Βασίλης Παπαγγέλης (AΦΙΕΡΩΜΑ)
Ο είναι Έλληνας παλαίμαχος ποδοσφαιριστής, γεννημένος στις 30 Ιουλίου 1959.
Αγωνιζόταν στη θέση του αμυντικού. Προερχόμενος από την ερασιτεχνική ομάδα του ΠΑΣ Γιάννινα προωθήθηκε στη μεγάλη ομάδα το 1978.
Το 1984 μεταγράφηκε στον Ολυμπιακό κάνοντας χρήση της πενταετίας. Στον Ολυμπιακό αγωνίστηκε για τρία χρόνια και το 1987 κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδας ενώ το 1986 είχε αγωνιστεί στον τελικό του Κυπέλλου χωρίς ωστόσο να το κατακτήσει.
Το ίδιο έτος επέστρεψε στην ομάδα του ΠΑΣ έως τον Δεκέμβριο του 1991, κατόπιν αγωνίστηκε για ενάμιση χρόνο στην Κέρκυρα και για έναν χρόνο στην Ναύπακτο. Αποσύρθηκε το 1994, μετά από 20 χρόνια ποδοσφαίρου εκ των οποίων 12 στον ΠΑΣ Γιάννινα και 3 στον Ερασιτέχνη ΠΑΣ.
Το 1977 αγωνίστηκε με την Εθνική ερασιτεχνική ομάδα ποδοσφαίρου Ελλάδας στο Κύπελλο Ερασιτεχνών ΟΥΕΦΑ στους αγώνες της προκριματικής φάσης με Ιταλία και Αυστρία και το 1979 με την Ολυμπιακής Εθνικής ομάδας σε 2 αγώνες του προολυμπιακού τουρνουά για την Ολυμπιάδα 1980.
Το 1983 μετείχε με την Εθνική μεσογειακή ομάδα ποδοσφαίρου Ελλάδας στους Μεσογειακούς αγώνες στην Καζαμπλάνκα και στην ολυμπιακή ομάδα στο προολυμπιακό τουρνουά.
Βασίλης Παπαγγέλης: "Με σωστό σχεδιασμό να δημιουργήσουμε έναν μεγάλο ΠΑΣ Γιάννινα"
Σάββατο, 02 Δεκέμβριος 2006 00:52
Ο Βασίλης Παπαγγέλης είναι ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που έβγαλε η ομάδα μας. Έκανε τα πρώτα του βήματα στους ερασιτέχνες του ΠΑΣ Γιάννινα και στην συνέχεια μεταπήδησε στην πρώτη ομάδα, στην οποία σύντομα έγινε βασικός και έφθασε ως παίκτης του ΠΑΣ Γιάννινα στα «πρόθυρα» της Εθνικής Ανδρών….
Εκτός όμως από την σπουδαία ποδοσφαιρική του πορεία στην ομάδα μας, ο Βασίλης Παπαγγέλης παρέμεινε στην διάθεση του ΠΑΣ και μετά το τέλος της καριέρας του ως ποδοσφαιριστής και την υπηρετεί από διάφορα πόστα.
Μάλιστα από το καλοκαίρι του 2005 ανέλαβε προπονητής στον Ερασιτέχνη ΠΑΣ και σίγουρα αποτελεί για τους νεαρούς ποδοσφαιριστές του ένα καλό πρότυπο.
Με την ευκαιρία λοιπόν των εορταστικών εκδηλώσεων για την συμπλήρωση των 40 χρόνων λειτουργίας της ομάδος μας, σύνδεσμος μας συνομίλησε με τον Β. Παπαγγέλη:
BV: Πώς ξεκίνησες το ποδόσφαιρο, ποια ήταν η πορεία σου μέχρι τον ΠΑΣ Γιάννινα και πότε ήρθες στην ομάδα μας ;
ΒΠ: Ξεκίνησα από τον Ερασιτέχνη ΠΑΣ Γιάννινα το 1974. Στη συνέχεια προωθήθηκα στη μεγάλη ομάδα την περίοδο 1977-78.
BV: Εκείνη την εποχή μια σειρά από σπουδαίους παίκτες (ταλέντα) ήρθαν στην ομάδα μας. Ήταν τυχαίο ή αποτέλεσμα «δουλειάς»;
ΒΠ: Συνδυασμός και των δύο. Τα ταλέντα ήρθαν γιατί ήταν καλοί παίχτες αλλά έπαιξαν στην ομάδα γιατί δούλεψαν πάρα πολύ, υπήρχαν καλοί συμπαίχτες και υπήρχε ένας εξαίρετος προπονητής ο Αντώνης ο Γεωργιάδης, που δούλεψε πάρα πολύ με τους νέους παίχτες. Επίσης πιστεύω ότι η φιλοσοφία της τότε διοίκησης βοήθησε στον τομέα αυτό.
BV: Πόσο εύκολο ήταν για σας τους νέους να ενταχθείτε στον «Άγιαξ της Ηπείρου»; Υπήρχε βοήθεια από τους παλιότερους παίκτες;
ΒΠ: Εύκολο δεν ήταν, αλλά ούτε και πάρα πολύ δύσκολο. Δουλέψαμε πολύ και υπήρχε μεγάλη βοήθεια από τους παλιούς παίχτες και ιδιαίτερα τους Αργεντινούς. Γενικά το κλίμα στην ομάδα ήταν πάρα πολύ καλό και οι παλιοί παίχτες αγκάλιαζαν τους νέους όταν έβλεπαν ότι προσπαθούσαν.
BV: Ποιο ήταν το πιο έντονο στιγμιότυπο που έχεις από τις πρώτες σου «μέρες» στην ομάδα μας;
ΒΠ: Η γενιά η δική μου μεγάλωσε με τους Αργεντινούς. Και το πιο έντονο συναίσθημα ήταν ο κόσμος που μαζευότανε στις προπονήσεις και φυσικά σε κάθε παιχνίδι της ομάδας. Όνειρο κάθε νέου ποδοσφαιριστή τότε ήταν να «περάσει» από τον ΠΑΣ Γιάννινα. Αρκετοί το κατάφεραν, αρκετοί όχι.
