Κάνε και εσύ ενα κόμμα: μπορείς!

Κάνε και εσύ ενα κόμμα: μπορείς!

Του Ηλία Καραβόλια

Πρωτοφανές για την ελληνική ιστορία.Κόμματα απο παντού.Απο δεξιά,απο αριστερά,απο αποσχίσεις,απο ανένταχτούς.

Πλουραλισμός, υγεία δημοκρατική, πεδίο για συνεργασίες ,εκπροσώπηση αληθινή,έδαφος για πλατιες κοινωνικές συμμαχίες.

Και ξαφνικά αναρωτιέσε: η δήθεν σταθερότητα που πρέπει να επικρατήσει στην χώρα για να έλθουν επενδύσεις και να μην ξαναφοβίσουμε τις αγορές, η δήθεν αποτελεσματικότητα της 4ετούς κοινωνικής θυσίας, είναι άραγε
απατηλές όψεις της πραγματικότητας;

Είναι αυτη η εποχή για πληθωρισμό συμμετοχικού διαγωνισμού στις κάλπες; Και όμως είναι. Επιτέλους η δημοκρατία ξυπνάει απο τον βαθύ λήθαργο της μεταπολίτευσης

.Μπορεί τα άμεσα ζητούμενα να μην θίγονται από τις εξαγγελίες και τα κείμενα των όποιων καλών προθέσεων (από πολίτες όπως η πρωτοβουλία των 58, το Ποτάμι του Στ.Θεοδωράκη και τα μικρά κόμματα της Δεξιάς και της Αριστεράς).

Τουλάχιστον οι φωνές είναι πολλές και διαφορετικές και κάπου θα συγκλίνουν, κάπου θα συναντηθούν.Κάποτε.Όταν η κουλτούρα του συνεταιρίζεσθαι και του συμπράττειν γίνει βιώμα και συνήθεια στον νεοέλληνα.

Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα οταν ιδρύεις κόμμα σε μια εποχή που ο πολίτης έχει χάσει το 60% του διαθέσιμου εισοδήματος του μέσα σε 4 χρόνια και κυρίως βλέπει την περιουσία του, τις σπουδές και τον μόχθο του να απαξιώνονται, ενώ το μέλλον είναι αβέβαιο για αυτόν και τα παιδιά του.

Σίγουρα θέλει να ακούει νέες φωνές και νέο όραμα ,απο το να ακούει αυτούς που ευθύνονται για το χάλι της χώρας ,εδώ και χρόνια, να εμφανίζονται ως σωτήρες του.

Οι εξαγγελίες, τα καλέσματα, οι αγωνίες, οι νέες πολιτικές πρωτοβουλίες είναι θεωρητικά χρήσιμες αν δεν καπηλευθούν από παλιούς και νέους ναυαγούς της πολιτικής.

Σε όλους όσους θέλουν να ιδρύσουν κόμμα, ειτε παρέας εγχείρημα είναι αυτό είτε όχι, έχω να πώ τα εξής:

Αρθρώστε συγκεκριμένες προτάσεις για το πώς μια κυβέρνηση εθνικής συναίνεσης θα πείσει πλούσιους έλληνες να αναπτύξουν πατριωτικό φιλότιμο και να δώσουν δουλειές σε άνεργους, φέρνοντας τα λεφτά τους από το εξωτερικό.

Γράψτε για το πώς μια κυβέρνηση ελληνική θα πείσει το Βερολίνο να μας αναδιαρθρώσει το χρέος και να μην μας δανείζει για αποπληρωμή ομολόγων μέχρι να μας στηρίξουν ώστε να αυξήσουμε ΑΕΠ και παραγωγή.

Αφήστε αυτές τις δήθεν σωτήριες ορθόδοξες αντιλήψεις για κρατικοδίαιτη και μη ανταγωνιστική ελληνική οικονομία, για άνοιγμα επαγγελμάτων, για κενές περιεχομένου μεταρρυθμίσεις.

