της ξένης επενδυτικότητας.

8ον. Στήριξη του εισοδήματος του νοικοκυριού, της εγχώριας αγοράς και της μικρομεσαίας επιχείρησης.

Αναλυτικότερα:
- Μείωση φορολόγησης φυσικών και νομικών προσώπων, κατάργηση χαρατσιών και φοροεπιδρομών πάνω στα ακίνητα. Και σταδιακή επαναφορά στα μισθολογικά και συνταξιοδοτικά επίπεδα του 2009. Ενισχύοντας τους πολίτες και τα νοικοκυριά, έχουν χρήμα στην τσέπη να καταναλώσουν, παίρνει πάλι μπροστά η εγχώρια αγορά και το κράτος εισπράττει και πάλι φόρους τη στιγμή που σήμερα ισχύει το «ουκ λάβεις παρά του μη έχοντος».
- Μείωση ΦΠΑ ΣΤΟ 5% στα είδη ευρείας λαϊκής κατανάλωσης και στο τουριστικό πακέτο.
- Μεταφορά χρεών οφειλετών του Δημοσίου σε Εθνικό Λογαριασμό με αναστολή ποινικών διώξεων και ρύθμιση εξόφλησης σε 100-240 δόσεις, αναλόγως του ποσού.
- Κούρεμα στα δάνεια υπερχρεωμένων νοικοκυριών και επιχειρήσεων, εξαιρουμένων των περιπτώσεων που οφειλέτες έχουν επάρκεια και δυνατότητες αλλά εκμεταλλεύονται την κρίση και απόδοση φορολογικής και ασφαλιστικής ενημερότητας σε επιχειρήσεις και επαγγελματίες που σήμερα τους έχει κοπεί, προκειμένου να ξαναρχίσουν να λειτουργούν κανονικά.

Με αυτές τις προτάσεις μας, πιστεύουμε ότι όχι μόνο θα βγει η χώρα από το αδιέξοδο, αλλά θα ξαναπάρει εμπρός η Οικονομίας μας, πάνω σε νέες βάσεις και προοπτικές. Χρειαζόμαστε σήμερα μία πραγματική Επανεκκίνηση για μία πραγματική Ανάπτυξη και όχι συνταγές σκληρής λιτότητας που ξεζουμίζουν και εξαθλιώνουν την πραγματική Οικονομία και την Κοινωνία και αποδίδουν ταμειακά πλεονάσματα απλά και μόνο επειδή το κράτος παίρνει τα πάντα από τους πάντες και δεν δίνει σε κανέναν τίποτα.