BV: Η ομάδα έφθασε να είναι η πρώτη επαρχιακή δύναμη. Ήταν ένα τυχαίο γεγονός;
ΒΠ: Δεν ήταν καθόλου τυχαίο. Υπήρχε ένας κορμός από τους Αργεντινούς και αρκετοί καλοί Έλληνες παίχτες και βασικός παράγοντας ήταν ο προπονητής της ομάδας ο Αντώνης ο Γεωργιάδης. Εάν στην διοίκηση της ομάδας τότε υπήρχε κάποιος μεγάλος οικονομικός παράγων η ομάδα θα μπορούσε να πάρει ακόμα και πρωτάθλημα.
BV: Από το ‘81 και μετά άρχισε μια φθίνουσα πορεία για την ομάδα μας, γιατί συνέβη αυτό;
ΒΠ: Άρχισαν να αποχωρούν οι Αργεντινοί και δεν υπήρξε σχεδιασμός σε βάθος για την μετέπειτα εποχή. Την εποχή εκείνη που θα μπορούσε κάποιος να δημιουργήσει αθλητικές εγκαταστάσεις και υποδομές για το μέλλον, δεν έγινε απολύτως τίποτα.
BV: Τι πήγε στραβά και το 1983-84 φθάσαμε στα μπαράζ;
ΒΠ: Κάναμε έναν πολύ άσχημο πρώτο γύρο και πήραμε 6 βαθμούς και έναν πολύ καλό δεύτερο γύρο και πήραμε 17 βαθμούς. Αλλάξαμε 3 προπονητές και είχαν φύγει το καλοκαίρι κάποιοι παίχτες που ήταν σημαντικοί για την ομάδα. Όπως ανέφερα και παραπάνω, ο σχεδιασμός δεν ήταν σωστός.
BV: Και φτάνουμε στο μπαράζ.. Πόσο καθαρό ήταν; Έχουν δίκιο οι φίλαθλοι που αμφιβάλουν;
ΒΠ: Για τον πολύ τον κόσμο δεν ήταν καθαρό. Και επειδή μπλέχτηκε και το όνομα μου σε διάφορα σενάρια έχω να πω ότι οι φίλαθλοι ακόμα και σήμερα δεν γνωρίζουν όλα τα δεδομένα του «παιχνιδιού», γιατί η ενημέρωση που είχαν από τους «δημοσιογράφους» ήταν μονόπλευρη και κατευθυνόμενη εναντίον των ποδοσφαιριστών. Προσωπικά σε ότι με αφορά, ήμουν ο μόνος που έφθασα την υπόθεση μέχρι τις δικαστικές αίθουσες και εκεί ακούστηκαν πράγματα τα οποία οι φίλαθλοι δεν ήξεραν. Να μην ξεχνάει ο κόσμος ότι το παιχνίδι το χάσαμε στην παράταση και πιστεύω ότι οι ποδοσφαιριστές της ομάδας έκαναν το καθήκον τους.
BV: Το καλοκαίρι του 1984 πήγες στον Ολυμπιακό και έφθασες στα πρόθυρα της Εθνικής. Ένιωσες δικαιωμένος για τις προσπάθειες που έκανες;
ΒΠ: Ο Ολυμπιακός με είχε ζητήσει ένα χρόνο πριν, το 1983 το καλοκαίρι, και δεν με έδωσαν με μεταγραφή. Την επόμενη χρονιά έφυγα με τη χρήση της πενταετίας που ίσχυε τότε. Σαφώς, όταν πηγαίνεις σε μία «μεγάλη» ομάδα νιώθεις δικαιωμένος ή ακόμα και τυχερός για τις προσπάθειες που έχεις κάνει.
BV: Ποιους τίτλους κατέκτησες με τον Ολυμπιακό και ποιες οι διαφορές της ομάδος του Πειραιά με τον τότε ΠΑΣ Γιάννινα;
ΒΠ: Πήρα ένα πρωτάθλημα Ελλάδος το 1987. Οι διαφορές των δυο ομάδων ήταν μεγάλες στο θέμα της οργάνωσης αλλά ακόμη και στο θέμα των υποδομών. Οι συνθήκες ήταν καλύτερες για έναν ποδοσφαιριστή.
BV: Εσύ που είδες πως λειτουργούσε ο Ολυμπιακός, τι νομίζεις πως έφταιξε και η καλή εποχή της ομάδος μας δεν συνδυάσθηκε με κάποιον τίτλο. Τι έλειπε από τον τότε «Άγιαξ της Ηπείρου»;
ΒΠ: Οι υποδομές, οι εγκαταστάσεις και η απουσία ενός μεγάλου οικονομικού παράγοντα. Στον Ολυμπιακό δεν υπήρχαν οικονομικά προβλήματα και οι ποδοσφαιριστές σκέφτονταν μόνο το ποδόσφαιρο. Ένιωθαν μια σιγουριά αλλά υπήρχε και μεγαλύτερη πίεση από τις άλλες ομάδες.
BV: Μετά από 3 χρόνια επέστρεψες στον ΠΑΣ, τι κατάσταση συνάντησες ;
ΒΠ: Υπήρχε μία καλή ομάδα που μπορούσε να πάρει το πρωτάθλημα στην Β’ Εθνική το 1988, αλλά υπήρξε η ιστορία της Καβάλας. Φυσικά δεν μπορούμε να συγκρίνουμε καμία από τις μετέπειτα ομάδες με την παλιά, ήταν μεγάλες οι διαφορές. Τα πράγματα παρέμειναν ως είχαν. Δεν υπήρξε καμία πρόοδος στο θέμα των υποδομών, όλοι βλέπανε μόνο το παρόν και κανένας από τη διοίκηση δεν «έβλεπε» σε βάθος χρόνου.