Μιλήστε συγκεκριμένα, πάρτε θέση: τα όποια έσοδα από αποκρατικοποιήσεις, στα πλαίσια μεταρρυθμίσεων που αναφέρουν οι δανειστές,και το ξεπούλημα κρατικής περιουσίας, σε σημερινά εξευτελιστικές τιμές, θα σημαίνει σήμερα, απασχόληση και ανάπτυξη ή εύκολο κέρδος για ντόπια και ξένα μεγάλα πορτοφόλια;

Είναι άραγε σήμερα αναγκαίο ή επιζήμιο να διώξουμε (με 1,3 εκατομμύρια ανθρώπους στην ανεργία) χιλιάδες κόσμο με σταθερές αποδοχές από το Δημόσιο (κάτι που δεν έγινε όταν έπρεπε);Ή μήπως δεν έχει υπολογιστεί πόσες δόσεις θα χαθούν απο αυτές τις σταθερές αποδοχές ,σε τράπεζες, εφορίες και πόση μειωμένη ζήτηση θα επιφέρει αυτό στην ασθμαίνουσα αγορά;

Πείτε από ποιά κονδύλια και πώς θα σώσουμε τα Πανεπιστήμια.Αφήστε την ομφαλοσκόπηση των καλών προθέσεών σας, και γίνεται χρήσιμοι με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες.

Ζητήστε να μην κόβει η τρόικα από την κυβέρνηση λεφτά από την Υγεία, την Παιδεία, τον Πολιτισμό.

Ζητήστε από την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών να κουρέψει δάνεια οικονομικά αδύνατων ανθρώπων που συνέβαλαν με θυσίες και αυτοί ώστε να σωθούν οι τράπεζες.

Ή μήπως δεν γνωρίζετε ότι οι τράπεζες ανήκουν κατά 90% στους Έλληνες πολίτες;

Στείλτε μια επιστολή στην ΕΚΤ και στο ΔΝΤ και περιγράψετε την κατάσταση στα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης σε ορισμένες περιοχές της χώρας.

Ζητήστε από τους υπερεθνικούς σωτήρες μας συγκεκριμένη αλλαγή πολιτικής στην νομισματική και δημοσιονομική θηλιά που μας πεθαίνει.

Ούτε Μνημονιακοί, ούτε αντι-Μνημονιακοί θα χαρακτηριστείτε.

Και ούτε ενδιαφέρει τον κόσμο αν αυτό που θα ζητήσετε, το αυτονόητο, προέρχεται από κεντροαριστερή ή κεντροδεξιά ιδεολογία.

Κοστολογήστε τις θεωρίες σας. Σταθμίστε κάποια στιγμή την ιδεολογία σας με κοινωνικούς όρους. Με όρους καθημερινότητας.

Αφήστε τις κενές περιεχομένου αναζητήσεις μεταξύ Κέντρου, Αριστεράς και Δεξιάς.

Εκατομμύρια Έλληνες αναζητούν κάθε μέρα άλλες απαντήσεις: στους φόρους, στα λουκέτα, στις απολύσεις, στην διάλυση του κοινωνικού κράτους, στην υποβάθμιση της παιδείας, στο μέλλον των παιδιών τους. Δουλειά ζητάνε οι άνθρωποι. Ούτε δανεικά, ούτε ελεημοσύνη.

Μπορείτε να προτείνετε συγκεκριμένες πολιτικές με τις οποίες μια οποιαδήποτε κυβέρνηση θα πείσει τους «πάνω» της κοινωνίας να δημιουργήσουν απασχόληση για τους «κάτω»;

Αν έχετε άλλες προτάσεις για να κινηθεί η οικονομία, το εμπόριο, να χρηματοδοτηθεί η Υγεία, η Παιδεία, ο Πολιτισμός, ας είναι ευπρόσδεκτες.

Θα τις συνυπογράψει μεγάλο μέρος της κοινωνίας, αν είναι ρεαλιστικές και εφικτές….

Όσο κυνική και αν ακούγετε η λέξη «κοστολόγηση», όσο τεχνοκρατικό και αν σας φαίνεται το ζητούμενο της εποχής, τόσο περισσότερο πείθομαι ότι περισσεύει η λαγνεία για τα θεωρητικά ευχολόγια και τις πολιτικές αμπελοφιλοσοφίες. Και το λέω ως γνώστης του θεωρητικού κεϋνσιανού μοντέλου, ως πολέμιος τόσο του νεοφιλελεύθερου όσο και του ακραίου κρατικίστικου παραγωγικού μοντέλου. Πέθαναν αυτές οι ταμπέλες. Οι ετικέτες της πολιτικής διαχείρισης στην κρίση είναι διαφορετικές από αυτές σε καιρό ευμάρειας.Και θα αργήσουμε πολύ να
μπούμε σε νέα περίοδο ευμάρειας.

Επίδοξοι ιδρυτές κόμματων, μην ξεχνάτε το μέγα ζητούμενο της εποχής: πώς οι έχοντες χρήμα θα πεισθούν να ανοίξουν δουλειές ώστε να δουλέψει η ελληνική νεολαία….