Πόσοι νεκροί ακόμα;

Πόσοι νεκροί ακόμα;

ΠΟΣΑ σπίτια θα κλείσετε;
ΠΟΣΕΣ οικογένειες θα ξεκληριστούν;

Λέγανε παλιά, ότι «ήταν η κακιά η ώρα» η αιτία για τον χαμό κάποιου.
Μόνο που δεν πήγαινε το μυαλό κανενός ότι η κακιά ώρα στα χρόνια μας θα έχει πρόσωπο, θα έχει ΟΝΟΜΑ και ΙΔΙΟΤΗΤΑ.
Η κακιά ώρα λοιπόν στα χρόνια μας, στην Ελλάδα του 1940 (γιατί σε αυτά τα χρόνια ζούμε) λέγεται ΠΟΛΙΤΙΚΗ.

Η πολιτική, και οι πολιτικοί.

Η «πολύχρωμη παρέα» που έφερε τη χώρα στον γκρεμό, η «πολύχρωμη παρέα» που έκανε τους έλληνες να περάσουν...

κάθε όριο εξαθλίωσης.

Η «πολύχρωμη παρέα» (μπλε, κίτρινη, πράσινη, κλπ) που είναι ΕΝΟΧΗ για τις αυτοκτονίες του κοσμάκη, που είναι ΕΝΟΧΗ για τα τρία αγγελούδια της Καβάλας, αλλά και για τους πέντε νέους της Λάρισας, και για όσους ακόμα ακολουθησουν.

Από τη στιγμή που έγινε γνωστή η τραγωδία με τους πέντε φοιτητές, ο κόσμος αναθεματίζει την κυβέρνηση, τους πολιτικούς γενικότερα.

Από τη μεριά της η κυβέρνηση συνεχίζει το βιολί της, συνεχίζει να απειλεί με φυλακίσεις εκείνους που χρωστούν!

ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΟΥΝ.

ΑΣ ΠΑΡΟΥΝ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΦΥΛΑΚΙΣΟΥΝ ΚΟΣΜΟ.

Το ερώτημα είναι, ΠΟΙΟΣ θα κλείσει ΟΛΟΥΣ εκείνους στη φυλακή, όλους τους πολιτικούς.

Δυο νέοι χάθηκαν και τρεις χαροπαλεύουν γιατί η κυβέρνηση με τα «μέτρα» που πήρε και την αύξηση στο πετρέλαιο, αλλά και πολλά ακόμα, οδήγησε Όχι μόνο τα παιδιά αυτά, αλλά και τους περισσότερους Έλληνες να προσπαθούν να ζεσταθούν με ότι ναναι.

Μας ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΑΝ σε θάνατο και δεν το πήραμε χαμπάρι, γι αυτό και έγραψα σε προηγούμενα άρθρα ότι τα μέτρα που συνεχώς παίρνουν είναι μέτρα για τις «κάσες» μας.

Μας καταδίκασαν σε θάνατο από το κρύο, γιατί δεν μπορούμε να αγοράσουμε πετρέλαιο και οι περισσότεροι δεν έχουμε να πληρώσουμε ούτε και το ηλεκτρικό για να ζεσταθούμε.

Μας καταδίκασαν σε θάνατο βάζοντας χέρι στα φάρμακα και στην υγεία.

Μας σκοτώνουν καθημερινά, και εμείς τι κάνουμε;

ΤΙΠΟΤΑ.

Τους αφήνουμε να μας κάνουν κι άλλα.

Ε ΟΧΙ. ΦΤΑΝΕΙ.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΗΚΩΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΟΝΙΑΔΕΣ .

Ο κόσμος πεθαίνει εξαιτίας τους και εκείνοι για το μόνο που νοιάζονται είναι ο εαυτούλης τους, ο μισθός, και η καρέκλα τους.

Ήρθε η ώρα, με αυτή την καρέκλα να τους πετάξουμε στον λάκκο που έσκαψαν για εμάς.

 Βασίλης Τσούγκαρης (tsougarisgnomi@gmail.com)