BV: Παρόλο που υπήρχε η «αναλαμπή» του 1990-91 (επιστροφή στην Α΄ εθνική) η ομάδα μας έδειξε να πάει από το κακό στο χειρότερο. Τι έφταιγε;
ΒΠ: Όπως είπαμε και πριν δεν υπήρχε «βάθος» στην ομάδα και υποδομές. Γινόταν συνεχείς αλλαγές προπονητών και πολλές μεταγραφές κάθε χρόνο. Στόχος κάθε χρονιά ήταν η άνοδος, χωρίς όμως να υπάρχουν οι βάσεις στην ομάδα. Ως ένα σημείο το ήθελαν και οι φίλαθλοι αυτό. Δεν υπήρχε υπομονή. Κάτι πήγε να γίνει την περίοδο 1995-96 με προπονητή τον Τσανλάιντερ που η ομάδα είχε 10 Γιαννιώτες στην ενδεκάδα, αλλά μετά την φυγή του και τα συνεχιζόμενα οικονομικά προβλήματα που υπήρχαν, ήρθε τον επόμενο χρόνο ο υποβιβασμός στη Γ’ Εθνική.
BV: Το 1991 έφυγες από τον ΠΑΣ και μετά από "λίγο" καιρό πήρες την απόφαση να σταματήσεις. Πόσο δύσκολο ήταν;
ΒΠ: Το Δεκέμβριο του 1991 έφυγα από την ομάδα και πήγα για ενάμιση χρόνο στην Κέρκυρα και για ένα χρόνο στην Ναύπακτο. Σταμάτησα οριστικά το 1994, μετά από 20 χρόνια ποδοσφαίρου εκ των οποίων 12 στον ΠΑΣ Γιάννινα, 3 στον Ερασιτέχνη ΠΑΣ, 3 στον Ολυμπιακό και άλλα 3 σχεδόν σε Κέρκυρα και Ναύπακτο. Στα χρόνια αυτά υπήρξα διεθνής με 35 περίπου συμμετοχές με τη φανέλα των Νέων, των Ελπίδων και της Ολυμπιακής Ομάδας, ενώ είχα κληθεί και στην Ανδρών, χωρίς όμως να αγωνιστώ σε κάποιο παιχνίδι. Ήμουν ήδη 35 ετών και ένοιωσα πως ήρθε η ώρα να σταματήσω. Αμέσως μετά έγινα βοηθός προπονητή επί Τσανλάιντερ και μπορώ να πω ότι ήταν αρκετά πιο εύκολο να το ξεπεράσω.
Αρχηγός με την φανέλα της Ολυμπιακής Εθνικής ομάδος, σε αγώνα στο Εθνικό μας στάδιο με την Ιταλία το 1978.
BV: Ποια ήταν η καλύτερη ανάμνηση που έχεις ως ποδοσφαιριστής από την ομάδα μας και ποια η χειρότερη;
ΒΠ: Η καλύτερη ανάμνηση είναι το πρώτο μου παιχνίδι ως βασικός με τη φανέλα του ΠΑΣ σε ένα παιχνίδι με την ΑΕΚ. Η χειρότερη αναμφισβήτητα το μπαράζ στη Λάρισα και όσα επακολούθησαν.
BV: Τι έκανες μετά τον ΠΑΣ;
ΒΠ: Ξεκίνησα, όπως είπαμε, σαν βοηθός του Τσανλάιντερ την περίοδο 1995-96 και την επόμενη χρονιά πήγα στη Σχολή Προπονητών και πήρα το Δίπλωμα. Από το 1984 είμαι αστυνομικός. Ως προπονητής έχω δουλέψει στα Μάρμαρα, στο Μέτσοβο, στο Ροδοτόπι και τώρα στον Ερασιτέχνη ΠΑΣ Γιάννινα.
BV: Την ομάδα μας, κατά καιρούς, την βοήθησες από διάφορα πόστα. Κάνε μας μια αναδρομή.
ΒΠ: Υπήρξα βοηθός προπονητή την περίοδο 1995-96. Επανήλθα ως «σκάουτερ» και γενικός αρχηγός για 2 χρόνια (2001-2003) και πλέον είμαι προπονητής του Ερασιτέχνη ΠΑΣ Γιάννινα.
BV: Από το 2005, λοιπόν, ανέλαβες προπονητής της ομάδος των Νέων του Ερασιτέχνη ΠΑΣ. Μίλησε μας για αυτήν την προσπάθεια που γίνεται..
ΒΠ: Από την Άνοιξη του 2005 είχαμε μιλήσει με τον πρόεδρο του Ερασιτέχνη τον κύριο Τσάγκα για πιθανή συνεργασία. Αφού θέσαμε τους στόχους πάνω στους οποίους θα δουλέψουμε, προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε μία ομάδα με παιδιά ηλικίας 15-18 ετών. Το 2005 δεν υπήρχε πρωτάθλημα Νέων Γ’ Εθνικής και θα υπήρχε πολύ μεγάλο πρόβλημα αν δεν συμμετείχαμε σε κάποιο πρωτάθλημα. Μετά από ενέργειες του κ. Τσάγκα και τη βοήθεια του κ. Κούγια καταφέραμε να αγωνιστούμε στο πρωτάθλημα Νέων της Β’ Εθνικής στη θέση της Καστοριάς που δεν κατέβασε ομάδα. Είχαμε την πιο νεανική ομάδα, καθώς αποτελείτο κυρίως από παίχτες 15-16 ετών και κάποιους παίχτες λίγο μεγαλύτερους. Κάναμε ένα μέτριο πρώτο γύρο και έναν πολύ καλό δεύτερο.
Φέτος το καλοκαίρι ήρθαν στην ομάδα 10 παιδιά ηλικίας 15 ετών από διάφορες ομάδες της περιοχής και μαζί με τα παιδιά από την Ακαδημία του ΠΑΣ Γιάννινα φτιάχνουμε μια καινούρια ομάδα για τα επόμενα 3 χρόνια. Τα παιδιά αυτά δουλεύουν και παίρνουν εμπειρίες και χρόνο συμμετοχής αυτή τη χρονιά, ώστε τη επόμενη να έχουμε περισσότερες προσδοκίες. Το μόνο πρόβλημα που έχουμε είναι ότι θα δώσουμε λίγα παιχνίδια επειδή συμμετέχουμε στο Βόρειο όμιλο, στον οποίο συμμετέχουν μόνο 6 ομάδες.
BV: Υπάρχουν ταλέντα στους Νέους;
ΒΠ: Υπάρχουν κάποιοι παίχτες με πολύ καλά στοιχεία και ταλέντο και πιστεύω μέσα από πολύ δουλειά θα έρθουν αποτελέσματα. Επίσης δημιουργούμε κάποιες εγκαταστάσεις στο Σταυράκι και πιστεύω ότι από το επόμενο καλοκαίρι θα έχουμε τρία γήπεδα με χόρτο. Αυτό θα βοηθήσει αρκετά τους Νέους μας.
BV: Ως ένας ποδοσφαιριστής που ξεκίνησε από τους Νέους, έκανες σπουδαία καριέρα με την ομάδα μας και πήρες τίτλους με τον Ολυμπιακό, τι θα συμβούλευες του μικρούς του ΠΑΣ;
ΒΠ: Να ακούνε τους προπονητές τους και να δουλεύουν σκληρά στο γήπεδο. Μόνο με την δουλειά θα κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα. Να έχουν υπομονή και επιμονή και να προσπαθούν συνεχώς για να πετύχουν τους στόχους τους. Μόνο μέσα από τη δουλειά και την καθημερινή βελτίωση θα έχουν αποτελέσματα. Στην ηλικία των 15-18 ετών οι παίχτες παίρνουν τις βάσεις για την υπόλοιπη ποδοσφαιρική τους καριέρα και έχουν μεγάλες αλλαγές μέρα με τη μέρα.
BV: Εσύ, ως νέος ποδοσφαιριστής, ένιωσες απογοητευμένος από τυχόν «αδικίες»; Πώς αντιδρούσες και τι θα συμβούλευες τους νεαρούς επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, που ίσως στην καριέρα τους συναντήσουν τέτοιες καταστάσεις.
ΒΠ: Δεν υπάρχει ποδοσφαιριστής που να μην ένιωσε αδικημένος ή απογοητευμένος. Για να είναι κάποιος επαγγελματίας πρέπει να δείξει ότι αξίζει να είναι. Άρα χρειάζεται να προσπαθήσουν περισσότερο για να αποδείξουν στον προπονητή και τους φιλάθλους, όταν τους δοθεί η ευκαιρία ότι αξίζουν να παίζουν στην ομάδα. Αν εγκαταλείψουν την προσπάθεια και απογοητευθούν μόνο αυτοί θα χάσουν. Όπως αναφέρει και ένα ρητό: « Ο χρυσός 150 χρόνια να τον θάψεις στο χώμα, χρυσός θα παραμείνει». Όσο και να σε «αδικεί» ένας προπονητής, θα έρθει στιγμή που αν αξίζεις θα παίξεις.
BV: Ποια η συνεργασία σου με τους ανθρώπους της ΠΑΕ, παρακολουθούν τους νέους;
ΒΠ: Στον 1,5 χρόνο που είμαι προπονητής στην ομάδα είχα πάντα καλή συνεργασία με τον εκάστοτε προπονητή του ΠΑΣ Γιάννινα. Με τον Νίκο Αναστόπουλο συμφωνήσαμε να γίνεται κάθε 20-25 μέρες ένα φιλικό των Νέων με τη μεγάλη ομάδα. Θα ήταν καλύτερο βέβαια να συμμετείχαν κάποιοι ποδοσφαιριστές στις προπονήσεις της μεγάλης ομάδας, αλλά γνωρίζω ότι, λόγω πρωταθλητισμού, αυτό είναι δύσκολο.
Φωτογραφικό στιγμιότυπο από την θητεία του στον Ολυμπιακό, με συμπαίκτη του τον Νίκο Αναστόπουλο.
BV: Η ΠΑΕ ΠΑΣ Γιάννινα δεν δείχνει ικανή να «παράγει» ποδοσφαιριστές. Τι πιστεύεις ότι πρέπει να διορθωθεί;
ΒΠ: Τώρα δημιουργούμε τις υποδομές και τις προϋποθέσεις για να γίνει κάτι τέτοιο. Ο ΠΑΣ Γιάννινα πάντα «έβγαζε» παίχτες και πιστεύω ότι μετά από 3-4 χρόνια θα φανούν τα αποτελέσματα της δουλειάς μας. Βέβαια για να γίνει αυτό θα πρέπει να υπάρχει και η βούληση από την ΠΑΕ να σχεδιάσει ένα πλάνο για την ανάδειξη των νεαρών ποδοσφαιριστών.
BV: Φέτος συμπληρώνονται 40 χρόνια από την ίδρυση της ομάδος μας. Μια ευχή , ένα σχόλιο…
ΒΠ: Εύχομαι να δούμε την ομάδα μας στη Σούπερ Λίγκα για πολλά χρόνια και να μην γίνουν τα λάθη του παρελθόντος. Με σωστό σχεδιασμό να δημιουργήσουμε έναν μεγάλο ΠΑΣ Γιάννινα που δεν θα έχει τίποτα να ζηλέψει από τις «μεγάλες» ομάδες. Βασική προϋπόθεση είναι η παραχώρηση του Εθνικού Σταδίου στον ΠΑΣ Γιάννινα και η ανακαίνιση του.
BV: Τελειώνοντας, ένα μήνυμα που θα ήθελες να στείλεις στους φιλάθλους μας.
ΒΠ: Να γεμίζουν σε κάθε αγώνα το γήπεδο, να αγαπούν την ομάδα μας όπως όλα αυτά τα 40 χρόνια και να δημιουργούν την ξεχωριστή ατμόσφαιρα στις κερκίδες όπως μόνο αυτοί ξέρουν. Να χειροκροτούν τους ποδοσφαιριστές μας και στις νίκες και στις ήττες, να χειροκροτούν την αντίπαλη ομάδα, να προσκαλούμε τους αντιπάλους να έρχονται στην πόλη μας για να νιώθουν από κοντά τον ποδοσφαιρικό πολιτισμό μας και να συμπληρωθεί η ρήση «Γιάννινα πρώτα στ’ άρματα στα γρόσια και στα γράμματα» με τη φράση «πρώτα και στο ποδόσφαιρο».
Πανηγυρίζοντας με τον τότε συμπαίκτη του Ν. Κοκότοβιτς το γκολ που πέτυχε εναντίον της Δόξας Δράμας, την περίοδο 1982-83.
Ο είναι Έλληνας παλαίμαχος ποδοσφαιριστής, γεννημένος στις 30 Ιουλίου 1959.
Αγωνιζόταν στη θέση του αμυντικού. Προερχόμενος από την ερασιτεχνική ομάδα του ΠΑΣ Γιάννινα προωθήθηκε στη μεγάλη ομάδα το 1978.
Το 1984 μεταγράφηκε στον Ολυμπιακό κάνοντας χρήση της πενταετίας. Στον Ολυμπιακό αγωνίστηκε για τρία χρόνια και το 1987 κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδας ενώ το 1986 είχε αγωνιστεί στον τελικό του Κυπέλλου χωρίς ωστόσο να το κατακτήσει.
Το ίδιο έτος επέστρεψε στην ομάδα του ΠΑΣ έως τον Δεκέμβριο του 1991, κατόπιν αγωνίστηκε για ενάμιση χρόνο στην Κέρκυρα και για έναν χρόνο στην Ναύπακτο. Αποσύρθηκε το 1994, μετά από 20 χρόνια ποδοσφαίρου εκ των οποίων 12 στον ΠΑΣ Γιάννινα και 3 στον Ερασιτέχνη ΠΑΣ.
Το 1977 αγωνίστηκε με την Εθνική ερασιτεχνική ομάδα ποδοσφαίρου Ελλάδας στο Κύπελλο Ερασιτεχνών ΟΥΕΦΑ στους αγώνες της προκριματικής φάσης με Ιταλία και Αυστρία και το 1979 με την Ολυμπιακής Εθνικής ομάδας σε 2 αγώνες του προολυμπιακού τουρνουά για την Ολυμπιάδα 1980.
Το 1983 μετείχε με την Εθνική μεσογειακή ομάδα ποδοσφαίρου Ελλάδας στους Μεσογειακούς αγώνες στην Καζαμπλάνκα και στην ολυμπιακή ομάδα στο προολυμπιακό τουρνουά.
Βασίλης Παπαγγέλης: "Με σωστό σχεδιασμό να δημιουργήσουμε έναν μεγάλο ΠΑΣ Γιάννινα"
Σάββατο, 02 Δεκέμβριος 2006 00:52
Ο Βασίλης Παπαγγέλης είναι ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που έβγαλε η ομάδα μας. Έκανε τα πρώτα του βήματα στους ερασιτέχνες του ΠΑΣ Γιάννινα και στην συνέχεια μεταπήδησε στην πρώτη ομάδα, στην οποία σύντομα έγινε βασικός και έφθασε ως παίκτης του ΠΑΣ Γιάννινα στα «πρόθυρα» της Εθνικής Ανδρών….Εκτός όμως από την σπουδαία ποδοσφαιρική του πορεία στην ομάδα μας, ο Βασίλης Παπαγγέλης παρέμεινε στην διάθεση του ΠΑΣ και μετά το τέλος της καριέρας του ως ποδοσφαιριστής και την υπηρετεί από διάφορα πόστα.
Μάλιστα από το καλοκαίρι του 2005 ανέλαβε προπονητής στον Ερασιτέχνη ΠΑΣ και σίγουρα αποτελεί για τους νεαρούς ποδοσφαιριστές του ένα καλό πρότυπο.
Με την ευκαιρία λοιπόν των εορταστικών εκδηλώσεων για την συμπλήρωση των 40 χρόνων λειτουργίας της ομάδος μας, σύνδεσμος μας συνομίλησε με τον Β. Παπαγγέλη:
BV: Πώς ξεκίνησες το ποδόσφαιρο, ποια ήταν η πορεία σου μέχρι τον ΠΑΣ Γιάννινα και πότε ήρθες στην ομάδα μας ;
ΒΠ: Ξεκίνησα από τον Ερασιτέχνη ΠΑΣ Γιάννινα το 1974. Στη συνέχεια προωθήθηκα στη μεγάλη ομάδα την περίοδο 1977-78.
BV: Εκείνη την εποχή μια σειρά από σπουδαίους παίκτες (ταλέντα) ήρθαν στην ομάδα μας. Ήταν τυχαίο ή αποτέλεσμα «δουλειάς»;
ΒΠ: Συνδυασμός και των δύο. Τα ταλέντα ήρθαν γιατί ήταν καλοί παίχτες αλλά έπαιξαν στην ομάδα γιατί δούλεψαν πάρα πολύ, υπήρχαν καλοί συμπαίχτες και υπήρχε ένας εξαίρετος προπονητής ο Αντώνης ο Γεωργιάδης, που δούλεψε πάρα πολύ με τους νέους παίχτες. Επίσης πιστεύω ότι η φιλοσοφία της τότε διοίκησης βοήθησε στον τομέα αυτό.
BV: Πόσο εύκολο ήταν για σας τους νέους να ενταχθείτε στον «Άγιαξ της Ηπείρου»; Υπήρχε βοήθεια από τους παλιότερους παίκτες;
ΒΠ: Εύκολο δεν ήταν, αλλά ούτε και πάρα πολύ δύσκολο. Δουλέψαμε πολύ και υπήρχε μεγάλη βοήθεια από τους παλιούς παίχτες και ιδιαίτερα τους Αργεντινούς. Γενικά το κλίμα στην ομάδα ήταν πάρα πολύ καλό και οι παλιοί παίχτες αγκάλιαζαν τους νέους όταν έβλεπαν ότι προσπαθούσαν.
BV: Ποιο ήταν το πιο έντονο στιγμιότυπο που έχεις από τις πρώτες σου «μέρες» στην ομάδα μας;
ΒΠ: Η γενιά η δική μου μεγάλωσε με τους Αργεντινούς. Και το πιο έντονο συναίσθημα ήταν ο κόσμος που μαζευότανε στις προπονήσεις και φυσικά σε κάθε παιχνίδι της ομάδας. Όνειρο κάθε νέου ποδοσφαιριστή τότε ήταν να «περάσει» από τον ΠΑΣ Γιάννινα. Αρκετοί το κατάφεραν, αρκετοί όχι.
BV: Η ομάδα έφθασε να είναι η πρώτη επαρχιακή δύναμη. Ήταν ένα τυχαίο γεγονός;
ΒΠ: Δεν ήταν καθόλου τυχαίο. Υπήρχε ένας κορμός από τους Αργεντινούς και αρκετοί καλοί Έλληνες παίχτες και βασικός παράγοντας ήταν ο προπονητής της ομάδας ο Αντώνης ο Γεωργιάδης. Εάν στην διοίκηση της ομάδας τότε υπήρχε κάποιος μεγάλος οικονομικός παράγων η ομάδα θα μπορούσε να πάρει ακόμα και πρωτάθλημα.
BV: Από το ‘81 και μετά άρχισε μια φθίνουσα πορεία για την ομάδα μας, γιατί συνέβη αυτό;
ΒΠ: Άρχισαν να αποχωρούν οι Αργεντινοί και δεν υπήρξε σχεδιασμός σε βάθος για την μετέπειτα εποχή. Την εποχή εκείνη που θα μπορούσε κάποιος να δημιουργήσει αθλητικές εγκαταστάσεις και υποδομές για το μέλλον, δεν έγινε απολύτως τίποτα.
BV: Τι πήγε στραβά και το 1983-84 φθάσαμε στα μπαράζ;
ΒΠ: Κάναμε έναν πολύ άσχημο πρώτο γύρο και πήραμε 6 βαθμούς και έναν πολύ καλό δεύτερο γύρο και πήραμε 17 βαθμούς. Αλλάξαμε 3 προπονητές και είχαν φύγει το καλοκαίρι κάποιοι παίχτες που ήταν σημαντικοί για την ομάδα. Όπως ανέφερα και παραπάνω, ο σχεδιασμός δεν ήταν σωστός.
BV: Και φτάνουμε στο μπαράζ.. Πόσο καθαρό ήταν; Έχουν δίκιο οι φίλαθλοι που αμφιβάλουν;
ΒΠ: Για τον πολύ τον κόσμο δεν ήταν καθαρό. Και επειδή μπλέχτηκε και το όνομα μου σε διάφορα σενάρια έχω να πω ότι οι φίλαθλοι ακόμα και σήμερα δεν γνωρίζουν όλα τα δεδομένα του «παιχνιδιού», γιατί η ενημέρωση που είχαν από τους «δημοσιογράφους» ήταν μονόπλευρη και κατευθυνόμενη εναντίον των ποδοσφαιριστών. Προσωπικά σε ότι με αφορά, ήμουν ο μόνος που έφθασα την υπόθεση μέχρι τις δικαστικές αίθουσες και εκεί ακούστηκαν πράγματα τα οποία οι φίλαθλοι δεν ήξεραν. Να μην ξεχνάει ο κόσμος ότι το παιχνίδι το χάσαμε στην παράταση και πιστεύω ότι οι ποδοσφαιριστές της ομάδας έκαναν το καθήκον τους.
BV: Το καλοκαίρι του 1984 πήγες στον Ολυμπιακό και έφθασες στα πρόθυρα της Εθνικής. Ένιωσες δικαιωμένος για τις προσπάθειες που έκανες;
ΒΠ: Ο Ολυμπιακός με είχε ζητήσει ένα χρόνο πριν, το 1983 το καλοκαίρι, και δεν με έδωσαν με μεταγραφή. Την επόμενη χρονιά έφυγα με τη χρήση της πενταετίας που ίσχυε τότε. Σαφώς, όταν πηγαίνεις σε μία «μεγάλη» ομάδα νιώθεις δικαιωμένος ή ακόμα και τυχερός για τις προσπάθειες που έχεις κάνει.
BV: Ποιους τίτλους κατέκτησες με τον Ολυμπιακό και ποιες οι διαφορές της ομάδος του Πειραιά με τον τότε ΠΑΣ Γιάννινα;
ΒΠ: Πήρα ένα πρωτάθλημα Ελλάδος το 1987. Οι διαφορές των δυο ομάδων ήταν μεγάλες στο θέμα της οργάνωσης αλλά ακόμη και στο θέμα των υποδομών. Οι συνθήκες ήταν καλύτερες για έναν ποδοσφαιριστή.
BV: Εσύ που είδες πως λειτουργούσε ο Ολυμπιακός, τι νομίζεις πως έφταιξε και η καλή εποχή της ομάδος μας δεν συνδυάσθηκε με κάποιον τίτλο. Τι έλειπε από τον τότε «Άγιαξ της Ηπείρου»;
ΒΠ: Οι υποδομές, οι εγκαταστάσεις και η απουσία ενός μεγάλου οικονομικού παράγοντα. Στον Ολυμπιακό δεν υπήρχαν οικονομικά προβλήματα και οι ποδοσφαιριστές σκέφτονταν μόνο το ποδόσφαιρο. Ένιωθαν μια σιγουριά αλλά υπήρχε και μεγαλύτερη πίεση από τις άλλες ομάδες.
BV: Μετά από 3 χρόνια επέστρεψες στον ΠΑΣ, τι κατάσταση συνάντησες ;
ΒΠ: Υπήρχε μία καλή ομάδα που μπορούσε να πάρει το πρωτάθλημα στην Β’ Εθνική το 1988, αλλά υπήρξε η ιστορία της Καβάλας. Φυσικά δεν μπορούμε να συγκρίνουμε καμία από τις μετέπειτα ομάδες με την παλιά, ήταν μεγάλες οι διαφορές. Τα πράγματα παρέμειναν ως είχαν. Δεν υπήρξε καμία πρόοδος στο θέμα των υποδομών, όλοι βλέπανε μόνο το παρόν και κανένας από τη διοίκηση δεν «έβλεπε» σε βάθος χρόνου.
BV: Παρόλο που υπήρχε η «αναλαμπή» του 1990-91 (επιστροφή στην Α΄ εθνική) η ομάδα μας έδειξε να πάει από το κακό στο χειρότερο. Τι έφταιγε;
ΒΠ: Όπως είπαμε και πριν δεν υπήρχε «βάθος» στην ομάδα και υποδομές. Γινόταν συνεχείς αλλαγές προπονητών και πολλές μεταγραφές κάθε χρόνο. Στόχος κάθε χρονιά ήταν η άνοδος, χωρίς όμως να υπάρχουν οι βάσεις στην ομάδα. Ως ένα σημείο το ήθελαν και οι φίλαθλοι αυτό. Δεν υπήρχε υπομονή. Κάτι πήγε να γίνει την περίοδο 1995-96 με προπονητή τον Τσανλάιντερ που η ομάδα είχε 10 Γιαννιώτες στην ενδεκάδα, αλλά μετά την φυγή του και τα συνεχιζόμενα οικονομικά προβλήματα που υπήρχαν, ήρθε τον επόμενο χρόνο ο υποβιβασμός στη Γ’ Εθνική.
BV: Το 1991 έφυγες από τον ΠΑΣ και μετά από "λίγο" καιρό πήρες την απόφαση να σταματήσεις. Πόσο δύσκολο ήταν;
ΒΠ: Το Δεκέμβριο του 1991 έφυγα από την ομάδα και πήγα για ενάμιση χρόνο στην Κέρκυρα και για ένα χρόνο στην Ναύπακτο. Σταμάτησα οριστικά το 1994, μετά από 20 χρόνια ποδοσφαίρου εκ των οποίων 12 στον ΠΑΣ Γιάννινα, 3 στον Ερασιτέχνη ΠΑΣ, 3 στον Ολυμπιακό και άλλα 3 σχεδόν σε Κέρκυρα και Ναύπακτο. Στα χρόνια αυτά υπήρξα διεθνής με 35 περίπου συμμετοχές με τη φανέλα των Νέων, των Ελπίδων και της Ολυμπιακής Ομάδας, ενώ είχα κληθεί και στην Ανδρών, χωρίς όμως να αγωνιστώ σε κάποιο παιχνίδι. Ήμουν ήδη 35 ετών και ένοιωσα πως ήρθε η ώρα να σταματήσω. Αμέσως μετά έγινα βοηθός προπονητή επί Τσανλάιντερ και μπορώ να πω ότι ήταν αρκετά πιο εύκολο να το ξεπεράσω.
Αρχηγός με την φανέλα της Ολυμπιακής Εθνικής ομάδος, σε αγώνα στο Εθνικό μας στάδιο με την Ιταλία το 1978.
BV: Ποια ήταν η καλύτερη ανάμνηση που έχεις ως ποδοσφαιριστής από την ομάδα μας και ποια η χειρότερη;
ΒΠ: Η καλύτερη ανάμνηση είναι το πρώτο μου παιχνίδι ως βασικός με τη φανέλα του ΠΑΣ σε ένα παιχνίδι με την ΑΕΚ. Η χειρότερη αναμφισβήτητα το μπαράζ στη Λάρισα και όσα επακολούθησαν.
BV: Τι έκανες μετά τον ΠΑΣ;
ΒΠ: Ξεκίνησα, όπως είπαμε, σαν βοηθός του Τσανλάιντερ την περίοδο 1995-96 και την επόμενη χρονιά πήγα στη Σχολή Προπονητών και πήρα το Δίπλωμα. Από το 1984 είμαι αστυνομικός. Ως προπονητής έχω δουλέψει στα Μάρμαρα, στο Μέτσοβο, στο Ροδοτόπι και τώρα στον Ερασιτέχνη ΠΑΣ Γιάννινα.
BV: Την ομάδα μας, κατά καιρούς, την βοήθησες από διάφορα πόστα. Κάνε μας μια αναδρομή.
ΒΠ: Υπήρξα βοηθός προπονητή την περίοδο 1995-96. Επανήλθα ως «σκάουτερ» και γενικός αρχηγός για 2 χρόνια (2001-2003) και πλέον είμαι προπονητής του Ερασιτέχνη ΠΑΣ Γιάννινα.
BV: Από το 2005, λοιπόν, ανέλαβες προπονητής της ομάδος των Νέων του Ερασιτέχνη ΠΑΣ. Μίλησε μας για αυτήν την προσπάθεια που γίνεται..
ΒΠ: Από την Άνοιξη του 2005 είχαμε μιλήσει με τον πρόεδρο του Ερασιτέχνη τον κύριο Τσάγκα για πιθανή συνεργασία. Αφού θέσαμε τους στόχους πάνω στους οποίους θα δουλέψουμε, προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε μία ομάδα με παιδιά ηλικίας 15-18 ετών. Το 2005 δεν υπήρχε πρωτάθλημα Νέων Γ’ Εθνικής και θα υπήρχε πολύ μεγάλο πρόβλημα αν δεν συμμετείχαμε σε κάποιο πρωτάθλημα. Μετά από ενέργειες του κ. Τσάγκα και τη βοήθεια του κ. Κούγια καταφέραμε να αγωνιστούμε στο πρωτάθλημα Νέων της Β’ Εθνικής στη θέση της Καστοριάς που δεν κατέβασε ομάδα. Είχαμε την πιο νεανική ομάδα, καθώς αποτελείτο κυρίως από παίχτες 15-16 ετών και κάποιους παίχτες λίγο μεγαλύτερους. Κάναμε ένα μέτριο πρώτο γύρο και έναν πολύ καλό δεύτερο.
Φέτος το καλοκαίρι ήρθαν στην ομάδα 10 παιδιά ηλικίας 15 ετών από διάφορες ομάδες της περιοχής και μαζί με τα παιδιά από την Ακαδημία του ΠΑΣ Γιάννινα φτιάχνουμε μια καινούρια ομάδα για τα επόμενα 3 χρόνια. Τα παιδιά αυτά δουλεύουν και παίρνουν εμπειρίες και χρόνο συμμετοχής αυτή τη χρονιά, ώστε τη επόμενη να έχουμε περισσότερες προσδοκίες. Το μόνο πρόβλημα που έχουμε είναι ότι θα δώσουμε λίγα παιχνίδια επειδή συμμετέχουμε στο Βόρειο όμιλο, στον οποίο συμμετέχουν μόνο 6 ομάδες.
BV: Υπάρχουν ταλέντα στους Νέους;
ΒΠ: Υπάρχουν κάποιοι παίχτες με πολύ καλά στοιχεία και ταλέντο και πιστεύω μέσα από πολύ δουλειά θα έρθουν αποτελέσματα. Επίσης δημιουργούμε κάποιες εγκαταστάσεις στο Σταυράκι και πιστεύω ότι από το επόμενο καλοκαίρι θα έχουμε τρία γήπεδα με χόρτο. Αυτό θα βοηθήσει αρκετά τους Νέους μας.
BV: Ως ένας ποδοσφαιριστής που ξεκίνησε από τους Νέους, έκανες σπουδαία καριέρα με την ομάδα μας και πήρες τίτλους με τον Ολυμπιακό, τι θα συμβούλευες του μικρούς του ΠΑΣ;
ΒΠ: Να ακούνε τους προπονητές τους και να δουλεύουν σκληρά στο γήπεδο. Μόνο με την δουλειά θα κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα. Να έχουν υπομονή και επιμονή και να προσπαθούν συνεχώς για να πετύχουν τους στόχους τους. Μόνο μέσα από τη δουλειά και την καθημερινή βελτίωση θα έχουν αποτελέσματα. Στην ηλικία των 15-18 ετών οι παίχτες παίρνουν τις βάσεις για την υπόλοιπη ποδοσφαιρική τους καριέρα και έχουν μεγάλες αλλαγές μέρα με τη μέρα.
BV: Εσύ, ως νέος ποδοσφαιριστής, ένιωσες απογοητευμένος από τυχόν «αδικίες»; Πώς αντιδρούσες και τι θα συμβούλευες τους νεαρούς επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, που ίσως στην καριέρα τους συναντήσουν τέτοιες καταστάσεις.
ΒΠ: Δεν υπάρχει ποδοσφαιριστής που να μην ένιωσε αδικημένος ή απογοητευμένος. Για να είναι κάποιος επαγγελματίας πρέπει να δείξει ότι αξίζει να είναι. Άρα χρειάζεται να προσπαθήσουν περισσότερο για να αποδείξουν στον προπονητή και τους φιλάθλους, όταν τους δοθεί η ευκαιρία ότι αξίζουν να παίζουν στην ομάδα. Αν εγκαταλείψουν την προσπάθεια και απογοητευθούν μόνο αυτοί θα χάσουν. Όπως αναφέρει και ένα ρητό: « Ο χρυσός 150 χρόνια να τον θάψεις στο χώμα, χρυσός θα παραμείνει». Όσο και να σε «αδικεί» ένας προπονητής, θα έρθει στιγμή που αν αξίζεις θα παίξεις.
BV: Ποια η συνεργασία σου με τους ανθρώπους της ΠΑΕ, παρακολουθούν τους νέους;
ΒΠ: Στον 1,5 χρόνο που είμαι προπονητής στην ομάδα είχα πάντα καλή συνεργασία με τον εκάστοτε προπονητή του ΠΑΣ Γιάννινα. Με τον Νίκο Αναστόπουλο συμφωνήσαμε να γίνεται κάθε 20-25 μέρες ένα φιλικό των Νέων με τη μεγάλη ομάδα. Θα ήταν καλύτερο βέβαια να συμμετείχαν κάποιοι ποδοσφαιριστές στις προπονήσεις της μεγάλης ομάδας, αλλά γνωρίζω ότι, λόγω πρωταθλητισμού, αυτό είναι δύσκολο.
Φωτογραφικό στιγμιότυπο από την θητεία του στον Ολυμπιακό, με συμπαίκτη του τον Νίκο Αναστόπουλο.
BV: Η ΠΑΕ ΠΑΣ Γιάννινα δεν δείχνει ικανή να «παράγει» ποδοσφαιριστές. Τι πιστεύεις ότι πρέπει να διορθωθεί;
ΒΠ: Τώρα δημιουργούμε τις υποδομές και τις προϋποθέσεις για να γίνει κάτι τέτοιο. Ο ΠΑΣ Γιάννινα πάντα «έβγαζε» παίχτες και πιστεύω ότι μετά από 3-4 χρόνια θα φανούν τα αποτελέσματα της δουλειάς μας. Βέβαια για να γίνει αυτό θα πρέπει να υπάρχει και η βούληση από την ΠΑΕ να σχεδιάσει ένα πλάνο για την ανάδειξη των νεαρών ποδοσφαιριστών.
BV: Φέτος συμπληρώνονται 40 χρόνια από την ίδρυση της ομάδος μας. Μια ευχή , ένα σχόλιο…
ΒΠ: Εύχομαι να δούμε την ομάδα μας στη Σούπερ Λίγκα για πολλά χρόνια και να μην γίνουν τα λάθη του παρελθόντος. Με σωστό σχεδιασμό να δημιουργήσουμε έναν μεγάλο ΠΑΣ Γιάννινα που δεν θα έχει τίποτα να ζηλέψει από τις «μεγάλες» ομάδες. Βασική προϋπόθεση είναι η παραχώρηση του Εθνικού Σταδίου στον ΠΑΣ Γιάννινα και η ανακαίνιση του.
BV: Τελειώνοντας, ένα μήνυμα που θα ήθελες να στείλεις στους φιλάθλους μας.
ΒΠ: Να γεμίζουν σε κάθε αγώνα το γήπεδο, να αγαπούν την ομάδα μας όπως όλα αυτά τα 40 χρόνια και να δημιουργούν την ξεχωριστή ατμόσφαιρα στις κερκίδες όπως μόνο αυτοί ξέρουν. Να χειροκροτούν τους ποδοσφαιριστές μας και στις νίκες και στις ήττες, να χειροκροτούν την αντίπαλη ομάδα, να προσκαλούμε τους αντιπάλους να έρχονται στην πόλη μας για να νιώθουν από κοντά τον ποδοσφαιρικό πολιτισμό μας και να συμπληρωθεί η ρήση «Γιάννινα πρώτα στ’ άρματα στα γρόσια και στα γράμματα» με τη φράση «πρώτα και στο ποδόσφαιρο».
Πανηγυρίζοντας με τον τότε συμπαίκτη του Ν. Κοκότοβιτς το γκολ που πέτυχε εναντίον της Δόξας Δράμας, την περίοδο 1982-83.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου